د قرآن کریم د معناګانو ژباړه - بوسنیايي ژبې ته د المختصر في تفسیر القرآن الکریم ژباړه.
د مخ نمبر:
38
:
11
وَيَصۡنَعُ ٱلۡفُلۡكَ وَكُلَّمَا مَرَّ عَلَيۡهِ مَلَأٞ مِّن قَوۡمِهِۦ سَخِرُواْ مِنۡهُۚ قَالَ إِن تَسۡخَرُواْ مِنَّا فَإِنَّا نَسۡخَرُ مِنكُمۡ كَمَا تَسۡخَرُونَ
Nuh je sproveo naredbu svog Gospodara i počeo graditi lađu. Kada god su glavešine njegovog naroda prolazili pored njega ismijavali su se sa njim zbog toga što radi, pravi lađu a u njegovoj zemlji nema vode niti rijeka. Nakon što se više puta ponovilo njihovo ismijavanje on reče: "O skupino, ako se vi danas nama ismijavate, dok pravimo lađu, pa mi ćemo se vama ismijavati zbog vašeg neznanja kada se podavite u poplavi."
التفاسير:
39
:
11
فَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ مَن يَأۡتِيهِ عَذَابٞ يُخۡزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيۡهِ عَذَابٞ مُّقِيمٌ
"Znat ćete kome će doći kazna na dunjaluku koja će ga poniziti, i ko će na Ahiretu biti vječno kažnjavan."
التفاسير:
40
:
11
حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَ أَمۡرُنَا وَفَارَ ٱلتَّنُّورُ قُلۡنَا ٱحۡمِلۡ فِيهَا مِن كُلّٖ زَوۡجَيۡنِ ٱثۡنَيۡنِ وَأَهۡلَكَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيۡهِ ٱلۡقَوۡلُ وَمَنۡ ءَامَنَۚ وَمَآ ءَامَنَ مَعَهُۥٓ إِلَّا قَلِيلٞ
Nuh, 'alejhisselam, je završio gradnju lađe koju mu je Allah naredio, pa kada dođe Allahova odredba uništenja njegovog naroda i kada voda poče kuljati iz posuda u kojima su pravili hljeb, kao naznaka nastupanja potopa, rekosmo Nuhu, 'alejhisselam: "Odnesi na lađu od svake kopnene životinjske vrste po jedan par, muško i žensko, i povedi svoju porodicu osim onih kojima je propisano da budu potopljeni zbog svog nevjerstva. I povedi sa sobom sve vjernike iz tvog naroda." Od njegovog naroda je vjerovao samo mali broj ljudi tokom dugog perioda njegovog pozivanja u vjerovanje.
التفاسير:
41
:
11
۞ وَقَالَ ٱرۡكَبُواْ فِيهَا بِسۡمِ ٱللَّهِ مَجۡر۪ىٰهَا وَمُرۡسَىٰهَآۚ إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ
Nuh reče vjernicima svoje porodice i svog naroda: "Ukrcajte se na lađu koja će ploviti i pristati Allahovim imenom, i doista moj Gospodar prašta onome ko se kaje i milostiv je prema njemu. Od Njegove milosti prema vjernicima je i to što ih je spasio uništenja."
التفاسير:
42
:
11
وَهِيَ تَجۡرِي بِهِمۡ فِي مَوۡجٖ كَٱلۡجِبَالِ وَنَادَىٰ نُوحٌ ٱبۡنَهُۥ وَكَانَ فِي مَعۡزِلٖ يَٰبُنَيَّ ٱرۡكَب مَّعَنَا وَلَا تَكُن مَّعَ ٱلۡكَٰفِرِينَ
Lađa je plovila noseći ljude i sve ostalo na velikim valovima poput planina, a Nuh, iz očinskog osjećaja, dozva svog sina nevjernika koji se odvojio od svog oca i od svog naroda: "Sinčiću moj, ukrcaj se sa nama u lađu da bi bio spašen utapljanja, i nemoj biti sa nevjernicima pa da budeš uništen i potopljen kao oni!"
التفاسير:
43
:
11
قَالَ سَـَٔاوِيٓ إِلَىٰ جَبَلٖ يَعۡصِمُنِي مِنَ ٱلۡمَآءِۚ قَالَ لَا عَاصِمَ ٱلۡيَوۡمَ مِنۡ أَمۡرِ ٱللَّهِ إِلَّا مَن رَّحِمَۚ وَحَالَ بَيۡنَهُمَا ٱلۡمَوۡجُ فَكَانَ مِنَ ٱلۡمُغۡرَقِينَ
Sin mu reče: "Potražiću utočište na visokoj planini koja će spriječiti dolazak vode do mene." Nuh mu reče: "Danas ništa ne može spriječiti Allahovu kaznu koja dolazi u vidu davljenja potopom, osim Allah, onome kome se On smiluje." I talas ih razdvoji, Nuha i njegovog sina nevjernika, koji bijaše od potopljenih zbog svog nevjerstva.
التفاسير:
44
:
11
وَقِيلَ يَٰٓأَرۡضُ ٱبۡلَعِي مَآءَكِ وَيَٰسَمَآءُ أَقۡلِعِي وَغِيضَ ٱلۡمَآءُ وَقُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ وَٱسۡتَوَتۡ عَلَى ٱلۡجُودِيِّۖ وَقِيلَ بُعۡدٗا لِّلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِينَ
Allah reče Zemlji nakon završetka potopa: "O Zemljo, upij vodu koja je na tebi", a reče nebu: "O nebo, zaustavi ispuštanje kiše", te se voda povuče i zemlja osuši. Allah je uništio nevjernike i lađa je pristala na planini el-Džudijj, i bi rečeno: "Neka je daleko i neka je uništen narod koji je prešao Allahove granice svojim nevjerstvom."
التفاسير:
45
:
11
وَنَادَىٰ نُوحٞ رَّبَّهُۥ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ٱبۡنِي مِنۡ أَهۡلِي وَإِنَّ وَعۡدَكَ ٱلۡحَقُّ وَأَنتَ أَحۡكَمُ ٱلۡحَٰكِمِينَ
Nuh, 'alejhisselam, dozva svog Gospodara tražeći pomoć: "Gospodaru moj, moj sin je od moje porodice, a Ti si obećao da ćeš spasiti moju porodicu. Tvoje obećanje je istina i Ti si najpravedniji i najznaniji sudac."
التفاسير:
په دې مخ کې د ایتونو د فایدو څخه:
• بيان عادة المشركين في الاستهزاء والسخرية بالأنبياء وأتباعهم.
Ovi ajeti govore o tome da je običaj višebožaca da se ismijavaju sa vjerovjesnicima i njihovim sljedbenicima.
• بيان سُنَّة الله في الناس وهي أن أكثرهم لا يؤمنون.
Ovi ajeti govore o Allahovom zakonu koji vlada među ljudima, a to je da većina ljudi ne vjeruje.
• لا ملجأ من الله إلا إليه، ولا عاصم من أمره إلا هو سبحانه.
Nema utočišta od Allaha osim kod Allaha, i niko ne može sačuvati od Njegove odredbe osim On.
