ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߞ߭ߊ߬ߡߌ߰ߙߌ߬ߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߙߎ߬ߥߊ߯ߘߎ-ߕߊ߬ߙߑߖߡߊ ߝߊ߲ߓߊ
ߞߐߜߍ ߝߙߍߕߍ:
12
:
31
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا لُقۡمَٰنَ ٱلۡحِكۡمَةَ أَنِ ٱشۡكُرۡ لِلَّهِۚ وَمَن يَشۡكُرۡ فَإِنَّمَا يَشۡكُرُ لِنَفۡسِهِۦۖ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٞ
ហើយពិតប្រាកដណាស់ យើងបានប្រទានឱ្យលុកម៉ាននូវគតិបណ្ឌិត។ (យើងបានមានបន្ទូលថា៖) ចូរអ្នកដឹងគុណអល់ឡោះ។ ជនណាហើយដែលដឹងគុណ តាមពិតគេដឹងគុណចំពោះខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះ។ រីឯជនណាហើយដែលរមិលគុណ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះជាម្ចាស់មហាមានលើសលប់ ជាអ្នកដែលត្រូវគេកោតសរសើរបំផុត។
التفاسير:
13
:
31
وَإِذۡ قَالَ لُقۡمَٰنُ لِٱبۡنِهِۦ وَهُوَ يَعِظُهُۥ يَٰبُنَيَّ لَا تُشۡرِكۡ بِٱللَّهِۖ إِنَّ ٱلشِّرۡكَ لَظُلۡمٌ عَظِيمٞ
ហើយ(ចូរអ្នករំលឹក)នៅពេលដែលលុកម៉ានបាននិយាយទៅកាន់កូនរបស់គេដោយបានទូន្មានថា៖ ឱកូនសម្លាញ់! ចូរកូនកុំធ្វើស្ហ៊ីរិកនឹងអល់ឡោះជាម្ចាស់ឱ្យសោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ អំពើស្ហ៊ីរិក គឺជាការបំពានដ៏ធំធេងបំផុត។
التفاسير:
14
:
31
وَوَصَّيۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ بِوَٰلِدَيۡهِ حَمَلَتۡهُ أُمُّهُۥ وَهۡنًا عَلَىٰ وَهۡنٖ وَفِصَٰلُهُۥ فِي عَامَيۡنِ أَنِ ٱشۡكُرۡ لِي وَلِوَٰلِدَيۡكَ إِلَيَّ ٱلۡمَصِيرُ
ហើយយើង(អល់ឡោះ)បានផ្តែផ្តាំដល់មនុស្សលោក(ឱ្យធ្វើល្អ)ចំពោះឪពុកម្តាយរបស់ខ្លួន។ ម្តាយរបស់គេបានពពោះរូបគេដោយភាពលំបាកជាន់លើលំបាក ហើយបានផ្តាច់គេពីការបំបៅក្នុងអំឡុងពេលពីរឆ្នាំ។ (យើងបានមានបន្ទូលថា៖) ចូរអ្នកដឹងគុណមកចំពោះយើង និងទៅចំពោះឪពុកម្តាយរបស់អ្នក។ ហើយកន្លែងវិលត្រឡប់(របស់អ្នក) គឺមកកាន់យើង(តែមួយគត់)។
التفاسير:
15
:
31
وَإِن جَٰهَدَاكَ عَلَىٰٓ أَن تُشۡرِكَ بِي مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٞ فَلَا تُطِعۡهُمَاۖ وَصَاحِبۡهُمَا فِي ٱلدُّنۡيَا مَعۡرُوفٗاۖ وَٱتَّبِعۡ سَبِيلَ مَنۡ أَنَابَ إِلَيَّۚ ثُمَّ إِلَيَّ مَرۡجِعُكُمۡ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
ហើយប្រសិនបើគាត់ទាំងពីរព្យាយាមឱ្យអ្នកធ្វើស្ហ៊ីរិកនឹងអល់ឡោះនូវអ្វីដែលអ្នកគ្មានចំណេះដឹងអំពីវាទេនោះ ចូរអ្នកកុំធ្វើតាមគាត់ទាំងពីរឲ្យសោះ។ ប៉ុន្តែអ្នកត្រូវមានទំនាក់ទំនងជាមួយគាត់ទាំងពីរនៅក្នុងលោកិយដោយល្អប្រសើរ។ ហើយចូរអ្នកដើរតាមមាគ៌ារបស់អ្នកដែលវិលត្រឡប់មកកាន់យើង។ បន្ទាប់មក កន្លែងវិលត្រឡប់របស់ពួកអ្នក គឺមកកាន់យើង(តែមួយគត់)។ ពេលនោះ យើងនឹងប្រាប់ពួកអ្នកពីអ្វីដែលពួកអ្នកធ្លាប់បានប្រព្រឹត្ត។
التفاسير:
16
:
31
يَٰبُنَيَّ إِنَّهَآ إِن تَكُ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٖ فَتَكُن فِي صَخۡرَةٍ أَوۡ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ أَوۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَأۡتِ بِهَا ٱللَّهُۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٞ
ឱកូនសម្លាញ់! ប្រាកដណាស់ (មិនថាអំពើអាក្រក់ ឬអំពើល្អឡើយ) ទោះបីជាវាមានទំហំតូចប៉ុនគ្រាប់ស្ពៃ ហើយស្ថិតនៅក្នុងផ្ទាំងថ្ម ឬនៅលើមេឃជាច្រើនជាន់ ឬក៏នៅលើផែនដីក៏ដោយ ក៏អល់ឡោះនឹងនាំយកវាមកដែរ(នៅថ្ងៃបរលោក)។ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះមហាល្អិតល្អន់ មហាដឹងបំផុត។
التفاسير:
17
:
31
يَٰبُنَيَّ أَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ وَأۡمُرۡ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَٱنۡهَ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَآ أَصَابَكَۖ إِنَّ ذَٰلِكَ مِنۡ عَزۡمِ ٱلۡأُمُورِ
ឱកូនសម្លាញ់! ចូរកូនប្រតិបត្តិសឡាត និងប្រើគ្នាឱ្យធ្វើល្អ ហាមឃាត់គ្នាពីអំពើអាក្រក់ ព្រមទាំងអត់ធ្មត់ទៅលើអ្វីដែលកើតឡើងចំពោះកូន។ ប្រាកដណាស់ នោះគឺស្ថិតក្នុងចំណោមកាតព្វកិច្ចដែលត្រូវអនុវត្ត។
التفاسير:
18
:
31
وَلَا تُصَعِّرۡ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمۡشِ فِي ٱلۡأَرۡضِ مَرَحًاۖ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخۡتَالٖ فَخُورٖ
ហើយចូរកូនកុំងាកមុខចេញពីមនុស្សលោក(ដោយភាពក្អេងក្អាង) ហើយកុំដើរនៅលើផែនដីដោយភាពក្រអឺតក្រទមឲ្យសោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះមិនស្រលាញ់បណ្តាជនដែលក្រអឺតក្រទម និងក្អេងក្អាងនោះឡើយ។
التفاسير:
19
:
31
وَٱقۡصِدۡ فِي مَشۡيِكَ وَٱغۡضُضۡ مِن صَوۡتِكَۚ إِنَّ أَنكَرَ ٱلۡأَصۡوَٰتِ لَصَوۡتُ ٱلۡحَمِيرِ
ហើយចូរបន្ទន់ឥរិយាបថក្នុងដំណើដើរររបស់កូន និងបន្ទន់សំឡេងរបស់កូនផងដែរ។ ពិតប្រាកដណាស់ សំឡេងដែលអាក្រក់បំផុត គឺសំឡេងរបស់សត្វលា។
التفاسير:
