د قرآن کریم د معناګانو ژباړه - پښتو ژباړه - سرفراز
72
:
33
اِنَّا عَرَضْنَا الْاَمَانَةَ عَلَی السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَالْجِبَالِ فَاَبَیْنَ اَنْ یَّحْمِلْنَهَا وَاَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْاِنْسَانُ ؕ— اِنَّهٗ كَانَ ظَلُوْمًا جَهُوْلًا ۟ۙ
مونږ چې دغه امانت اسمانونو، ځمکې او غرونو ته وړاندې کړ نو هغوی يي له اخیستلو نه ډډه وکړه او ترې وډاریدل خو انسان خپل کړ. په رښتیا چې انسان خورا تیری کوونکی او ډیر ناپوه دی.
التفاسير:
