വിശുദ്ധ ഖുർആൻ പരിഭാഷ - അൽ മുഖ്തസ്വർ ഫീ തഫ്സീറിൽ ഖുർആനിൽ കരീം (പേർഷ്യൻ വിവർത്തനം).
പേജ് നമ്പർ:
17
:
59
فَكَانَ عَاقِبَتَهُمَاۤ اَنَّهُمَا فِی النَّارِ خَالِدَیْنِ فِیْهَا ؕ— وَذٰلِكَ جَزٰٓؤُا الظّٰلِمِیْنَ ۟۠
پس پایان کار شیطان و کسانیکه از او اطاعت کنند این است که آن دو (یعنی شیطان اطاعتشده، و انسان فرمانبردار) روز قیامت در جهنم هستند که برای همیشه در آن میمانند، و این مجازات که در انتظار این دو است همان مجازات کسانی است که با تجاوز از حدود الله بر خویشتن ستم میکنند.
التفاسير:
18
:
59
یٰۤاَیُّهَا الَّذِیْنَ اٰمَنُوا اتَّقُوا اللّٰهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ ۚ— وَاتَّقُوا اللّٰهَ ؕ— اِنَّ اللّٰهَ خَبِیْرٌ بِمَا تَعْمَلُوْنَ ۟
ای کسانیکه به الله ایمان آوردهاید و به احکامش عمل کردهاید، از الله با اجرای اوامر و اجتناب از نواهیاش بترسید، و هرکسی باید بیندیشد که چه عمل صالحی برای روز قیامت فرستاده است. و از الله بترسید، زیرا الله به آنچه انجام میدهید بسیار دانا است، و ذرهای از اعمالتان بر او پوشیده نمیماند، و به زودی شما را در قبال آن جزا خواهد داد.
التفاسير:
19
:
59
وَلَا تَكُوْنُوْا كَالَّذِیْنَ نَسُوا اللّٰهَ فَاَنْسٰىهُمْ اَنْفُسَهُمْ ؕ— اُولٰٓىِٕكَ هُمُ الْفٰسِقُوْنَ ۟
و مانند کسانی نباشید که با ترک فرمانبرداری از امر و اجتناب از نهیِ الله، او تعالی را فراموش کردند، پس الله نیز آنها را به خودفراموشی دچار کرد، که به آنچه آنها را از خشم و کیفر الله نجات میدهد عمل نکردند، اینها که الله را فراموش کردند - یعنی امرش را اجرا نکردند و از نهیش دست نکشیدند- همان خارجشدگان از طاعت الله هستند.
التفاسير:
20
:
59
لَا یَسْتَوِیْۤ اَصْحٰبُ النَّارِ وَاَصْحٰبُ الْجَنَّةِ ؕ— اَصْحٰبُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَآىِٕزُوْنَ ۟
جهنمیان با بهشتیان یکسان نیستند، بلکه همانند اختلاف اعمالشان در دنیا، جزای متفاوتی دارند، بهشتیان با رسیدن به آنچه طلب میکردند و نجاتیافتن از آنچه از آن میترسیدند، رستگار هستند.
التفاسير:
21
:
59
لَوْ اَنْزَلْنَا هٰذَا الْقُرْاٰنَ عَلٰی جَبَلٍ لَّرَاَیْتَهٗ خَاشِعًا مُّتَصَدِّعًا مِّنْ خَشْیَةِ اللّٰهِ ؕ— وَتِلْكَ الْاَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَكَّرُوْنَ ۟
- ای رسول- اگر این قرآن را بر کوهی فرو میفرستادیم بهطور قطع بهسبب اندرزهای بازدارنده و وعیدهای سختی که در قرآن است آن کوه را با وجود صلابتش از شدت ترس الله متلاشیشده میدیدی؛ و این مَثَلها را برای مردم میزنیم تا خردهایشان را بهکار اندازند و از اندرزها و عبرتهایی که آیاتش در بردارند پند بگیرند.
التفاسير:
22
:
59
هُوَ اللّٰهُ الَّذِیْ لَاۤ اِلٰهَ اِلَّا هُوَ ۚ— عٰلِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ ۚ— هُوَ الرَّحْمٰنُ الرَّحِیْمُ ۟
او الله است که معبود برحقی جز او نیست. دانای آنچه نهان و آشکار است، و ذرهای از آن بر او پوشیده نمیماند. ذات بخشنده و مهربانِ دنیا و آخرت، که رحمتش جهانیان را دربرگرفته است.
التفاسير:
23
:
59
هُوَ اللّٰهُ الَّذِیْ لَاۤ اِلٰهَ اِلَّا هُوَ ۚ— اَلْمَلِكُ الْقُدُّوْسُ السَّلٰمُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیْزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ ؕ— سُبْحٰنَ اللّٰهِ عَمَّا یُشْرِكُوْنَ ۟
او الله است که معبود برحقی جز او نیست. فرمانروا، و منزه و پاک از هر نقصی است. سالم از تمام عیبها است. تصدیقکنندۀ رسولانش با آیات آشکار است. مراقب اعمال بندگانش است. ذات شکست ناپذیری است که هیچکس بر او چیره نمیشود، ذات جباری است که با جبروت خویش به همه چیز چیره است، و سزاوار عظمت است. الله از بتها و هرچه که مشرکان همراه او شریک قرار میدهند منزه و پاک است.
التفاسير:
24
:
59
هُوَ اللّٰهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْاَسْمَآءُ الْحُسْنٰی ؕ— یُسَبِّحُ لَهٗ مَا فِی السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ۚ— وَهُوَ الْعَزِیْزُ الْحَكِیْمُ ۟۠
او الله است آفریدگاری که همه چیز را آفرید. پدیدآورندۀ اشیا، و شکل دهنده مخلوقاتش آنگونه که میخواهد. او سبحانه اسمهای نیکوی مشتمل بر صفات برترش دارد. آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است او را از هر نقصی منزه میدانند. ذات شکست ناپذیری است که هیچکس بر او چیره نمیشود، و در آفرینش و شریعت و تقدیرش بسیار دانا است.
التفاسير:
ഈ പേജിലെ ആയത്തുകളിൽ നിന്നുള്ള പാഠങ്ങൾ:
• من علامات توفيق الله للمؤمن أنه يحاسب نفسه في الدنيا قبل حسابها يوم القيامة.
یکی از نشانههای توفیق الله برای مؤمن این است که مؤمن قبل از اینکه در روز قیامت مورد حسابرسی قرار گیرد، خود را در دنیا مورد محاسبه قرار میدهد.
• في تذكير العباد بشدة أثر القرآن على الجبل العظيم؛ تنبيه على أنهم أحق بهذا التأثر لما فيهم من الضعف.
در یادآوری شدت اثر قرآن بر کوه بزرگ به بندگان، هشداری است بر اینکه آنها بهسبب ضعفی که دارند به این تأثیرپذیری سزاوارتر هستند.
• أشارت الأسماء (الخالق، البارئ، المصور) إلى مراحل تكوين المخلوق من التقدير له، ثم إيجاده، ثم جعل له صورة خاصة به، وبذكر أحدها مفردًا فإنه يدل على البقية.
اسمهای (الخالق، البارئ، المصور) بر مراحل تکوین مخلوق اعم از اندازهگیری او، سپس پدیدآوردنش، سپس قرار دادن شکل و سیمایی ویژه برای او دلالت دارد، و ذکر یکی از نامهای نیک به تنهایی بر بقیه دلالت دارد.
