पवित्र कुरअानको अर्थको अनुवाद - मलयालम अनुवाद : अब्दुल हमीद हैदर र कोनही मुहम्मद ।
ന്നജ്മ്
وَالنَّجْمِ اِذَا هَوٰی ۟ۙ
مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوٰی ۟ۚ
1) നാല്പത് വര്ഷക്കാലം ഖുറൈശികള്ക്കിടയില് അവരുടെ ഉത്തമ സുഹൃത്തായി ജീവിച്ച മുഹമ്മദ് നബി(ﷺ)യെയാണ് 'നിങ്ങളുടെ കൂട്ടുകാരന്' എന്ന് ഇവിടെ വിശേഷിപ്പിച്ചത്.
وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوٰی ۟ؕۚ
اِنْ هُوَ اِلَّا وَحْیٌ یُّوْحٰی ۟ۙ
عَلَّمَهٗ شَدِیْدُ الْقُوٰی ۟ۙ
ذُوْ مِرَّةٍ ؕ— فَاسْتَوٰی ۟ۙ
2) 'ദൂ മിര്റ' എന്ന വാക്കിന് ആകാര സൗഷ്ഠവമുള്ളവന് എന്നും, ബുദ്ധിശക്തിയുള്ളവന് എന്നും അര്ത്ഥം നല്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.
وَهُوَ بِالْاُفُقِ الْاَعْلٰی ۟ؕ
3) ജിബ്രീല്(عليه السلام) എന്ന മലക്ക് സാക്ഷാല് രൂപത്തില് ദിവ്യസന്ദേശവുമായി നബി(ﷺ)യുടെ സമീപമെത്തിയ ഒരു സന്ദര്ഭമാണ് ഈ വചനങ്ങളിലൂടെ സൂചിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതെന്നാണ് പ്രമുഖ വ്യാഖ്യാതാക്കള് അഭിപ്രായപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്.
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلّٰی ۟ۙ
فَكَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ اَوْ اَدْنٰی ۟ۚ
4) അഭിമുഖ സംഭാഷണം നടത്തുന്ന രണ്ടു വ്യക്തികള് തമ്മിലുള്ള സാമീപ്യത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ഉപമയത്രെ 'രണ്ടു വില്ലുകളുടെ അകലം.'
فَاَوْحٰۤی اِلٰی عَبْدِهٖ مَاۤ اَوْحٰی ۟ؕ
مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَاٰی ۟
اَفَتُمٰرُوْنَهٗ عَلٰی مَا یَرٰی ۟
وَلَقَدْ رَاٰهُ نَزْلَةً اُخْرٰی ۟ۙ
5) മറ്റൊരു പ്രാവശ്യം ജിബ്രീല്(عليه السلام) ഉപരിലോകത്ത് നിന്ന് ഇറങ്ങിയപ്പോൾ എന്നർഥം
عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهٰی ۟
6) 'സിദ്റഃ' എന്ന വാക്കിന് ഇലന്തമരം എന്നും 'മുന്തഹാ' എന്ന വാക്കിന് അറ്റം അല്ലെങ്കില് അതിര്ത്തി എന്നുമാണര്ത്ഥം. 'സിദ്റത്തുല്മുന്തഹാ' എന്നത് ഉപരിലോകത്തുള്ള അത്യത്ഭുതകരമായ ഒരു വൃക്ഷമാണ്.
عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَاْوٰی ۟ؕ
اِذْ یَغْشَی السِّدْرَةَ مَا یَغْشٰی ۟ۙ
مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغٰی ۟
7) ആകാശാരോഹണ സമയത്ത് റസൂല്(ﷺ) കണ്ട ദൃശ്യങ്ങളെപ്പറ്റിയാണ് 13-18 കൂടിയുള്ള വചനങ്ങളില് പരാമര്ശിച്ചിട്ടുള്ളതെന്നാണ് പ്രമുഖ വ്യാഖ്യാതാക്കളുടെ അഭിപ്രായം. മിഅ്റാജിനെ സംബന്ധിച്ച ഹദീസുകള് അതിന് പിന്ബലം നല്കുന്നു. അല്ലാഹു കാണിച്ചുകൊടുത്ത കാര്യങ്ങള് കണ്ടുമനസ്സിലാക്കുന്നതില് നബി(ﷺ)ക്ക് തെറ്റുപറ്റുകയോ, വിലക്കപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളിലേക്ക് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദൃഷ്ടി അതിക്രമിച്ചുപോവുകയോ ഉണ്ടായിട്ടില്ലെന്നത്രെ 17ാം വചനത്തിന്റെ വിവക്ഷ.
لَقَدْ رَاٰی مِنْ اٰیٰتِ رَبِّهِ الْكُبْرٰی ۟
اَفَرَءَیْتُمُ اللّٰتَ وَالْعُزّٰی ۟ۙ
وَمَنٰوةَ الثَّالِثَةَ الْاُخْرٰی ۟
8) അറബികള് ആരാധിച്ചിരുന്ന മൂന്ന് ദൈവങ്ങളാണ് ലാത്തയും ഉസ്സയും മനാത്തും. തീര്ത്ഥാടകര്ക്ക് പായസം നല്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഒരാളായിരുന്നു ലാത്ത. അയാളുടെ മരണശേഷം അയാളുടെ പേരില് വിഗ്രഹം നിര്മ്മിച്ച് ആരാധന തുടങ്ങുകയാണുണ്ടായത്. ഒരു വൃക്ഷമായിരുന്നു ഉസ്സാ. ഹുദൈല് ഗോത്രക്കാര് പൂജിച്ചിരുന്ന ഒരു പാറക്കല്ലാണ് മനാത്ത്. ഇത്തരം ആരാധനയ്ക്ക് എന്തെങ്കിലും അടിസ്ഥാനമുണ്ടോ എന്ന് അവര് ചിന്തിച്ചുനോക്കാറുണ്ടായിരുന്നില്ല. അന്ധമായ അനുകരണം മാത്രമായിരുന്നു അവരുടെ സമ്പ്രദായം.
اَلَكُمُ الذَّكَرُ وَلَهُ الْاُ ۟
تِلْكَ اِذًا قِسْمَةٌ ضِیْزٰی ۟
9) തങ്ങളുടെ ദേവതകളെ അല്ലാഹുവിന്റെ പുത്രിമാരായിട്ടാണ് അറേബ്യന് ബഹുദൈവാരാധകര് ചിത്രീകരിച്ചിരുന്നത്. എന്നാല് തങ്ങള്ക്ക് പെണ്കുഞ്ഞ് ജനിച്ചാല് അത് അപമാനമായിക്കരുതുകയും ജീവനോടെ കുഴിച്ചുമൂടുകയും ചെയ്യുന്നവരായിരുന്നു അവര്.
اِنْ هِیَ اِلَّاۤ اَسْمَآءٌ سَمَّیْتُمُوْهَاۤ اَنْتُمْ وَاٰبَآؤُكُمْ مَّاۤ اَنْزَلَ اللّٰهُ بِهَا مِنْ سُلْطٰنٍ ؕ— اِنْ یَّتَّبِعُوْنَ اِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَی الْاَنْفُسُ ۚ— وَلَقَدْ جَآءَهُمْ مِّنْ رَّبِّهِمُ الْهُدٰی ۟ؕ
اَمْ لِلْاِنْسَانِ مَا تَمَنّٰی ۟ؗۖ
فَلِلّٰهِ الْاٰخِرَةُ وَالْاُوْلٰی ۟۠
10) ഇഹലോകത്ത് ആഗ്രഹസഫലീകരണവും, പരലോകത്ത് ശുപാര്ശയും കാംക്ഷിച്ചുകൊണ്ടാണ് ബഹുദൈവാരാധകര് അല്ലാഹുവിന് പുറമെയുള്ള ദൈവങ്ങളെ തേടിപ്പോകുന്നത്. അതൊരു മിഥ്യാഭ്രമമാണെന്നും, ഇഹപരസൗഭാഗ്യങ്ങള് നല്കാന് കഴിവുള്ളവന് അല്ലാഹു മാത്രമാണെന്നും ഈ വചനം വ്യക്തമാക്കുന്നു.
وَكَمْ مِّنْ مَّلَكٍ فِی السَّمٰوٰتِ لَا تُغْنِیْ شَفَاعَتُهُمْ شَیْـًٔا اِلَّا مِنْ بَعْدِ اَنْ یَّاْذَنَ اللّٰهُ لِمَنْ یَّشَآءُ وَیَرْضٰی ۟
