വിശുദ്ധ ഖുർആൻ പരിഭാഷ - അൽ മുഖ്തസ്വർ ഫീ തഫ്സീറിൽ ഖുർആനിൽ കരീം (ഉസ്ബെക് വിവർത്തനം)
പേജ് നമ്പർ:
50
:
17
۞ قُلۡ كُونُواْ حِجَارَةً أَوۡ حَدِيدًا
Эй Пайғамбар, уларга айтинг: "Эй мушриклар, қўлингиздан келса, тошдек қаттиқ, темирдек бақувват бўлиб олинглар. Бу иш ҳеч қачон қўлингиздан келмайди".
التفاسير:
51
:
17
أَوۡ خَلۡقٗا مِّمَّا يَكۡبُرُ فِي صُدُورِكُمۡۚ فَسَيَقُولُونَ مَن يُعِيدُنَاۖ قُلِ ٱلَّذِي فَطَرَكُمۡ أَوَّلَ مَرَّةٖۚ فَسَيُنۡغِضُونَ إِلَيۡكَ رُءُوسَهُمۡ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هُوَۖ قُلۡ عَسَىٰٓ أَن يَكُونَ قَرِيبٗا
"Ёки ҳатто тасаввурингизга ҳам сиғмайдиган бир улкан махлуқ бўлиб олинглар. Ўшанда ҳам Аллоҳ сизларни қайта тирилтиради". Саркашлар яна сўрайдилар: "Ўлганимиздан кейин бизни ким тирилтиради?" Айтинг: "Илк бор сизларни йўқдан бор қилган Зот". Шунда бошларини масхараомуз сарак-сарак қилиб, дейдилар: "Бу иш қачон содир бўлади?" Уларга айтинг: "Зора, яқинда бўлиб қолса. Ҳар бир бўладиган иш яқинда бўлади".
التفاسير:
52
:
17
يَوۡمَ يَدۡعُوكُمۡ فَتَسۡتَجِيبُونَ بِحَمۡدِهِۦ وَتَظُنُّونَ إِن لَّبِثۡتُمۡ إِلَّا قَلِيلٗا
Аллоҳ сизларни қайта тирилтириб, маҳшаргоҳга чақирганида У Зотга бўйсуниб, ҳамд айтиб жавоб берасизлар. Ўшанда ер юзида жуда оз муддат турганингиз ҳақида ўйланиб қолурсизлар.
التفاسير:
53
:
17
وَقُل لِّعِبَادِي يَقُولُواْ ٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُۚ إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ يَنزَغُ بَيۡنَهُمۡۚ إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ كَانَ لِلۡإِنسَٰنِ عَدُوّٗا مُّبِينٗا
Эй Пайғамбар, мўмин бандаларимга айтингки, бир-бирлари билан гаплашганларида яхши гапларни айтсинлар, ёмон сўзларни тилларига олмасинлар. Чунки шайтон шундан фойдаланиб, уларнинг орасини бузишга, ҳам дунёвий ва ҳам ухровий ҳаётларини издан чиқаришга уриниб қолади. Шайтон инсон учун очиқ-ойдин душмандир. Шундай бўлгач, ундан эҳтиёт бўлмоқ лозим.
التفاسير:
54
:
17
رَّبُّكُمۡ أَعۡلَمُ بِكُمۡۖ إِن يَشَأۡ يَرۡحَمۡكُمۡ أَوۡ إِن يَشَأۡ يُعَذِّبۡكُمۡۚ وَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ عَلَيۡهِمۡ وَكِيلٗا
Эй одамлар, сизларни Парвардигорингиз жуда яхши билади. Ҳеч бир ишингиз У Зотдан яширин бўла олмайди. Хоҳласа, сизларга раҳм қилиб, иймон келтириш ва солиҳ амал қилишга тавфиқ беради. Хоҳласа, кофир ҳолингизда жонингизни олиб, сизларни иймондан мосуво айлаб, азобига гирифтор қилади. Эй Пайғамбар, сизни уларга (ишларини текширувчи) вакил қилиб юбормадикки, уларни иймон келтиришга мажбур қилсангиз, куфрдан қайтарсангиз, аммалларини ҳисоблаб борсангиз. Сиз бор-йўғи бир етказиб қўювчисиз. Аллоҳ нима етказишни буюрган бўлса, ўшани етказиб қўясиз, холос.
التفاسير:
55
:
17
وَرَبُّكَ أَعۡلَمُ بِمَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ وَلَقَدۡ فَضَّلۡنَا بَعۡضَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ عَلَىٰ بَعۡضٖۖ وَءَاتَيۡنَا دَاوُۥدَ زَبُورٗا
Эй Пайғамбар, Парвардигорингиз осмонлару ердаги ҳамма-ҳаммадан Хабардор. Уларнинг аҳволини ҳам, нимага лойиқлигини ҳам жуда яхши билади. Биз айрим пайғамбарларни айримларидан тобеларини кўпайтириш ва китоблар нозил қилиш билан афзал қилдик. Довудга Забурни бердик.
التفاسير:
56
:
17
قُلِ ٱدۡعُواْ ٱلَّذِينَ زَعَمۡتُم مِّن دُونِهِۦ فَلَا يَمۡلِكُونَ كَشۡفَ ٱلضُّرِّ عَنكُمۡ وَلَا تَحۡوِيلًا
Эй Пайғамбар, анави мушрикларга айтинг: "Эй мушриклар, сизлар Аллоҳдан бошқа илоҳлар бор, деб даъво қиляпсизлар. Сизларга бирон зиён етса, ўша худоларингиз уни арита олмайди. Улар сизларга фойда ҳам, зарар ҳам келтира олмайдилар. Зарарни бошқа тарафга буриб ҳам юбора олмайдилар. Чунки улар ожиз-нотавонлардир. Ожиз-нотавон эса илоҳ бўла олмайди".
التفاسير:
57
:
17
أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ يَبۡتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ ٱلۡوَسِيلَةَ أَيُّهُمۡ أَقۡرَبُ وَيَرۡجُونَ رَحۡمَتَهُۥ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُۥٓۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحۡذُورٗا
Улар худо деб даъво қилаётган ўша фаришталар ва бошқаларнинг ўзлари ҳам Аллоҳга яқинлаштирадиган солиҳ амалга муҳтождирлар. Улар ҳам ўзаро бир-бирлари билан Парвардигорга яқинроқ бўлиш борасида беллашадилар. Парвардигорнинг раҳматидан умидвор бўладилар, азобидан қўрқадилар. Эй Пайғамбар, бошқа нарсалардан эмас, айнан Парвардигорингизнинг азобидан қўрқмоқ лозим.
التفاسير:
58
:
17
وَإِن مِّن قَرۡيَةٍ إِلَّا نَحۡنُ مُهۡلِكُوهَا قَبۡلَ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ أَوۡ مُعَذِّبُوهَا عَذَابٗا شَدِيدٗاۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي ٱلۡكِتَٰبِ مَسۡطُورٗا
Бирон қишлоқ ёки шаҳар йўқки, Биз уларга кофир бўлганлари туфайли шу дунёнинг ўзида азоб юбормаган ва уларни ҳалок этмаган бўлсак. Бу ҳалокат ва азоб Лавҳул-маҳфузда битиб қўйилган илоҳий ҳукмдир.
التفاسير:
ഈ പേജിലെ ആയത്തുകളിൽ നിന്നുള്ള പാഠങ്ങൾ:
• القول الحسن داع لكل خلق جميل وعمل صالح، فإنَّ من ملك لسانه ملك جميع أمره.
Ширинсуханлик гўзал хулқ ва солиҳ амалга йўл очади. Зеро, тилини бошқара олган одам бошқа ишларини ҳам бошқара олади.
• فاضل الله بين الأنبياء بعضهم على بعض عن علم منه وحكمة.
Аллоҳ айрим пайғамбарларни айримларидан афзал қилди. Бу иш остидаги ҳикматни Ўзи билади.
• الله لا يريد بعباده إلا ما هو الخير، ولا يأمرهم إلا بما فيه مصلحتهم.
Аллоҳ бандаларига фақат ва фақат эзгуликни истайди. Уларга фақат ва фақат фойдали шиларнигина буюради.
• علامة محبة الله أن يجتهد العبد في كل عمل يقربه إلى الله، وينافس في قربه بإخلاص الأعمال كلها لله والنصح فيها.
Банданинг Аллоҳга яқинлаштирадиган ишларни қила бошлаши ва борган сари ихлосини кучайтириб бориши Аллоҳ уни яхши кўриб қолганининг аломатидир.
