पवित्र कुरअानको अर्थको अनुवाद - पवित्र कुर्आनको संक्षिप्त व्याख्याको थाई भाषामा अनुवाद ।
167
:
7
وَإِذۡ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبۡعَثَنَّ عَلَيۡهِمۡ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَن يَسُومُهُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ ٱلۡعِقَابِ وَإِنَّهُۥ لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ
และจงรำลึกเถิด -โอ้รอสูลเอ๋ย- ครั้นที่อัลลอฮฺได้ทรงประกาศอย่างชัดเจนโดยไม่คลุมเครือแต่อย่างใดว่า แน่นอนอัลลอฮ์จะทำให้พวกยิวนั้นตกต่ำ ด้วยการส่งผู้ที่จะทำให้ชีวิตของพวกเขาต้องอัปยศและตกต่ำในชีวิตนี้จนถึงวันแห่งการพิพากษา แท้จริงแล้ว -โอ้รอสูลเอ๋ย- พระผู้อภิบาลของเจ้าเป็นผู้ทรงรวดเร็วในการลงโทษต่อผู้ที่เนรคุณ แม้กระทั่งในโลกดุนยานี้ บางครั้งพระองค์จะทรงลงโทษเขาอย่างฉับพลัน และแท้จริงแล้ว พระองค์ทรงเป็นผู้ให้อภัยแก่ผู้ที่กลับเนื้อกลับตัว (เตาบะฮ์) จากบรรดาบ่าวของพระองค์ ทรงเมตตาต่อพวกเขาเสมอ
التفاسير:
यस पृष्ठको अायतहरूका लाभहरूमध्येबाट:
• إذا نزل عذاب الله على قوم بسبب ذنوبهم ينجو منه من كانوا يأمرون بالمعروف وينهون عن المنكر فيهم.
เมื่อการลงโทษของอัลลอฮฺประสบกับกลุ่มชนใดกลุ่มชนหนึ่งเพราะบาปของพวกเขา ผู้ที่จะรอดปลอดภัยจากการลงโทษนั้นคือกลุ่มที่เชิญชวนผู้คนให้กระทำความดีและห้ามปรามความชั่วในหมู่พวกเขา
• يجب الحذر من عذاب الله؛ فإنه قد يكون رهيبًا في الدنيا، كما فعل سبحانه بطائفة من بني إسرائيل حين مَسَخَهم قردة بسبب تمردهم.
จำเป็นต้องระวังจากการลงโทษของอัลลอฮฺ เพราะมันอาจจะน่ากลัวในโลกนี้ ดังที่อัลลอฮฺ (ความบริสุทธิ์จงมีแด่พระองค์) ได้ทรงกระทำกับกลุ่มชนหนึ่งจากวงศ์วานอิสราอีล ดังที่อัลลอฮฺได้ทรงเปลี่ยนร่างพวกเขาให้เป็นลิง เพราะพวกเขาได้ฝ่าฝืนคำสั่งห้ามของพระองค์
• نعيم الدنيا مهما بدا أنه عظيم فإنه قليل تافه بجانب نعيم الآخرة الدائم.
อัลลอฮ์ได้ทรงกำหนดเหนือวงศ์วานอิสราอีลซึ่งความตกต่ำและความทุกข์ยาก และพระองค์ได้ประกาศว่าจะส่งผู้ที่จะทำให้พวกเขาไดรับความทุกข์ทรมาน ในทุกยุคทุกสมัย อันเนื่องจากการกดขี่และความวิปริตของพวกเขา
• أفضل أعمال العبد بعد الإيمان إقامة الصلاة؛ لأنها عمود الأمر.
ความสุขบนโลกนี้ ถึงแม้มันจะดูยิ่งใหญ่ในสายตาของเราก็ตาม แต่ในความเป็นจริงแล้ว มันเป็นแค่ความสุขเพียงเล็กน้อยและไม่มีค่า ถ้าจะเปรียบเทียบกับความสุขในปรโลก
• كتب الله على بني إسرائيل الذلة والمسكنة، وتأذن بأن يبعث عليهم كل مدة من يذيقهم العذاب بسبب ظلمهم وانحرافهم.
การงานที่ประเสริฐที่สุดหลังจากการศรัทธา (อีหม่าน) แล้ว คือ การดำรงไว้ซึ่งการละหมาด เพราะมันคือเสาหลักของศาสนา
