[1] ქელბი განმარტავს: მექქელი წარმართები დროდა და დრო შუამავალთან მიდიოდნენ და გარკვეულ კითხვებს უსვამდნენ ან სასწაულების მოხდენას სთხოვდნენ, არა იმისთვის რომ ერწმუნათ, არამედ იმისთვის რომ შუამავალი უხერხულ სიტუაციაში ჩაეყენებინათ. თუკი სასწაული ან აიათი დაიგვიანებდა დამცინავად ეუბნებოდნენ ნეტავ შენთვითონ შეგეთხზაო. ამაზე ჩამოევლინა ეს აიათი, რომელიც მათ პასუხობს, რომ შუამავალი მხოლოდ იმის მიხედვით მოქმედებს, რა გამოცხადებასაც მიიღებდა სამყაროთა ღმერთისგან. იხ. თაფსირუ ბეღავი.