ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߦߝߊ߬ߓߊ߮ - ߟߊߘߛߏߣߍ߲

8 : 40

رَبَّنَا وَاَدْخِلْهُمْ جَنّٰتِ عَدْنِ ١لَّتِیْ وَعَدْتَّهُمْ وَمَنْ صَلَحَ مِنْ اٰبَآىِٕهِمْ وَاَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیّٰتِهِمْ ؕ— اِنَّكَ اَنْتَ الْعَزِیْزُ الْحَكِیْمُ ۟ۙ

و فرشتگان می‌گویند: پروردگارا، مؤمنان را به بهشت‌های جاویدانی که به آنها وعده داده‌ای وارد کن، و همراه آنها از میان پدران و همسران و فرزندانشان، کسانی را که عمل صالح انجام داده‌اند داخل کن. در حقیقت تو ذات شکست‌ ناپذیری هستی که هیچ‌کس بر تو چیره نمی‌شود، و در تقدیر و تدبیر خویش بسیار دانا هستی.

9 : 40

وَقِهِمُ السَّیِّاٰتِ ؕ— وَمَنْ تَقِ السَّیِّاٰتِ یَوْمَىِٕذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهٗ ؕ— وَذٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیْمُ ۟۠

و آنان را از عواقب کارهای بدشان محفوظ بگردان و به سبب آن، عذابشان مده، و هر کس را در روز قیامت از کیفرِ اعمال بدش محافظت کنی؛ بى ترديد او را مورد رحمت قرار داده اى. این رهایی یافتن از عذاب، و بهره مندی از رحمت الهی با ورود به بهشت، رستگاری بزرگی است که هیچ رستگاری دیگری با آن برابری نمی کند.

10 : 40

اِنَّ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا یُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللّٰهِ اَكْبَرُ مِنْ مَّقْتِكُمْ اَنْفُسَكُمْ اِذْ تُدْعَوْنَ اِلَی الْاِیْمَانِ فَتَكْفُرُوْنَ ۟

همانا کسانی‌که به الله و رسولانش کفر ورزیده‌اند در روز قیامت آن‌گاه که به جهنم درآورده می‌شوند و بر خودشان انتقاد و نفرین می‌کنند این‌گونه ندا زده می‌شوند: به تحقیق که شدت خشم الله برای‌تان بزرگتر از شدت خشم شما بر خودتان است چون در دنیا به ایمان به‌سوی الله فرا خوانده می‌شدید اما به او کفر می‌ورزیدید، و معبودهایی همراه او تعالی می‌گرفتید.

11 : 40

قَالُوْا رَبَّنَاۤ اَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ وَاَحْیَیْتَنَا اثْنَتَیْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوْبِنَا فَهَلْ اِلٰی خُرُوْجٍ مِّنْ سَبِیْلٍ ۟

و کافران آن‌گاه که اقرار و توبه‌شان سودی نمی‌رساند با اقرار به گناهان‌شان می‌گویند: پروردگارا، ما را دو بار میراندی آن‌گاه که عدم بودیم و ما را پدید آوردی، سپس ما را میراندی، و با پدید آوردن ما از عدم، و زنده‌ گردانیدن ما برای رستاخیز، دو بار ما را زنده گردانیدی، و به گناهانمان که مرتکب شده‌ایم اعتراف کردیم، آیا برای خروج از جهنم راهی هست که آن را بپیماییم و به زندگی بازگردیم تا اعمال صالح انجام دهیم، و از ما راضی شوی؟!

12 : 40

ذٰلِكُمْ بِاَنَّهٗۤ اِذَا دُعِیَ اللّٰهُ وَحْدَهٗ كَفَرْتُمْ ۚ— وَاِنْ یُّشْرَكْ بِهٖ تُؤْمِنُوْا ؕ— فَالْحُكْمُ لِلّٰهِ الْعَلِیِّ الْكَبِیْرِ ۟

این عذاب که در آن قرار دارید بدان سبب است که وقتی الله به تنهایی در دعا فرا خوانده می‌شد و هیچ‌کس با او شریک قرار داده نمی‌شد به او کفر می‌ورزیدید و شریکانی برایش قرار می‌دادید، و هرگاه شریکی همراه الله عبادت می‌شد ایمان می‌آوردید، پس حکم فقط از آنِ الله است، که به ذات و تقدیر و قدرت خویش برتر است، و ذات بسیار بزرگی است که همه‌چیز از او پایین‌تر هستند.

13 : 40

هُوَ الَّذِیْ یُرِیْكُمْ اٰیٰتِهٖ وَیُنَزِّلُ لَكُمْ مِّنَ السَّمَآءِ رِزْقًا ؕ— وَمَا یَتَذَكَّرُ اِلَّا مَنْ یُّنِیْبُ ۟

الله همان ذاتی است که نشانه‌هایش را در جهان و در خودتان به شما می‌نمایاند؛ تا شما را بر قدرت و یگانگی او تعالی راهنمایی کنند، و آب باران را از آسمان بر شما فرو می‌فرستد تا گیاهان و محصولات و سایر روزی‌هایتان را برویاند، و فقط کسی از آیات الله پند می‌پذیرد که توبه‌کنان و خالصانه به‌سوی او بازگردد.

14 : 40

فَادْعُوا اللّٰهَ مُخْلِصِیْنَ لَهُ الدِّیْنَ وَلَوْ كَرِهَ الْكٰفِرُوْنَ ۟

پس - ای مؤمنان- درحالی‌که طاعت و دعا را برای الله خالص گردانیده‌اید و به او شرک نورزیده‌اید او را در دعا بخوانید، هر چند کافران این کار را نپسندند و از این کار به خشم آیند.

15 : 40

رَفِیْعُ الدَّرَجٰتِ ذُو الْعَرْشِ ۚ— یُلْقِی الرُّوْحَ مِنْ اَمْرِهٖ عَلٰی مَنْ یَّشَآءُ مِنْ عِبَادِهٖ لِیُنْذِرَ یَوْمَ التَّلَاقِ ۟ۙ

و فقط او سزاوار است که دعا و طاعت برایش خالص گردانیده شود؛ زیرا برخلاف تمام مخلوقاتش درجاتی والا دارد، و صاحب عرش بزرگ است. وحی را برای هر یک از بندگانش که بخواهد می‌فرستد تا هم خودشان بیدار شوند و هم دیگران را بیدار کنند و به این هدف که مردم را از روز قیامت که در آن، همگی به هم می‌پیوندند بترسانند.

16 : 40

یَوْمَ هُمْ بَارِزُوْنَ ۚ۬— لَا یَخْفٰی عَلَی اللّٰهِ مِنْهُمْ شَیْءٌ ؕ— لِمَنِ الْمُلْكُ الْیَوْمَ ؕ— لِلّٰهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ ۟

روزی‌که در میدانی واحد گرد آورده شوند و ظاهر و آشکار گردند، هیچ‌چیز از آنها، نه خودشان و نه اعمال‌شان و نه جزایشان، بر الله پوشیده نمی‌ماند، و سوال می‌شود: امروز فرمانروایی از آنِ کیست؟! اکنون یک پاسخ بیشتر وجود ندارد؛ فرمانروایی از آنِ الله است که در ذات و صفات و افعالش یگانه است، ذات نیرومندی که بر هر چیزی غلبه دارد، و همه‌چیز در برابر او فروتن است.

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• مَحَلُّ قبول التوبة الحياة الدنيا.

محل پذیرش توبه، زندگی دنیا است.

• نفع الموعظة خاص بالمنيبين إلى ربهم.

تنها بندگان توبه کار، از پند و اندرزها سودمند می شوند.

• استقامة المؤمن لا تؤثر فيها مواقف الكفار الرافضة لدينه.

استقامت مؤمن تحت تأثیر مواضع کافران که دینش را رد می‌کنند قرار نمی‌گیرد.

• خضوع الجبابرة والظلمة من الملوك لله يوم القيامة.

خواری و فروتنی پادشاهان ستمگر و ظالم در برابر الله در روز قیامت.