പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം ബഖറഃ - മൂർ വിവർത്തനം - റുവ്വാദ് തർജമ സെൻ്റർ - പേജ് നമ്പർ 20 - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

127 : 2

وَإِذۡ يَرۡفَعُ إِبۡرَٰهِـۧمُ ٱلۡقَوَاعِدَ مِنَ ٱلۡبَيۡتِ وَإِسۡمَٰعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلۡ مِنَّآۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

Lɑ ɑ ɭbrɑɑhɩɩm sẽn wɑ n zẽkd Roogã zeng-rɑɑdã lɑ ɑ ɭsmɑɑyɩɩlã: " (b yetame) tõnd Soɑba! Reeg d yĩngɑ; tɩ fo yaa a Wʋmda, n yɑ ɑ Bãngda.

128 : 2

رَبَّنَا وَٱجۡعَلۡنَا مُسۡلِمَيۡنِ لَكَ وَمِن ذُرِّيَّتِنَآ أُمَّةٗ مُّسۡلِمَةٗ لَّكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبۡ عَلَيۡنَآۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ

Tõnd Soɑbã! Lɑ f mɑɑn tõnd tɩ d yɑɑ sɑk-n-tũ rãmbɑ lɑ tõnd Koɑmbẽ wã, tɩ yɑɑ zãmã sẽn sɑk n nɑ n tũ Foo lɑ F wĩnig tõnd d tũudmã zĩisi, lɑ F reeg d tuubgu, tɩ ɑd Foo lɑ a Tuubg rεεgda, n yɑɑ a Yoɑlsda.

129 : 2

رَبَّنَا وَٱبۡعَثۡ فِيهِمۡ رَسُولٗا مِّنۡهُمۡ يَتۡلُواْ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَيُزَكِّيهِمۡۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

Tõnd Soɑbɑ! lɑ f tʋms b nengẽ, tẽn-tʋʋm sẽn yi b sʋkã t'ɑ kɑremd bãmb zug Fo aɑyɑ wã lɑ ɑ wĩnigd-b Gɑfã lɑ Bʋʋd-minim lɑ ɑ yɩlgd-bɑ, ad Foo lɑ a wilb Nɑɑbɑ n yɑɑ a Bʋʋd mitɑ.

130 : 2

وَمَن يَرۡغَبُ عَن مِّلَّةِ إِبۡرَٰهِـۧمَ إِلَّا مَن سَفِهَ نَفۡسَهُۥۚ وَلَقَدِ ٱصۡطَفَيۡنَٰهُ فِي ٱلدُّنۡيَاۖ وَإِنَّهُۥ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ لَمِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

Lɑ ãnd n kisgd ɑ ɭbrɑɑhɩɩm dĩinã sã n pɑ sẽn yɑlem ɑ mengɑ, lɑ hɑkɩɩkɑ Tõnd tũus-ɑ lɑme Dũni pʋgẽ, lɑ yɑoolem rɑɑrã ɑ bee nin-sõmsã pʋgẽ.

131 : 2

إِذۡ قَالَ لَهُۥ رَبُّهُۥٓ أَسۡلِمۡۖ قَالَ أَسۡلَمۡتُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Tẽeg wɑkɑt ning a Soɑbã sẽn yeel-ɑ : "sɑk n tũ". T'a yeele : "m sɑk n tũu bõn-nɑɑndsã Soɑbã".

132 : 2

وَوَصَّىٰ بِهَآ إِبۡرَٰهِـۧمُ بَنِيهِ وَيَعۡقُوبُ يَٰبَنِيَّ إِنَّ ٱللَّهَ ٱصۡطَفَىٰ لَكُمُ ٱلدِّينَ فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسۡلِمُونَ

Lɑ a ɭbrɑɑhɩɩm sɑglɑ a koɑmbã ne gom-kãngã, ɑ Yɑɑkʋʋb me sɑglɑ a koambã n yeel-bɑ: " M koɑmba! Ad Wẽnd tũusɑ Dĩinã n kõ yãmba, bɩ y rɑ ki rẽnd tɩ y yɑɑ sɑk-n-tũ rãmbã.

133 : 2

أَمۡ كُنتُمۡ شُهَدَآءَ إِذۡ حَضَرَ يَعۡقُوبَ ٱلۡمَوۡتُ إِذۡ قَالَ لِبَنِيهِ مَا تَعۡبُدُونَ مِنۢ بَعۡدِيۖ قَالُواْ نَعۡبُدُ إِلَٰهَكَ وَإِلَٰهَ ءَابَآئِكَ إِبۡرَٰهِـۧمَ وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِسۡحَٰقَ إِلَٰهٗا وَٰحِدٗا وَنَحۡنُ لَهُۥ مُسۡلِمُونَ

Bɩ yãmb yɩɩme n ya kɑset rãmb wɑkɑt ning kũumã sẽn wa ɑ Yɑɑkʋʋb nengẽ, ɑ sẽn wɑ n yeel ɑ koɑmbã: " bõe lɑ yãmb nɑ n tũ mɑm poorẽ?" Lɑ b yeel yã: "tõnd tũudɑ fo Soɑbã lɑ fo bɑ-rãmbã Soɑbã, ɑ ɭbrɑɑhɩɩm lɑ ɑ ɭsmɑɑyɩɩl lɑ ɑ ɭshɑɑk Saobã, a yɑɑ Soɑb-yεng lɑ tõnd me yɑɑ sɑk-n-tũ rãmb ne-A.

134 : 2

تِلۡكَ أُمَّةٞ قَدۡ خَلَتۡۖ لَهَا مَا كَسَبَتۡ وَلَكُم مَّا كَسَبۡتُمۡۖ وَلَا تُسۡـَٔلُونَ عَمَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

Wãnde yɑɑ zãmã sẽn looge, b sẽn mɑɑn n be ne-bɑ, yãmb me sẽn mɑɑn n be ne-yã, b pɑ nɑ n sok yãmb b sẽn dɑ yɩ n tʋmdẽ wã ye.