ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߔߍߙߛߌ߫-ߊ.ߘߊߙߌߦߊߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߡߎ߬ߤ߭ߊߡߡߊߘߎ߫ ߊ߬ߣ߭ߝߊ߬ߙ߫ ߓߟߏ߫
ߞߐߜߍ ߝߙߍߕߍ:
25
:
37
مَا لَكُمۡ لَا تَنَاصَرُونَ
شما را چه شده که یکدیگر را مدد نمیکنید؟
التفاسير:
26
:
37
بَلۡ هُمُ ٱلۡيَوۡمَ مُسۡتَسۡلِمُونَ
بلکه آنان امروز تسلیماند.
التفاسير:
27
:
37
وَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ
و بعضی از آنان به بعضی دیگر روی کرده و از همدیگر میپرسند.
التفاسير:
28
:
37
قَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ كُنتُمۡ تَأۡتُونَنَا عَنِ ٱلۡيَمِينِ
(پیروان) میگویند: شما بودید که با قهر و غلبه بهسوی ما میآمدید.
التفاسير:
29
:
37
قَالُواْ بَل لَّمۡ تَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ
(پیشوایان) گویند: بلکه (کوتاهی از خودتان بود و) مؤمن نبودید.
التفاسير:
30
:
37
وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيۡكُم مِّن سُلۡطَٰنِۭۖ بَلۡ كُنتُمۡ قَوۡمٗا طَٰغِينَ
و ما هیچ سلطه و غلبه بر شما نداشتیم بلکه شما خود قوم سرکش بودید.
التفاسير:
31
:
37
فَحَقَّ عَلَيۡنَا قَوۡلُ رَبِّنَآۖ إِنَّا لَذَآئِقُونَ
پس وعدۀ (عذاب) پروردگار ما بر ما لازم شد، بیگمان ما چشنده (طعم عذاب) خواهیم بود.
التفاسير:
32
:
37
فَأَغۡوَيۡنَٰكُمۡ إِنَّا كُنَّا غَٰوِينَ
چون ما خود گمراه بودیم پس شما را هم گمراه کردیم.
التفاسير:
33
:
37
فَإِنَّهُمۡ يَوۡمَئِذٖ فِي ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِكُونَ
پس یقینا آنها (همه) در آن روز در عذاب شریکاند.
التفاسير:
34
:
37
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ
ما این چنین با مجرمان میکنیم.
التفاسير:
35
:
37
إِنَّهُمۡ كَانُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ يَسۡتَكۡبِرُونَ
آنان چنان بودند که چون به آنان گفته میشد: معبود برحق جز الله (یگانه) نیست، تکبر میورزیدند.
التفاسير:
36
:
37
وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۭ
و میگفتند: آیا معبودهای خود را به خاطر (سخن) شاعری دیوانه ترک گوییم؟
التفاسير:
37
:
37
بَلۡ جَآءَ بِٱلۡحَقِّ وَصَدَّقَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
(شاعر و دیوانه نیست) بلکه حق را آورده و پیغمبران را تصدیق کرده است.
التفاسير:
38
:
37
إِنَّكُمۡ لَذَآئِقُواْ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡأَلِيمِ
شما حتما عذاب دردناک را خواهید چشید.
التفاسير:
39
:
37
وَمَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
و جز (در برابر) آنچه میکردید، سزا داده نمیشوید.
التفاسير:
40
:
37
إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ
به جز بندگان مخلص الله.
التفاسير:
41
:
37
أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ رِزۡقٞ مَّعۡلُومٞ
ایشان روزی معلوم و خاص دارند.
التفاسير:
42
:
37
فَوَٰكِهُ وَهُم مُّكۡرَمُونَ
(برایشان انواع) میوهها است و ایشان گرامیاند.
التفاسير:
43
:
37
فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ
در باغهای پر نعمت (بهشت).
التفاسير:
44
:
37
عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ
بر تختها روبروی یکدیگر (نشسته اند).
التفاسير:
45
:
37
يُطَافُ عَلَيۡهِم بِكَأۡسٖ مِّن مَّعِينِۭ
بر آنان جامی از شراب ناب گردانیده شود.
التفاسير:
46
:
37
بَيۡضَآءَ لَذَّةٖ لِّلشَّٰرِبِينَ
که سفید رنگ و لذت بخش است برای نوشندگان.
التفاسير:
47
:
37
لَا فِيهَا غَوۡلٞ وَلَا هُمۡ عَنۡهَا يُنزَفُونَ
نه در آن زوال عقل است و نه از نوشیدن آن مست میشوند.
التفاسير:
48
:
37
وَعِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ عِينٞ
و در نزدشان زنان بزرگ چشم که دیده از غیر میبندند خواهند بود.
التفاسير:
49
:
37
كَأَنَّهُنَّ بَيۡضٞ مَّكۡنُونٞ
(از شدت سفیدی) گویا آنان تخمهای (شتر مرغ) هستند که (در زیر پروبال آن) پنهان شدهاند.
التفاسير:
50
:
37
فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ
پس بعضی رو به بعضی دیگر میکنند و از یکدیگر میپرسند.
التفاسير:
51
:
37
قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٞ
گویندهای از آنان میگوید: البته من همنشینی داشتم.
التفاسير:
