ಪವಿತ್ರ ಕುರ್ಆನ್ ಅರ್ಥಾನುವಾದ - ಅಲ್-ಮುಖ್ತಸರ್ ಫಿ ತಫ್ಸೀರಿಲ್ ಕುರ್ಆನಿಲ್ ಕರೀಮ್ - ಪರ್ಷಿಯನ್ ಅನುವಾದ
ಪುಟ ಸಂಖ್ಯೆ:
196
:
7
اِنَّ وَلِیِّ اللّٰهُ الَّذِیْ نَزَّلَ الْكِتٰبَ ۖؗ— وَهُوَ یَتَوَلَّی الصّٰلِحِیْنَ ۟
همانا یار و یاور من الله است که مرا محافظت میکند، پس به غیر او تعالی امید ندارم، و ذرهای از بتهای شما نمیترسم، زیرا الله ذاتی است که قرآن را مایۀ هدایت مردم بر من نازل کرد، و کار بندگان صالح خویش را بر عهده گرفته است، پس آنها را محافظت میکند و یاری میرساند.
التفاسير:
197
:
7
وَالَّذِیْنَ تَدْعُوْنَ مِنْ دُوْنِهٖ لَا یَسْتَطِیْعُوْنَ نَصْرَكُمْ وَلَاۤ اَنْفُسَهُمْ یَنْصُرُوْنَ ۟
و -ای مشرکان- این بتها که آنها را در دعا میخوانید قادر بر یاری شما نیستند، و خودشان را نیز نمیتوانند یاری کنند، زیرا آنها ناتوان هستند، پس چگونه آنها را به جای الله در دعا میخوانید؟!
التفاسير:
198
:
7
وَاِنْ تَدْعُوْهُمْ اِلَی الْهُدٰی لَا یَسْمَعُوْا ؕ— وَتَرٰىهُمْ یَنْظُرُوْنَ اِلَیْكَ وَهُمْ لَا یُبْصِرُوْنَ ۟
و -ای مشرکان- اگر بتهایتان را که آنها را به جای الله عبادت میکنید، در دعا بهسوی استقامت فراخوانید دعای شما را نمیشنوند، و آنها را میبینی که با چشمانی نقّاشی شده به تو مینگرند، درحالیکه جماداتی هستند که نمیبینند، در حقیقت تمثالهایی به شکل بنیآدم یا حیوانات میساختند، و دستها و پاها و چشمهایی داشتند، اما بیجان و بدون روح و بدون حرکت بودند.
التفاسير:
199
:
7
خُذِ الْعَفْوَ وَاْمُرْ بِالْعُرْفِ وَاَعْرِضْ عَنِ الْجٰهِلِیْنَ ۟
- ای رسول- از مردم اعمال و اخلاقی را که نفسشان به آنها اجازه میدهد، و بر آنها آسان است بپذیر، و آنها را به آنچه که طبیعتشان اجازه نمیدهد مکلف نکن؛ زیرا این کار آنها را رویگردان میکند، و به هر سخن زیبا و کار نیکویی امر کن، و از جاهلان روی گردان، و در برابر جهل آنها مقابله به مثل نکن، پس هرکس تو را اذیت کرد او را اذیت نکن، و هرکس تو را محروم ساخت او را محروم نکن.
التفاسير:
200
:
7
وَاِمَّا یَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّیْطٰنِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللّٰهِ ؕ— اِنَّهٗ سَمِیْعٌ عَلِیْمٌ ۟
و -ای رسول- هرگاه احساس کردی شیطان وسوسهای به تو رساند یا تو را از انجام کار خیر بازداشت بهسوی الله پناه ببر، و به او مُتِمَسّک شو؛ زیرا او تمام سخنان تو را میشنود، از پناه آوردن تو آگاه است، پس تو را در برابر شیطان حمایت خواهد کرد.
التفاسير:
201
:
7
اِنَّ الَّذِیْنَ اتَّقَوْا اِذَا مَسَّهُمْ طٰٓىِٕفٌ مِّنَ الشَّیْطٰنِ تَذَكَّرُوْا فَاِذَا هُمْ مُّبْصِرُوْنَ ۟ۚ
همانا کسانیکه با اجرای اوامر و اجتناب از نواهی الله تقوای او تعالی را پیشه کردند، هرگاه وسوسهای از جانب شیطان به آنها برسد و مرتکب گناه شوند؛ بزرگی الله و کیفر او برای نافرمانان و ثوابش برای فرمانبرداران را به یاد میآورند، آنگاه از گناهشان توبه میکنند، و بهسوی پروردگارشان باز میگردند، بهناگاه بر حق استقامت میورزند، و از گناهانی که مرتکب میشدند به هوش میآیند، و دست میکشند.
التفاسير:
202
:
7
وَاِخْوَانُهُمْ یَمُدُّوْنَهُمْ فِی الْغَیِّ ثُمَّ لَا یُقْصِرُوْنَ ۟
و برادران شیاطین از بدکاران و کافران؛ همواره شیاطین با گناهان مستمر بر گمراهیشان می افزایند، و هیچ کدام از کار خود دست نمی کشند؛ نه شیاطین از اغوا کردن و گمراه ساختن، و نه بدکاران از تبعیت (از شیاطین) و انجام کار بد، دست می کشند.
التفاسير:
203
:
7
وَاِذَا لَمْ تَاْتِهِمْ بِاٰیَةٍ قَالُوْا لَوْلَا اجْتَبَیْتَهَا ؕ— قُلْ اِنَّمَاۤ اَتَّبِعُ مَا یُوْحٰۤی اِلَیَّ مِنْ رَّبِّیْ ۚ— هٰذَا بَصَآىِٕرُ مِنْ رَّبِّكُمْ وَهُدًی وَّرَحْمَةٌ لِّقَوْمٍ یُّؤْمِنُوْنَ ۟
و -ای رسول- اگر آیهای بیاوری تو را تکذیب میکنند و از آن روی میگردانند، و اگر آیهای برایشان نیاوری میگویند: چرا آیهای از جانب خودت اختراع نمیکنی و نمیسازی، - ای رسول- به آنها بگو: من نمیتوانم آیهای از نزد خودم بیاورم، و جز از آنچه که الله به من وحی میکند پیروی نمیکنم، این قرآن که آن را برایتان میخوانم حجتها و دلایلی است از جانب الله پروردگار و تدبیر کنندۀ امورتان، و مایۀ راهنمایی و رحمتی برای بندگان مؤمن او تعالی است، و اما بندگان غیر مؤمن گمراهان و بدبختان هستند.
التفاسير:
204
:
7
وَاِذَا قُرِئَ الْقُرْاٰنُ فَاسْتَمِعُوْا لَهٗ وَاَنْصِتُوْا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُوْنَ ۟
و هنگامیکه قرآن خوانده شود به قرائت آن گوش فرا دهید، و سخن نگویید، و به غیر آن مشغول نشوید؛ امید است که الله بر شما رحم کند.
التفاسير:
205
:
7
وَاذْكُرْ رَّبَّكَ فِیْ نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَّخِیْفَةً وَّدُوْنَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالْاٰصَالِ وَلَا تَكُنْ مِّنَ الْغٰفِلِیْنَ ۟
و -ای رسول-، الله، پروردگارت را با خشوع و فروتنی و ترسان یاد کن، و میان صدای بلند و آهسته در آغاز و پایان روز به دلیل فضیلت این دو وقت دعا کن، و از غافلان از یاد الله تعالی نباش.
التفاسير:
206
:
7
اِنَّ الَّذِیْنَ عِنْدَ رَبِّكَ لَا یَسْتَكْبِرُوْنَ عَنْ عِبَادَتِهٖ وَیُسَبِّحُوْنَهٗ وَلَهٗ یَسْجُدُوْنَ ۟
- ای رسول- همانا فرشتگان نزد پروردگارت از عبادت او سبحانه تکبر نمیورزند، بلکه بدون اینکه سستی ورزند با فروتنی به عبادت او تعالی گردن مینهند، و آنها شب و روز الله را از آنچه که شایستۀ او نیست منزه میدانند، و فقط برای او سبحانه سجده میگزارند.
التفاسير:
ಈ ಪುಟದಲ್ಲಿರುವ ಶ್ಲೋಕಗಳ ಉಪಯೋಗಗಳು:
• في الآيات بشارة للمسلمين المستقيمين على صراط نبيهم صلى الله عليه وسلم بأن ينصرهم الله كما نصر نبيه وأولياءه.
اگر بنده از شیطان، بدی و وسوسه ای به او رسید -گناهی انجام داد یا واجبی را ترک کرد- واجب است که طلب آمرزش کند و کوتاهیش را با توبه و اعمال پاک کننده ی گناهان، جبران کند.
• في الآيات جماع الأخلاق، فعلى العبد أن يعفو عمن ظلمه، ويعطي من حرمه، ويصل من قطعه.
آنچه بر شخص عاقل واجب است، عبادت الله متعال است؛ چرا که تنها اوست با نازل کردن کتابی که در برگیرنده ی علوم ارزشمند دینی است؛ مصالح دینی، و با سرپرستی، حفظ و یاری بندگان نیکوکارش؛ منافع دنیایی او را تأمین کرده است، در نتیجه دشمنی کسانی که دشمنانشان هستند به آن ها زیانی نخواهد رساند.
• على العبد إذا مَسَّه سوء من الشيطان - فأذنب بفعل محرم، أو ترك واجب - أن يستغفر الله تعالى، ويستدرك ما فرط منه بالتوبة النصوح والحسنات الماحية.
در این آیات، برای مسلمانانی که بر راه پیامبرشان -صلی الله علیه وسلم- ایستادگی می کنند، بشارتی وجود دارد که الله متعال همان گونه که پیامبران و دوستان خویش را یاری کرد، آنان را نیز یاری می کند.
• الواجب على العاقل عبادة الله تعالى؛ لأنه هو الذي يحقق له منافع الدين بإنزال الكتاب المشتمل على العلوم العظيمة في الدّين، ومنافع الدنيا بتولّي الصالحين من عباده وحفظه لهم ونصرته إياهم، فلا تضرهم عداوة من عاداهم.
در این آیات همه ی خصلت های (نیک) اخلاقی ذكر شده است، پس بنده باید کسی را که به او ظلم کرده، ببخشد، به آن کسی هم که رزقی از او منع کرده، بخشش و کرم نموده و نیز با کسی که با او قطع رابطه کرده است، ارتباط بر قرار کند.
