ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐߦߌߘߊ ߛߊ߲ߤߊߟߌ߫ ߘߟߊߡߌߘߊ ߘߐ߫
107
:
12
اَفَاَمِنُوْۤا اَنْ تَاْتِیَهُمْ غَاشِیَةٌ مِّنْ عَذَابِ اللّٰهِ اَوْ تَاْتِیَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَّهُمْ لَا یَشْعُرُوْنَ ۟
ඔවුන් වෙළා ගන්නා හා ආවරණය කරන දඬුවමක් මෙලොවෙහි ඔවුනට පැමිණීම ගැන මෙම ආදේශකයින් සුරක්ෂිත ද? එය වැළැක්වීමට ඔවුහු ශක්තිය නොදරති. එසේ නැතිනම් නොසිතූ අවස්ථාවක අවසන් හෝරාව පැමිණීම ගැන ඔවුන් සුරක්ෂිත ද? එය පැමිණීමෙන් ඔවුහු දැහැමි ලෙස කටයුතු නොකරති. ඒ සඳහා ඔවුහු සූදානම් ද නැත. එහෙයින් ඔවුහු විශ්වාස නොකරති.
التفاسير:
ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:
• أن الداعية لا يملك تصريف قلوب العباد وحملها على الطاعات، وأن أكثر الخلق ليسوا من أهل الهداية.
•සැබැවින්ම යහමගට ඇරයුම් කරන්නා ගැත්තන්ගේ හදවත් වෙනස් කිරීමට හෝ ඒවා අවනත වීමට සැලැස්වීමට හෝ කිසිදු අයිතියක් නැත. මැවීම් අතරින් බොහෝ දෙනා යහ මග ලබන්නන් නොවෙති.
• ذم المعرضين عن آيات الله الكونية ودلائل توحيده المبثوثة في صفحات الكون.
•අල්ලාහ්ගේ ඒකීයත්වය තහවුරු කරන පරිදි විශ්වය තුළ ස්ථාපිත අල්ලාහ්ගේ භෞතික සාධක හා සාක්ෂි පිටු දකින්නන්හට හිමි අවමානය.
• شملت هذه الآية ﴿ قُل هَذِهِ سَبِيلِي...﴾ ذكر بعض أركان الدعوة، ومنها: أ- وجود منهج:﴿ أَدعُواْ إِلَى اللهِ ﴾. ب - ويقوم المنهج على العلم: ﴿ عَلَى بَصِيرَةٍ﴾. ج - وجود داعية: ﴿ أَدعُواْ ﴾ ﴿أَنَا﴾. د - وجود مَدْعُوِّين: ﴿ وَمَنِ اتَّبَعَنِي ﴾.
•‘කුල් හාදිහි සබීලි’ -මෙය මාගේ මාර්ගයයි...- යන පාඨයේ ප්රචාරය කිරීම සඳහා අවශ්ය ඇතැම් මූලධර්ම පැහැදිලි කර ඇත. (අ) ප්රචාරක විෂය ‘අද්ඌ ඉලල්ලාහි’ -අල්ලාහ් වෙත ඇරයුම් කරමි. (ආ) එම ප්රචාරක විෂය දැනුම මත පදනම් වීම ‘අලා බසීරතින්’ -පැහැදිලි සාධක මත- (ඇ) ප්රචාරකයකු සිටීම ‘අද්ඌ’ -ඇරයුම් කරමි.- ‘අන’ -මම-, (ඈ) ප්රචාරය කරනු ලබන්නන් සිටීම ‘වමනිත් තබඅනී’ -මා අනුගමනය කළවුන්-.
