د قرآن کریم د معناګانو ژباړه - فارسي ژبې ته د المختصر في تفسیر القرآن الکریم ژباړه
108
:
12
قُلْ هٰذِهٖ سَبِیْلِیْۤ اَدْعُوْۤا اِلَی اللّٰهِ ؔ۫— عَلٰی بَصِیْرَةٍ اَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِیْ ؕ— وَسُبْحٰنَ اللّٰهِ وَمَاۤ اَنَا مِنَ الْمُشْرِكِیْنَ ۟
-ای پیامبر- به کسانی که (به سوى اسلام) دعوت مى كنى، بگو: این راهی است که مردم را به سوی آن دعوت می کنم، من و کسانی که از من پیروی کرده اند و به آیین من هدایت یافته اند و به سنت من عمل کرده اند، با برهانی آشکار به سوی آن دعوت می کنیم. از هر صفتی که به او نسبت داده می شود و شایسته ی بزرگی و کمال او نیست، پاک و منزه است و من از زمره ی مشرکان به الله نیستم، بلکه من از یکتاپرستان او هستم.
التفاسير:
په دې مخ کې د ایتونو د فایدو څخه:
• أن الداعية لا يملك تصريف قلوب العباد وحملها على الطاعات، وأن أكثر الخلق ليسوا من أهل الهداية.
دعوتگر، توانایی تغییر دل هاى بندگان و اجبار آن ها را بر عبادت، ندارد و اين كه بیشتر مردم اهل هدایت نیستند.
• ذم المعرضين عن آيات الله الكونية ودلائل توحيده المبثوثة في صفحات الكون.
نكوهش افرادی که از نشانه های (آفرينش) كَونى، دالّ بر وجودِ الله متعال و دلایل یگانگی او که در پهناى هستی منتشر شده اند، روی گردانده اند.
• شملت هذه الآية ﴿ قُل هَذِهِ سَبِيلِي...﴾ ذكر بعض أركان الدعوة، ومنها: أ- وجود منهج:﴿ أَدعُواْ إِلَى اللهِ ﴾. ب - ويقوم المنهج على العلم: ﴿ عَلَى بَصِيرَةٍ﴾. ج - وجود داعية: ﴿ أَدعُواْ ﴾ ﴿أَنَا﴾. د - وجود مَدْعُوِّين: ﴿ وَمَنِ اتَّبَعَنِي ﴾.
آیۀ ﴿قُلۡ هَٰذِهِۦ سَبِيلِيٓ...﴾ بیان برخی ارکان دعوت را دربردارد، از جمله: أ- وجود منهج: ﴿أَدۡعُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ﴾. ب- منهج بر علم استوار می‌گردد: ﴿عَلَىٰ بَصِيرَةٍ﴾. ج- وجود دعوتگر: ﴿أَدۡعُوٓاْ﴾ ﴿أَنَا۠﴾. د- وجود مدعوین: ﴿وَمَنِ ٱتَّبَعَنِي﴾.
