पवित्र कुरअानको अर्थको अनुवाद - पवित्र कुर्आनको संक्षिप्त व्याख्याको फिलिपिनी (तागालो) भाषामा अनुवाद ।
رقم الصفحة:
197
:
2
ٱلۡحَجُّ أَشۡهُرٞ مَّعۡلُومَٰتٞۚ فَمَن فَرَضَ فِيهِنَّ ٱلۡحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِي ٱلۡحَجِّۗ وَمَا تَفۡعَلُواْ مِنۡ خَيۡرٖ يَعۡلَمۡهُ ٱللَّهُۗ وَتَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَيۡرَ ٱلزَّادِ ٱلتَّقۡوَىٰۖ وَٱتَّقُونِ يَٰٓأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ
Ang panahon ng ḥajj ay mga buwang nalalaman. Nagsisimula ito sa buwan ng Shawwāl at nagwawakas sa ikasampu ng Dhulḥijjah. Kaya ang sinumang nagsatungkulin sa sarili niya ng ḥajj sa mga buwang ito at nagsagawa ng iḥrām dito ay naging bawal sa kanya ang pagtatalik at ang mga paunang gawain nito. Nabibigyang-diin sa panig niya ang pagkabawal sa paglabas sa pagtalima kay Allāh sa pamamagitan ng paggawa ng mga pagsuway dala ng kadakilaan ng panahon at pook. Ipinagbabawal sa kanya ang pakikipagtalong nagpapahantong sa galit at alitan. Ang anumang ginagawa ninyo na kabutihan ay nakaaalam nito si Allāh kaya gaganti Siya sa inyo roon. Magpatulong kayo sa pagsasagawa ng ḥajj sa pamamagitan ng pagkuha ng kakailanganin ninyo na pagkain at inumin. Alamin ninyo na ang pinakamabuti sa pinagpapatulungan ninyo sa lahat ng mga pumapatungkol sa inyo ay ang pangingilag sa pagkakasala kay Allāh – pagkataas-taas Siya. Kaya matakot kayo kay Allāh sa pamamagitan ng pagsunod sa mga ipinag-uutos Niya at pag-iwas sa mga ipinagbabawal Niya, O mga may matinong pang-unawa.
التفاسير:
198
:
2
لَيۡسَ عَلَيۡكُمۡ جُنَاحٌ أَن تَبۡتَغُواْ فَضۡلٗا مِّن رَّبِّكُمۡۚ فَإِذَآ أَفَضۡتُم مِّنۡ عَرَفَٰتٖ فَٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ عِندَ ٱلۡمَشۡعَرِ ٱلۡحَرَامِۖ وَٱذۡكُرُوهُ كَمَا هَدَىٰكُمۡ وَإِن كُنتُم مِّن قَبۡلِهِۦ لَمِنَ ٱلضَّآلِّينَ
Hindi sa inyo isang kasalanan na maghanap kayo ng panustos na ipinahihintulot sa pamamagitan ng pangangalakal at iba pa rito sa panahon ng pagsasagawa ng ḥajj. Kaya kapag lumisan kayo mula sa `Arafāt, matapos ng pagtigil ninyo roon sa araw ng ikasiyam habang mga dumadako sa Muzdalifah sa gabi ng ikasampu ng Dhulḥijjah, ay alalahanin ninyo si Allāh sa pamamagitan ng tasbīḥ (pagsabi ng subḥāna-llāh), tahlīl (pagsabi ng lā ilāha illa-llāh), at pagdalangin sa tabi ng Bantayog na Pinakababanal sa Muzdalifah. Alalahanin ninyo si Allāh dahil sa kapatnubayan Niya sa inyo tungo sa mga palatandaan ng Relihiyon Niya at mga gawaing-pagsamba ng ḥajj sa Bahay Niya sapagkat kayo nga noon bago pa niyon ay kabilang sa mga nalilingat sa Batas Niya.
التفاسير:
199
:
2
ثُمَّ أَفِيضُواْ مِنۡ حَيۡثُ أَفَاضَ ٱلنَّاسُ وَٱسۡتَغۡفِرُواْ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
Pagkatapos lumisan kayo mula sa `Arafāt gaya ng ginagawa ng mga taong tumutulad kay Abraham – sumakanya ang pagbati ng kapayapaan – hindi gaya ng ginagawa ng sinumang hindi tumitigil doon kabilang sa mga tao ng Panahon ng Kamangmangan. Humiling kayo ng kapatawaran mula kay Allāh sa pagkukulang ninyo sa pagsasagawa ng isinabatas Niya; tunay na si Allāh ay Mapagpatawad sa sinumang nagbalik-loob kabilang sa mga lingkod Niya, Maawain sa kanila.
التفاسير:
200
:
2
فَإِذَا قَضَيۡتُم مَّنَٰسِكَكُمۡ فَٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ كَذِكۡرِكُمۡ ءَابَآءَكُمۡ أَوۡ أَشَدَّ ذِكۡرٗاۗ فَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَقُولُ رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِي ٱلدُّنۡيَا وَمَا لَهُۥ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِنۡ خَلَٰقٖ
Kapag nagwakas kayo sa mga gawain ng ḥajj at natapos kayo sa mga ito ay alalahanin ninyo si Allāh at magparami kayo ng pagbubunyi sa Kanya gaya ng pagmamalaki ninyo sa mga ninuno ninyo at pagbubunyi ninyo sa kanila, o ng higit na matindi sa pag-alaala kay Allāh kaysa sa pag-alaala sa mga ninuno ninyo dahil ang bawat biyayang tinatamasa ninyo ay mula sa Kanya – kaluwalhatian sa Kanya at pagkataas-taas Siya. Ang mga tao ay mga nagkakaiba-iba sapagkat kabilang sa kanila ang tagatangging sumampalataya na tagapagtambal, na hindi sumasampalataya kundi sa buhay na ito sa Mundo kaya wala siyang hinihiling sa Panginoon niya kundi ang kaginhawahan dito at gayak nito gaya ng kalusugan, salapi, at anak. Wala silang bahagi mula sa inihanda ni Allāh para sa mga lingkod Niyang mga mananampalataya sa Kabilang-buhay dahil sa pagkaibig nila sa Mundo at pag-ayaw nila sa Kabilang-buhay.
التفاسير:
201
:
2
وَمِنۡهُم مَّن يَقُولُ رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِي ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ حَسَنَةٗ وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ
May isang pangkat kabilang sa mga tao na mananampalataya kay Allāh, na sumasampalataya sa Kabilang-buhay kaya humihiling ito sa Panginoon nito ng lugod sa Mundo at gawang matuwid dito gaya ng paghiling nito ng pagtamo ng Paraiso at kaligtasan mula sa pagdurusa sa Apoy.
التفاسير:
202
:
2
أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ نَصِيبٞ مِّمَّا كَسَبُواْۚ وَٱللَّهُ سَرِيعُ ٱلۡحِسَابِ
Ang mga dumadalanging iyon ng dalawang mabuti sa Mundo at Kabilang-buhay ay may ukol sa kanila na bahagi mula sa gantimpalang dakila dahil sa nakamit nila na mga gawang maayos sa Mundo. Si Allāh ay Mabilis ang pagtutuos sa mga gawa.
التفاسير:
यस पृष्ठको अायतहरूका लाभहरूमध्येबाट:
• يجب على المؤمن التزود في سفر الدنيا وسفر الآخرة، ولذلك ذكر الله أن خير الزاد هو التقوى.
Kinakailangan sa mananampalataya ang magbaon sa paglalakbay sa Mundo at paglalakbay sa Kabilang-buhay, at dahil doon ay binanggit ni Allāh na ang pinakamabuting baon ay ang pangingilag magkasala.
• مشروعية الإكثار من ذكر الله تعالى عند إتمام نسك الحج.
Ang pagkaisinasabatas ng pagpaparami ng pag-alaala kay Allāh – pagkataas-taas Siya – sa sandali ng paglulubos sa gawaing-pagsamba ng ḥajj
• اختلاف مقاصد الناس؛ فمنهم من جعل همّه الدنيا، فلا يسأل ربه غيرها، ومنهم من يسأله خير الدنيا والآخرة، وهذا هو الموفَّق.
Ang pagkakaiba-iba ng mga pakay ng mga tao kaya mayroon sa kanila na ginawang alalahanin niya ang Mundo kay hindi humihiling sa Panginoon niya ng iba pa rito at mayroon sa kanila na humihiling ng mabuti sa Mundo at Kabilang-buhay, at ito ay ang naitutuon sa tama.
