د قرآن کریم د معناګانو ژباړه - کردي ژباړه - صلاح الدین
د مخ نمبر:
15
:
34
لَقَدۡ كَانَ لِسَبَإٖ فِي مَسۡكَنِهِمۡ ءَايَةٞۖ جَنَّتَانِ عَن يَمِينٖ وَشِمَالٖۖ كُلُواْ مِن رِّزۡقِ رَبِّكُمۡ وَٱشۡكُرُواْ لَهُۥۚ بَلۡدَةٞ طَيِّبَةٞ وَرَبٌّ غَفُورٞ
{مەملەكەتی (سەبە‌ء)} [ لَقَدْ كَانَ لِسَبَإٍ فِي مَسْكَنِهِمْ ] پرسیار له پێغه‌مبه‌ر - صلی الله علیه وسلم - كرا ئایا (سه‌به‌ء) زه‌ویه یان ئافره‌ته؟ فه‌رمووى: (نه زه‌ویه‌و نه ئافره‌ته به‌ڵكو پیاوێك بووه ده كوڕى هه‌بووه، شه‌شیان چوونه بۆ یه‌مه‌ن و چواریان چوونه بۆ شام، ئه‌وانه‌ى چوونه بۆ شام: لخم و جذام وعامله‌و غسان بوونه، وه ئه‌وانه‌ى چوونه بۆ یه‌مه‌ن كنده‌و ئه‌شعه‌ریه‌كان و أزد و مذحج و حمیر و أنمار بوونه)، واته: بنچینه‌ى هۆزه‌كانى عه‌ره‌ب له یه‌مه‌ن ده‌گه‌ڕێته‌وه بۆ ئه‌م ده كه‌سه، وه (سه‌به‌ء) پاشاو هۆزێك بوونه له یه‌مه‌ن شوێنی نیشته‌جێ بوونیان (مه‌ئریب) بووه‌و نێوان (مه‌ئریب و صه‌نعا) سێ قۆناغ بووه، ئێستا ناوچه‌یه‌كه له یه‌مه‌ن [ آيَةٌ جَنَّتَانِ عَنْ يَمِينٍ وَشِمَالٍ ] ئه‌میش نیشانه‌و به‌ڵگه‌ی ده‌سه‌ڵات و توانای خوای گه‌وره بووه كه دوو باخیان هه‌بووه له‌لای ڕاست و له‌لای چه‌پیانه‌وه كه جۆره‌ها به‌رووبوومی هه‌بووه [ كُلُوا مِنْ رِزْقِ رَبِّكُمْ وَاشْكُرُوا لَهُ ] خوای گه‌وره ئه‌فه‌رمووێ: بخۆن له‌و ڕزق و ڕۆزیه‌ی كه په‌روه‌ردگار پێی به‌خشیوون وه سوپاسی خوای گه‌وره‌شی له‌سه‌ر بكه‌ن [ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ ] شارو وڵاتێكی خۆش له‌به‌ر زۆری دارو به‌رهه‌م و خۆشى ئاوهه‌وایان ته‌نانه‌ت وتراوه مێش و مه‌گه‌زو كێچ و ئه‌و شتانه‌شیان نه‌بووه، (ئافره‌تیان به ژێر داره‌كاندا تێده‌په‌ڕى و سه‌به‌ته‌كه‌ى له بان سه‌رى بوو به‌بێ ئه‌وه‌ى خۆى به‌رهه‌م و میوه لێبكاته‌وه سه‌به‌ته‌كه‌ى پڕ ده‌بوو له زۆرى و چڕى به‌رهه‌م و میوه‌كان خۆیان به‌رده‌بوونه‌وه) [ وَرَبٌّ غَفُورٌ (١٥) ] وه په‌روه‌ردگارێكی زۆر لێخۆشبوو بۆ تاوانه‌كانتان.
التفاسير:
16
:
34
فَأَعۡرَضُواْ فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ سَيۡلَ ٱلۡعَرِمِ وَبَدَّلۡنَٰهُم بِجَنَّتَيۡهِمۡ جَنَّتَيۡنِ ذَوَاتَيۡ أُكُلٍ خَمۡطٖ وَأَثۡلٖ وَشَيۡءٖ مِّن سِدۡرٖ قَلِيلٖ
[ فَأَعْرَضُوا ] به‌ڵام ئه‌وان پشتیان كرد له شوكرانه‌بژێری خوای گه‌وره [ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ سَيْلَ الْعَرِمِ ] خوای گه‌وره‌ش به‌نداوی (مه‌ئریب)ی ته‌قانده‌وه‌و هه‌موویانی داپۆشی و نوقم بوون [ وَبَدَّلْنَاهُمْ بِجَنَّتَيْهِمْ جَنَّتَيْنِ ] پێشتر ئه‌و هه‌موو باخ و باخاته‌یان هه‌بوو دواتر خوای گه‌وره له‌به‌ر ئه‌وه‌ی شوكرانه‌بژێری خوای گه‌وره‌یان نه‌كرد ئه‌وانه‌ی له‌ناوبردو له جیاتی دوو ئه‌و باخه دوو باخی تری پێ به‌خشین كه بێ خێرو بێ سوود بوون [ ذَوَاتَيْ أُكُلٍ خَمْطٍ ] كه دارێكیان تاڵ و دڕكاوی بووه وه‌كو گوژاڵك [ وَأَثْلٍ ] وه ئه‌وه‌ى تریش دار گه‌زی پێ ئه‌ڵێن كه دارێكى بێ خێره [ وَشَيْءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلِيلٍ (١٦) ] وه دار سیدر هه‌ندێك سوودی هه‌یه، خوای گه‌وره هه‌ندێك له دار سیدریشی پێ به‌خشین.
التفاسير:
17
:
34
ذَٰلِكَ جَزَيۡنَٰهُم بِمَا كَفَرُواْۖ وَهَلۡ نُجَٰزِيٓ إِلَّا ٱلۡكَفُورَ
[ ذَلِكَ جَزَيْنَاهُمْ بِمَا كَفَرُوا ] به‌م شێوازه ئێمه سزامان دان به‌هۆی كوفری خۆیانه‌وه [ وَهَلْ نُجَازِي إِلَّا الْكَفُورَ (١٧) ] وه ئێمه سزای هیچ كه‌سێك ناده‌ین جگه له كافران ئه‌وانه‌ی كه كوفرانه‌ی نیعمه‌تی خوای گه‌وره ئه‌كه‌ن.
التفاسير:
18
:
34
وَجَعَلۡنَا بَيۡنَهُمۡ وَبَيۡنَ ٱلۡقُرَى ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَا قُرٗى ظَٰهِرَةٗ وَقَدَّرۡنَا فِيهَا ٱلسَّيۡرَۖ سِيرُواْ فِيهَا لَيَالِيَ وَأَيَّامًا ءَامِنِينَ
[ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا قُرًى ظَاهِرَةً ] وه له نێوان ئه‌مان و ئه‌و دێیانه‌ی تر كه به‌ره‌كه‌تمان ڕژاندبوو به‌سه‌ریاندا كه دێیه‌كانی شام بوو چه‌ند دێیه‌كی تر هه‌بوو كه ئاشكراو ناسراو و زانراو بوون له نێوانیاندا تا ئه‌گه‌یشتنه شام دێی تر زۆر هه‌بووه له نزیك یه‌ك له‌ژێر سێبه‌رى داره‌كانیاندا رۆیشتوونه [ وَقَدَّرْنَا فِيهَا السَّيْرَ ] وه بۆ خۆیان له‌م دێ¬یانه لایانئه‌داو ده‌مانه‌وه تا ئه‌گه‌یشتنه شام پێویستیان به‌وه نه‌بووه له‌گه‌ڵ خۆیان خواردن و ئاو ببه‌ن [ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَأَيَّامًا آمِنِينَ (١٨) ] تیایدا بڕۆن چه‌ند شه‌و و ڕۆژێك به ئه‌مینی، واته: كاتێك كه ڕۆیشتوونه ئه‌مین بوونه‌و ترسیان نه‌بووه نه به‌شه‌و و نه به رۆژ، وه نه برسی بوونه‌و نه تینوو.
التفاسير:
19
:
34
فَقَالُواْ رَبَّنَا بَٰعِدۡ بَيۡنَ أَسۡفَارِنَا وَظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَحَادِيثَ وَمَزَّقۡنَٰهُمۡ كُلَّ مُمَزَّقٍۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّكُلِّ صَبَّارٖ شَكُورٖ
[ فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَيْنَ أَسْفَارِنَا ] به‌ڵام ئه‌مان له جیاتی شوكرانه‌ژێری خوای گه‌وره بكه‌ن له‌سه‌ر ئه‌و نیعمه‌تانه وتیان: ئه‌ی په‌روه‌ردگار ماوه‌ی نێوان سه‌فه‌ره‌كانمان دوور بكه‌ره‌وه، حه‌زیان له رۆیشتن بوو له بیاباندا كه ئاوه‌دان نه‌بێت و پێویستیان به خواردن و خواردنه‌وه بێت و له‌گه‌ڵ خۆیان بیبه‌ن و له گه‌رماو ترسدا سه‌فه‌ر بكه‌ن [ وَظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ] وه زوڵمیان له خۆیان كرد به هۆى ناشوكریه‌وه [ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ ] كارێكمان به‌سه‌ریان هێنا بوونه مایه‌ی ئه‌وه‌ی كه خه‌ڵكى باسیان بكات [ وَمَزَّقْنَاهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ ] وه پارچه پارچه‌و به‌ش به‌شمان كردن [ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (١٩) ] ئه‌م گۆڕانكارى و سزایانه‌ى كه روویدا به‌ڕاستی نیشانه‌و به‌ڵگه‌ی ڕوون و ئاشكرایه بۆ هه‌موو كه‌سانێك كه زۆر ئارامگرو زۆر شوكرانه‌بژێری خوای گه‌وره بكه‌ن.
التفاسير:
20
:
34
وَلَقَدۡ صَدَّقَ عَلَيۡهِمۡ إِبۡلِيسُ ظَنَّهُۥ فَٱتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِيقٗا مِّنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
[ وَلَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ ] وه ئه‌و گومانه‌شی كه ئیبلیس پێیانی هه‌بوو كه گومڕایان ئه‌كات ئه‌وان ئه‌و گومانه‌ی ئیبلیسیان هێنایه دی و به‌ڕاستیان دانا وه شوێنی ئیبلیس كه‌وتن و گومڕا بوون [ إِلَّا فَرِيقًا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (٢٠) ] ته‌نها كۆمه‌ڵێك له باوه‌ڕداران نه‌بێت.
التفاسير:
21
:
34
وَمَا كَانَ لَهُۥ عَلَيۡهِم مِّن سُلۡطَٰنٍ إِلَّا لِنَعۡلَمَ مَن يُؤۡمِنُ بِٱلۡأٓخِرَةِ مِمَّنۡ هُوَ مِنۡهَا فِي شَكّٖۗ وَرَبُّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٍ حَفِيظٞ
[ وَمَا كَانَ لَهُ عَلَيْهِمْ مِنْ سُلْطَانٍ ] وه ئیبلیسیش هیچ به‌ڵگه‌یه‌كی نه‌بووه‌و ده‌سه‌ڵاتى به‌سه‌ریاندا نه‌بووه ته‌نها وه‌سوه‌سه‌ی بۆ دروست كردوون و بانگی كردوون و ئه‌وانیش شوێنی كه‌وتوون [ إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ يُؤْمِنُ بِالْآخِرَةِ مِمَّنْ هُوَ مِنْهَا فِي شَكٍّ ] تاقیمان كردنه‌وه‌و شه‌یتانمان زاڵ كرد به‌سه‌ریاندا تا بزانین و ده‌ركه‌وێت كێ باوه‌ڕی به ڕۆژی دوایی هه‌یه وه كێ گومانی هه‌یه [ وَرَبُّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ (٢١) ] وه په‌روه‌ردگارت هه‌موو شتێك ئه‌پارێزێت.
التفاسير:
22
:
34
قُلِ ٱدۡعُواْ ٱلَّذِينَ زَعَمۡتُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ لَا يَمۡلِكُونَ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَلَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا لَهُمۡ فِيهِمَا مِن شِرۡكٖ وَمَا لَهُۥ مِنۡهُم مِّن ظَهِيرٖ
{بێدەسەڵاتی خوا پوچەڵەكان} [ قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ ] ئه‌ی محمد - صلی الله علیه وسلم - به كافرانی قوڕه‌یش بڵێ: ئه‌وانه‌ی كه ئێوه جگه له خواى گه‌وره كردووتانن به‌خواو ئه‌یانپه‌رستن بانگیان بكه‌ن ئه‌و برسیه‌تیه‌ی كه تووشتان بووه با له‌سه‌رتانی لاده‌ن [ لَا يَمْلِكُونَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ ] ئه‌وان به ئه‌ندازه‌ی مێرووله‌یه‌كی بچووك یان ئه‌ندازه‌ی گه‌ردێك له ئاسمانه‌كان و زه‌ویدا موڵكیان نیه‌و جگه له خوای گه‌وره كه‌س موڵكی نیه به تایبه‌تی ئه‌و كه‌سانه‌ی كه كردووتانن به خوا [ وَمَا لَهُمْ فِيهِمَا مِنْ شِرْكٍ ] نه‌ك خۆیان موڵكیان نیه به‌ڵكو شه‌ریكی خوای گه‌وره‌ش نین [ وَمَا لَهُ مِنْهُمْ مِنْ ظَهِيرٍ (٢٢) ] نه‌ك شه‌ریك نین به‌ڵكو یارمه‌تیده‌ری خوای گه‌وره‌ش نین و خوای گه‌وره پشتیان پێ نابه‌ستێ و پێویستى پێیان نیه.
التفاسير:
