د قرآن کریم د معناګانو ژباړه - فارسي ژبې ته د المختصر في تفسیر القرآن الکریم ژباړه
52
:
17
یَوْمَ یَدْعُوْكُمْ فَتَسْتَجِیْبُوْنَ بِحَمْدِهٖ وَتَظُنُّوْنَ اِنْ لَّبِثْتُمْ اِلَّا قَلِیْلًا ۟۠
الله روزی شما را بازمی‌گرداند که شما را به‌سوی صحرای محشر فرا می‌خواند، آن‌گاه با تسلیم به فرمانش، و درحالی‌که او را ستایش می‌کنید دعوتش را اجابت می‌کنید، و گمان می‌کنید که جز زمان اندکی در زمین نمانده‌اید.
التفاسير:
په دې مخ کې د ایتونو د فایدو څخه:
• القول الحسن داع لكل خلق جميل وعمل صالح، فإنَّ من ملك لسانه ملك جميع أمره.
سخن نیک، مبنای همه ی رفتارهای درست و کردار نیک است؛ چرا که هر کس زبانش را کنترل کند، تمام امور (زندگیش) را در کنترل گرفته است.
• فاضل الله بين الأنبياء بعضهم على بعض عن علم منه وحكمة.
الله به علم و حکمت خویش برخی از پیامبران را بر برخی دیگر برتری می‌بخشد.
• الله لا يريد بعباده إلا ما هو الخير، ولا يأمرهم إلا بما فيه مصلحتهم.
الله جز خیر برای بندگانش نمی‌خواهد، و آنها را جز بر آنچه به صلاح‌شان است امر نمی‌کند.
• علامة محبة الله أن يجتهد العبد في كل عمل يقربه إلى الله، وينافس في قربه بإخلاص الأعمال كلها لله والنصح فيها.
نشانۀ محبت الله این است که بنده در هر کاری که او را به الله نزدیک می‌سازد بکوشد، و با اخلاص و خیرخواهی در تمام اعمال برای الله در نزدیک‌شدن به او تعالی مسابقه دهد.
