ಪವಿತ್ರ ಕುರ್ಆನ್ ಅರ್ಥಾನುವಾದ - ಪಶ್ತೋ ಅನುವಾದ - ರುವ್ವಾದ್ ಭಾಷಾಂತರ ಕೇಂದ್ರ
قلم
1
:
68
نٓ وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُوْنَ ۟ۙ
ن [1] قسم دى پر قلم او پر هغه څه چې ليكي يې.
[1] د سورت په پيل کې دغو مقطعاتو تورو کې د قرآن کريم اعجاز ته اشاره ده؛ ځکه چې په دې مشرکانو ته چلينج ورکړل شوی نو له مقابلې يې ناتوانه شول، په داسې حال کې چې دا قرآن له هماغو تورو جوړ شوی له کومو چې د عربو ژبه جوړه ده.
نو د قرآن په څېر د بل کلام راوړلو څخه د عربو ناتواني - سره له دې چې د نړۍ فصيح خلک وو- په دې دلالت کوي چي دا قرآن د الله له لوري وحي شوی دی.
التفاسير:
2
:
68
مَاۤ اَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُوْنٍ ۟ۚ
نه يې ته په نعمت د رب ستا لیونی.
التفاسير:
3
:
68
وَاِنَّ لَكَ لَاَجْرًا غَیْرَ مَمْنُوْنٍ ۟ۚ
او بېشكه ستا لپاره هرومرو نه ختمېدونكې بدله ده.
التفاسير:
4
:
68
وَاِنَّكَ لَعَلٰی خُلُقٍ عَظِیْمٍ ۟
او ته په رېښتيا پر سترو اخلاقو (سم) يې.
التفاسير:
5
:
68
فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُوْنَ ۟ۙ
نو زر دی چې به ته هم ووینې او هغوى به هم وويني.
التفاسير:
6
:
68
بِاَیِّىكُمُ الْمَفْتُوْنُ ۟
چې له تاسو په كوم يوه كې لېونتوب دى.
التفاسير:
7
:
68
اِنَّ رَبَّكَ هُوَ اَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیْلِهٖ ۪— وَهُوَ اَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِیْنَ ۟
په رېښتيا همغه ستا رب په هغه چا ښه پوه دى چې له لارې يې اوښتى او همغه په لار موندونكو هم ښه پوه دى.
التفاسير:
8
:
68
فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِیْنَ ۟
نو د درواغ ګڼونكو پيروي مه کوه.
التفاسير:
9
:
68
وَدُّوْا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُوْنَ ۟
هغوى غواړي چې ته نرمي وكړې نو هغوى به هم نرمي وکړي.
التفاسير:
10
:
68
وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِیْنٍ ۟ۙ
او مه د هر قسم خور سپك (سړي) پيروي کوه.
التفاسير:
11
:
68
هَمَّازٍ مَّشَّآءٍ بِنَمِیْمٍ ۟ۙ
چې عیب ویونکی، او د خبرو وړونكى راوړونكى [چغلي کوونکی] وي.
التفاسير:
12
:
68
مَّنَّاعٍ لِّلْخَیْرِ مُعْتَدٍ اَثِیْمٍ ۟ۙ
د نېكۍ ايساروونكى، تېرى كوونكى ډیر بد کاره وي.
التفاسير:
13
:
68
عُتُلٍّۢ بَعْدَ ذٰلِكَ زَنِیْمٍ ۟ۙ
بد زبانه سخت زړی دی (او) له دې (ټولو) وروسته ارمونی (حرامي) هم دى.
التفاسير:
14
:
68
اَنْ كَانَ ذَا مَالٍ وَّبَنِیْنَ ۟ؕ
په دې چې هغه د مال او زامنو څښتن دى.
التفاسير:
15
:
68
اِذَا تُتْلٰی عَلَیْهِ اٰیٰتُنَا قَالَ اَسَاطِیْرُ الْاَوَّلِیْنَ ۟
كله چې زموږ آيتونه پرې لوستل کيږي، وايي د پخوانيو کيسې دي.
التفاسير:
16
:
68
سَنَسِمُهٗ عَلَی الْخُرْطُوْمِ ۟
موږ به يې زر پر پوزه داغ وركېږدو.
التفاسير:
17
:
68
اِنَّا بَلَوْنٰهُمْ كَمَا بَلَوْنَاۤ اَصْحٰبَ الْجَنَّةِ ۚ— اِذْ اَقْسَمُوْا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِیْنَ ۟ۙ
په رېښتيا چې هغوى (مكى والا) مو داسې وازمويل لكه د يو بڼ څښتنان مو چې ازمويلي وو، کله چې هغوى قسم وكړ چې هرومرو به يې سهار وختي مېوې شكوي.
التفاسير:
18
:
68
وَلَا یَسْتَثْنُوْنَ ۟
او ان شاء الله يې نه ويل.
التفاسير:
19
:
68
فَطَافَ عَلَیْهَا طَآىِٕفٌ مِّنْ رَّبِّكَ وَهُمْ نَآىِٕمُوْنَ ۟
نو راغی د شپې په هغې باندې د شپې راتلونکی عذاب له طرفه د رب ستا نه او دوی ویده وو.
التفاسير:
20
:
68
فَاَصْبَحَتْ كَالصَّرِیْمِ ۟ۙ
نو د رېبلي كښت غوندې شو.
التفاسير:
21
:
68
فَتَنَادَوْا مُصْبِحِیْنَ ۟ۙ
بيا يې سهار يو بل ته نارې كړې.
التفاسير:
22
:
68
اَنِ اغْدُوْا عَلٰی حَرْثِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صٰرِمِیْنَ ۟
چې خپل كښت ته به وختي ځئ كه د مېوې راټولوونكي ياست.
التفاسير:
23
:
68
فَانْطَلَقُوْا وَهُمْ یَتَخَافَتُوْنَ ۟ۙ
نو روان شول او پټ پټ سره غږېدل.
التفاسير:
24
:
68
اَنْ لَّا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْكُمْ مِّسْكِیْنٌ ۟ۙ
چې نن خو به هلته يو بې وزله هم درباندې رانه شي.
التفاسير:
25
:
68
وَّغَدَوْا عَلٰی حَرْدٍ قٰدِرِیْنَ ۟
او سهار وختي په ايسارولو (ښه) برلاسي روان شول.
التفاسير:
26
:
68
فَلَمَّا رَاَوْهَا قَالُوْۤا اِنَّا لَضَآلُّوْنَ ۟ۙ
خو كله يې چې وليد، وېلې: هرومرو مو لار غلطه كړې.
التفاسير:
27
:
68
بَلْ نَحْنُ مَحْرُوْمُوْنَ ۟
نه، بلكې موږ (لكه چې) بې برخې شوي يو.
التفاسير:
28
:
68
قَالَ اَوْسَطُهُمْ اَلَمْ اَقُلْ لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُوْنَ ۟
تر ټولو منځني (غوره) يې وويل: ما نه درته ويل چې ولې تسبيح نه وايئ؟
التفاسير:
29
:
68
قَالُوْا سُبْحٰنَ رَبِّنَاۤ اِنَّا كُنَّا ظٰلِمِیْنَ ۟
(بيا) هغوى (ټولو) وويل: زموږ پالونکي لره پاكي ده، په رېښتيا موږ ظالمان وو.
التفاسير:
30
:
68
فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰی بَعْضٍ یَّتَلَاوَمُوْنَ ۟
نو ځينو يې پر ځينو پړه سره اچوله.
التفاسير:
31
:
68
قَالُوْا یٰوَیْلَنَاۤ اِنَّا كُنَّا طٰغِیْنَ ۟
دوی وویل: هاى بربادي ده موږ لره، یقینا موږ یو د حد نه تېریدونکي.
التفاسير:
32
:
68
عَسٰی رَبُّنَاۤ اَنْ یُّبْدِلَنَا خَیْرًا مِّنْهَاۤ اِنَّاۤ اِلٰی رَبِّنَا رٰغِبُوْنَ ۟
ښايي زموږ رب په بدل كې ترې ښه (باغ) راكړي، موږ د خپل رب لور ته ورګرځو.
التفاسير:
33
:
68
كَذٰلِكَ الْعَذَابُ ؕ— وَلَعَذَابُ الْاٰخِرَةِ اَكْبَرُ ۘ— لَوْ كَانُوْا یَعْلَمُوْنَ ۟۠
عذاب همداسې وي او د آخرت عذاب له دې هم لا ډېر لوى دی، خو كاشكې هغوى پوهېدلاى.
التفاسير:
34
:
68
اِنَّ لِلْمُتَّقِیْنَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنّٰتِ النَّعِیْمِ ۟
پرته له شکه د ځان ساتونکو لپاره يې له خپل پالونکي سره له نعمتونو ډك جنتونه دي.
التفاسير:
35
:
68
اَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِیْنَ كَالْمُجْرِمِیْنَ ۟ؕ
نو آيا موږ به مسلمانان د مجرمانو په څېر كړو.
التفاسير:
36
:
68
مَا لَكُمْ ۫— كَیْفَ تَحْكُمُوْنَ ۟ۚ
څه درباندې شوي؟ دا څنګه پرېکړه كوئ؟
التفاسير:
37
:
68
اَمْ لَكُمْ كِتٰبٌ فِیْهِ تَدْرُسُوْنَ ۟ۙ
آيا له تاسي سره كوم كتاب دى چې په هغه کې لوستل کوئ.
التفاسير:
38
:
68
اِنَّ لَكُمْ فِیْهِ لَمَا تَخَیَّرُوْنَ ۟ۚ
چې تاسې لپاره هلته هرومرو همغه څه دي چې خوښوئ يې؟
التفاسير:
39
:
68
اَمْ لَكُمْ اَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ اِلٰی یَوْمِ الْقِیٰمَةِ ۙ— اِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُوْنَ ۟ۚ
يا تاسې لره تر قيامته پر موږ دا ژمنې دي چې ستاسو لپاره به همغه څه وي چې تاسې خپله يې پرېكړه كوئ؟
التفاسير:
40
:
68
سَلْهُمْ اَیُّهُمْ بِذٰلِكَ زَعِیْمٌ ۟ۚۛ
ويې پوښته چې كوم يو يې په دې خبره ضامن دى.
التفاسير:
41
:
68
اَمْ لَهُمْ شُرَكَآءُ ۛۚ— فَلْیَاْتُوْا بِشُرَكَآىِٕهِمْ اِنْ كَانُوْا صٰدِقِیْنَ ۟
يا د هغوى څه شريكان دي (چې ذمه يې وهلې) نو خپل شريكان دې راولي، كه هغوى رېښتيني وي.
التفاسير:
42
:
68
یَوْمَ یُكْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَّیُدْعَوْنَ اِلَی السُّجُوْدِ فَلَا یَسْتَطِیْعُوْنَ ۟ۙ
په كومه ورځ چې سخته وېره راشي او هغوى سجدې كولو ته وبلل شي نو بيا به يې نه شي كولاى.
التفاسير:
43
:
68
خَاشِعَةً اَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ؕ— وَقَدْ كَانُوْا یُدْعَوْنَ اِلَی السُّجُوْدِ وَهُمْ سٰلِمُوْنَ ۟
سترګې به يې ټېټې او رسوايي به پرې خپرېدونكې وي. حال دا چې (په دنيا كې) سجدې ته بلل كېدل او هغوى روغ جوړ وو.
التفاسير:
44
:
68
فَذَرْنِیْ وَمَنْ یُّكَذِّبُ بِهٰذَا الْحَدِیْثِ ؕ— سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِّنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُوْنَ ۟ۙ
نو ته ما او هغه څوك سره پرېږده چې دا خبره درواغ ګڼي. موږ به يې داسې په كرار كرار راونيسو چې هغوى به نه پوهيږي.
التفاسير:
45
:
68
وَاُمْلِیْ لَهُمْ ؕ— اِنَّ كَیْدِیْ مَتِیْنٌ ۟
او مهلت وركوم، بېشکه زما تدبير (پلان) ډېر پوخ دى.
التفاسير:
46
:
68
اَمْ تَسْـَٔلُهُمْ اَجْرًا فَهُمْ مِّنْ مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُوْنَ ۟ۚ
آيا ته څه بدله ترې غواړې چې هغوى د تاوان تر پېټي لاندې درانه شوي.
التفاسير:
47
:
68
اَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَكْتُبُوْنَ ۟
يا له هغوى سره د پټو پوهه ده چې هغوى يې ليكي.
التفاسير:
48
:
68
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُنْ كَصَاحِبِ الْحُوْتِ ۘ— اِذْ نَادٰی وَهُوَ مَكْظُوْمٌ ۟ؕ
نو د خپل رب حكم ته صبر كوه او د ماهی والا غوندې مه كېږه چې نارې يې كړې او له غمه ډك شوى و.
التفاسير:
49
:
68
لَوْلَاۤ اَنْ تَدٰرَكَهٗ نِعْمَةٌ مِّنْ رَّبِّهٖ لَنُبِذَ بِالْعَرَآءِ وَهُوَ مَذْمُوْمٌ ۟
كه د هغه د پالونکي لخوا لورينه ورباندې نه واى شوې نو هرومرو به ملامت شوى په يوه سپېره ډاګ غورځېدلى و.
التفاسير:
50
:
68
فَاجْتَبٰىهُ رَبُّهٗ فَجَعَلَهٗ مِنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟
خو خپل پالونکي يې غوره کړ او له نېکانو يې وګرځولو.
التفاسير:
51
:
68
وَاِنْ یَّكَادُ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا لَیُزْلِقُوْنَكَ بِاَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَیَقُوْلُوْنَ اِنَّهٗ لَمَجْنُوْنٌ ۟ۘ
او كله چې هغه کسان چې کفر يې کړی دا نصيحت اوري نو نېږدې وي چې په خپلو سترګو دې له ځايه وښويوي او وايي چې هغه هرومرو لېونى دى.
التفاسير:
52
:
68
وَمَا هُوَ اِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعٰلَمِیْنَ ۟۠
حال دا چې هغه د ټولو نړيوالو لپاره پرته له يو پنده بل څه نه دى.
التفاسير:
