[1] როდესაც მორწმუნეთა დედას ‘აიშას შუამავლის ﷺ მორალის შესახებ კითხეს, მან ასე დაახასიათა: „ის არ იყო უხეში და არც უკმეხი, ის არ ყვიროდა ბაზრებში, ბოროტებას ბოროტებითვე არ პასუხობდა, არამედ იყო მპატიებელი და ტოლერანტი.“ (თირმიზი, ბირრ 69/2016.)
[1] ქელბი განმარტავს, რომ ყველა ურწმუნოს სატანებისგან ერთი მეგობარი ჰყავს, რომელიც თავს არ ანებებს და ყოველთვის ცოდვის მორევში მიათრევს მას. იხ. თაფსირუ ბეღავი.
[1] ქელბი განმარტავს: მექქელი წარმართები დროდა და დრო შუამავალთან მიდიოდნენ და გარკვეულ კითხვებს უსვამდნენ ან სასწაულების მოხდენას სთხოვდნენ, არა იმისთვის რომ ერწმუნათ, არამედ იმისთვის რომ შუამავალი უხერხულ სიტუაციაში ჩაეყენებინათ. თუკი სასწაული ან აიათი დაიგვიანებდა დამცინავად ეუბნებოდნენ ნეტავ შენთვითონ შეგეთხზაო. ამაზე ჩამოევლინა ეს აიათი, რომელიც მათ პასუხობს, რომ შუამავალი მხოლოდ იმის მიხედვით მოქმედებს, რა გამოცხადებასაც მიიღებდა სამყაროთა ღმერთისგან. იხ. თაფსირუ ბეღავი.
[1] ანგელოზები.
[2] ალლაჰის შუამავალმა ﷺ თქვა: „ჭეშმარიტად, შენს მიერ შესრულებულ ყოველი სეჯდეს მეშვეობით ალლაჰი აგამაღლებს და ყოველ თითო ცოდვას გაპატიებს.“ (იბნი მაჯე, იყამეთუ სალათ 201/1422.)