د قرآن کریم د معناګانو ژباړه - فارسي ژبې ته د المختصر في تفسیر القرآن الکریم ژباړه
227
:
26
اِلَّا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ وَذَكَرُوا اللّٰهَ كَثِیْرًا وَّانْتَصَرُوْا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوْا ؕ— وَسَیَعْلَمُ الَّذِیْنَ ظَلَمُوْۤا اَیَّ مُنْقَلَبٍ یَّنْقَلِبُوْنَ ۟۠
مگر شاعرانی که ایمان آوردند و اعمال نیک انجام دادند و الله متعال را بسیار یاد کردند، و پس از این که دشمنان الله متعال به آنان ستم کردند؛ از آنان انتقام گرفتند، مانند حسان بن ثابت -رضی الله عنه-. و به زودی کسانی که با شریک قرار دادن برای الله متعال و ظلم به بندگانش، ستم کرده اند، خواهند دانست که بازگشتشان به کجا و سرنوشتشان چگونه خواهد بود، پس به مکانی عظیم و حسابی دقیق باز خواهند گشت.
التفاسير:
په دې مخ کې د ایتونو د فایدو څخه:
• إثبات العدل لله، ونفي الظلم عنه.
اثبات عدالت برای الله، و نفی ظلم از او تعالی.
• تنزيه القرآن عن قرب الشياطين منه.
منزّه دانستن قرآن از نزدیکی شیاطین به آن.
• أهمية اللين والرفق للدعاة إلى الله.
اهمیت نرمی و مهربانی برای دعوتگران به‌سوی الله.
• الشعر حَسَنُهُ حَسَن، وقبيحه قبيح.
شعر نیکو، نیکو است؛ و شعر زشت، زشت است.
