ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߜ߭ߙߍ߬ߞߌ߬ߟߊ߬ߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߙߎ߬ߥߊ߯ߘߎ-ߕߊ߬ߙߑߖߡߊ ߝߊ߲ߓߊ ߓߟߏ߫
ߞߐߜߍ ߝߙߍߕߍ:
119
:
6
وَمَا لَكُمۡ أَلَّا تَأۡكُلُواْ مِمَّا ذُكِرَ ٱسۡمُ ٱللَّهِ عَلَيۡهِ وَقَدۡ فَصَّلَ لَكُم مَّا حَرَّمَ عَلَيۡكُمۡ إِلَّا مَا ٱضۡطُرِرۡتُمۡ إِلَيۡهِۗ وَإِنَّ كَثِيرٗا لَّيُضِلُّونَ بِأَهۡوَآئِهِم بِغَيۡرِ عِلۡمٍۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُعۡتَدِينَ
Τι σας εμποδίζει (ω, πιστοί) από το να φάτε οποιοδήποτε (επιτρεπτό ζώο) αναφέρθηκε το Όνομα του Αλλάχ κατά τη σφαγή του, αφού (ο Αλλάχ) σάς έχει διασαφηνίσει τι είναι απαγορευμένο σ' εσάς, εκτός αν αναγκαστείτε (να το φάτε) από ανάγκη; Πράγματι, πολλοί (ειδωλολάτρες) παραπλανούν (τους οπαδούς τους από την αλήθεια) με τις παραπλανητικές απόψεις τους, χωρίς καμία γνώση (επιτρέποντας σ' αυτούς ό,τι απαγόρευσε ο Αλλάχ, όπως τα νεκρά ζώα κλπ., και απαγορεύοντας σ' αυτούς ό,τι επίτρεψε ο Αλλάχ, όπως αυτά που απαγορεύουν οι ειδωλολάτρες και τους καλούν Μπαχίρα, Σά’ιμπα, Ωασίλα, Χαμ κλπ.). Πράγματι, ο Κύριός σου (ω, Προφήτη) γνωρίζει καλύτερα τους παραβάτες.
التفاسير:
120
:
6
وَذَرُواْ ظَٰهِرَ ٱلۡإِثۡمِ وَبَاطِنَهُۥٓۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَكۡسِبُونَ ٱلۡإِثۡمَ سَيُجۡزَوۡنَ بِمَا كَانُواْ يَقۡتَرِفُونَ
(Ω, άνθρωποι) αποφύγετε τη διάπραξη αμαρτίας, είτε φανερά είτε κρυφά. Πράγματι, όσοι διαπράττουν αμαρτίες θα τιμωρηθούν για ό,τι έκαναν.
التفاسير:
121
:
6
وَلَا تَأۡكُلُواْ مِمَّا لَمۡ يُذۡكَرِ ٱسۡمُ ٱللَّهِ عَلَيۡهِ وَإِنَّهُۥ لَفِسۡقٞۗ وَإِنَّ ٱلشَّيَٰطِينَ لَيُوحُونَ إِلَىٰٓ أَوۡلِيَآئِهِمۡ لِيُجَٰدِلُوكُمۡۖ وَإِنۡ أَطَعۡتُمُوهُمۡ إِنَّكُمۡ لَمُشۡرِكُونَ
Και μη φάτε (ω, πιστοί) οποιοδήποτε (επιτρεπτό ζώο) δεν αναφέρθηκε το Όνομα του Αλλάχ κατά τη σφαγή του, γιατί πράγματι, αυτή είναι ανυπακοή. Στ' αλήθεια, οι διάβολοι ψιθυρίζουν στους οπαδούς τους ώστε να διαφωνήσουν μαζί σας (και να σας πουν: «Πώς δεν τρώτε τα νεκρά ζώα που σκότωσε ο Αλλάχ, ενώ τρώτε αυτά που σφάζετε εσείς;»). Και αν τους υπακούτε (-θέτοντας ως επιτρεπτά τα νεκρά ζώα και ό,τι απαγόρευσε ο Αλλάχ-), τότε θα είστε και εσείς ειδωλολάτρες.
التفاسير:
122
:
6
أَوَمَن كَانَ مَيۡتٗا فَأَحۡيَيۡنَٰهُ وَجَعَلۡنَا لَهُۥ نُورٗا يَمۡشِي بِهِۦ فِي ٱلنَّاسِ كَمَن مَّثَلُهُۥ فِي ٱلظُّلُمَٰتِ لَيۡسَ بِخَارِجٖ مِّنۡهَاۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلۡكَٰفِرِينَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
Είναι αυτός που ήταν πεθαμένος (στην απιστία, την άγνοια και τις αμαρτίες) και έπειτα του δώσαμε ζωή (τον καθοδηγήσαμε στο Ισλάμ και στη γνώση) και του δώσαμε φως (της καθοδήγησης) με το οποίο περπατά ανάμεσα στους ανθρώπους, ίδιος μ' αυτόν που βρίσκεται στα σκοτάδια (της απιστίας) από τα οποία δε θα βγει ποτέ; Αντίστοιχα, φάνηκαν ωραία στους άπιστους ό,τι έκαναν (από κακά έργα).
التفاسير:
123
:
6
وَكَذَٰلِكَ جَعَلۡنَا فِي كُلِّ قَرۡيَةٍ أَكَٰبِرَ مُجۡرِمِيهَا لِيَمۡكُرُواْ فِيهَاۖ وَمَا يَمۡكُرُونَ إِلَّا بِأَنفُسِهِمۡ وَمَا يَشۡعُرُونَ
Και παρομοίως, τοποθετήσαμε σε κάθε πόλη, τους αρχηγούς των κακών της, για να συνωμοτούν μέσα της (καλώντας τους άλλους στην πλάνη), αλλά στ' αλήθεια, δε συνωμοτούν παρά μόνο εναντίον του εαυτού τους (και η συνωμοσία τους θα είναι εις βάρος τους), και δεν το αντιλαμβάνονται.
التفاسير:
124
:
6
وَإِذَا جَآءَتۡهُمۡ ءَايَةٞ قَالُواْ لَن نُّؤۡمِنَ حَتَّىٰ نُؤۡتَىٰ مِثۡلَ مَآ أُوتِيَ رُسُلُ ٱللَّهِۘ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ حَيۡثُ يَجۡعَلُ رِسَالَتَهُۥۗ سَيُصِيبُ ٱلَّذِينَ أَجۡرَمُواْ صَغَارٌ عِندَ ٱللَّهِ وَعَذَابٞ شَدِيدُۢ بِمَا كَانُواْ يَمۡكُرُونَ
Όταν τους έρχεται (στους ειδωλολάτρες) ένα σημάδι (και απόδειξη), λένε: «Δε θα πιστέψουμε ποτέ μέχρι να μας δοθεί το ίδιο μ’ αυτό που δόθηκε στους Αγγελιαφόρους του Αλλάχ (από αποκάλυψη και θαύματα).» Ο Αλλάχ ξέρει καλύτερα πού να τοποθετήσει το Μήνυμά Του. Θα πέσει πάνω σ’ αυτούς που διέπρατταν το κακό (και την απιστία) μία ατίμωση από τον Αλλάχ και θα έχουν οδυνηρό μαρτύριο για ό,τι συνωμοτούσαν.
التفاسير:
