ಪವಿತ್ರ ಕುರ್ಆನ್ ಅರ್ಥಾನುವಾದ - ಅಲ್-ಮುಖ್ತಸರ್ ಫಿ ತಫ್ಸೀರಿಲ್ ಕುರ್ಆನಿಲ್ ಕರೀಮ್ - ಪಶ್ತೋ ಅನುವಾದ
ಪುಟ ಸಂಖ್ಯೆ:
52
:
19
وَنَادَیْنٰهُ مِنْ جَانِبِ الطُّوْرِ الْاَیْمَنِ وَقَرَّبْنٰهُ نَجِیًّا ۟
او اواز ورکړی و مونږ دې ته د طرف د طور د غر نه چې د موسی -علیه السلام- ښي طرف ته و او رانږدې کړی و مونږ دې لره د رازدارۍ لپاره، داسې چې الله تعالی ورته خپلې خبرې اورولې وې.
التفاسير:
53
:
19
وَوَهَبْنَا لَهٗ مِنْ رَّحْمَتِنَاۤ اَخَاهُ هٰرُوْنَ نَبِیًّا ۟
او بښلی و مونږ دې ته -زمونږ د رحمت او انعام کولو نه په هغه باندې- ورور د هغه هارون-علیه السلام- پیغمبر؛ دا قبولوالی د هغه د دعا و، کله یې چې د خپل رب نه دا دعا غوښتلې وه.
التفاسير:
54
:
19
وَاذْكُرْ فِی الْكِتٰبِ اِسْمٰعِیْلَ ؗ— اِنَّهٗ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُوْلًا نَّبِیًّا ۟ۚ
او یاد کړه ای پیغمبره په قرآن کریم کې- کوم چې په تا باندې نازل شوی- واقعه د اسماعیل -علیه السلام- یقینا دا و ډیر ریښتونی په وعده کې، هیڅ وعده به یې نه کوله مګر پوره کوله به یې، او و دې رسول نبي.
التفاسير:
55
:
19
وَكَانَ یَاْمُرُ اَهْلَهٗ بِالصَّلٰوةِ وَالزَّكٰوةِ ۪— وَكَانَ عِنْدَ رَبِّهٖ مَرْضِیًّا ۟
او وو دی چې امر به ئې کاوه خپل اهل (قوم یا امت) ته په کولو د لمانځه سره، او په ورکولو د زکات سره، او وو دی په نزد د رب خپل غوره کړی شوی.
التفاسير:
56
:
19
وَاذْكُرْ فِی الْكِتٰبِ اِدْرِیْسَ ؗ— اِنَّهٗ كَانَ صِدِّیْقًا نَّبِیًّا ۟ۗۙ
او یاد کړه -ای پیغمبره- په قرآن کریم کې کوم چې په تا باندې نازل شوی قصه د ادریس -علیه السلام- یقینا دا و ډیر ریښتیا ویونکی او تصدیق کوونکی د الله تعالی په آیتونو باندې، او پیغمبر و د الله تعالی له پیغمبرانو څخه.
التفاسير:
57
:
19
وَّرَفَعْنٰهُ مَكَانًا عَلِیًّا ۟
او پورته کړی وو مونږ یاد د دې د هغې پیغمبرۍ د وجې نه چې مونږ دې ته ورکړې وه، نو و دی د لوی مرتبې والا.
التفاسير:
58
:
19
اُولٰٓىِٕكَ الَّذِیْنَ اَنْعَمَ اللّٰهُ عَلَیْهِمْ مِّنَ النَّبِیّٖنَ مِنْ ذُرِّیَّةِ اٰدَمَ ۗ— وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوْحٍ ؗ— وَّمِنْ ذُرِّیَّةِ اِبْرٰهِیْمَ وَاِسْرَآءِیْلَ ؗ— وَمِمَّنْ هَدَیْنَا وَاجْتَبَیْنَا ؕ— اِذَا تُتْلٰی عَلَیْهِمْ اٰیٰتُ الرَّحْمٰنِ خَرُّوْا سُجَّدًا وَّبُكِیًّا ۟
دغه بیان شوي په دې سورت کې چې شروع یې په زکریا -علیه السلام- باندې شوې ده او اخرنی یې ادریس -علیه السلام- دی، دا هغه کسان دي چې انعام کړی الله تعالی په دوی باندې په پیغمبرۍ سره د اولادې د ادم -علیه السلام- نه، او د اولاد د هغه چا نه چې مونږ سواره کړي و په کښتۍ کې د نوح -علیه السلام- سره، او د اولادې د ابراهیم -علیه السلام- او د اولادې د یعقوب -علیه السلام- نه، او د هغه چا نه چې مونږ ورته د اسلام طرف ته د هدایت توفیق ورکړی، او مونږ غوره کړي وو او پیغمبران مو ترې جوړ کړي وو، وو دوی چې کله به ئې د الله تعالی آیتونه واوریدل نو سجده به یې وکړه الله تعالی په داسې حال کې چې ژړل به ئې د هغه له ویرې نه.
التفاسير:
59
:
19
فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ اَضَاعُوا الصَّلٰوةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوٰتِ فَسَوْفَ یَلْقَوْنَ غَیًّا ۟ۙ
نو راغلل د دې غوره کړی شویو پیغمبرانو څخه وروسته ناکاره ګمراهان تابعداران، لمونځ يې برباد کړ، نو په سمه طریقه یې نه وو ادا کړی، او خواهشاتو چې یې کوم ګناهونه غوښتل هماغه یې وکړل لکه زنا (بدکاري)، نو زر دی چې دوی به په جهنم کې د شر او پښیمانتیا سره مخامخ شي.
التفاسير:
60
:
19
اِلَّا مَنْ تَابَ وَاٰمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَاُولٰٓىِٕكَ یَدْخُلُوْنَ الْجَنَّةَ وَلَا یُظْلَمُوْنَ شَیْـًٔا ۟ۙ
مګر هغه کسان چې توبه یې وویستله د خپل کمي او کوتاهۍ نه، او ایمان یې راوړ په الله تعالی باندې او عمل یې وکړ؛ عمل نیک نو د دغو صفتونو والا به جنت ته داخلیږي، او د دوی د عملونو د ثوابونو څخه به هیڅ شي هم نشي کمیدلی او اګر که لږ هم وي.
التفاسير:
61
:
19
جَنّٰتِ عَدْنِ ١لَّتِیْ وَعَدَ الرَّحْمٰنُ عِبَادَهٗ بِالْغَیْبِ ؕ— اِنَّهٗ كَانَ وَعْدُهٗ مَاْتِیًّا ۟
جنتونه د اوسېدلو او امن دي هغه چې وعده یې کړې رحمان ذات د خپلو نیکانو بندګانو سره د نه لیدلو په حالت کې چې خامخا به یې ورته داخلوي، او دوی لا تر اوسه نه دی لیدلی نو ایمان یې پرې راوړی، نو وعده د الله تعالی په جنت سره -او اګر که نه یې دی لیدلی- خامخا راتلونکې ده.
التفاسير:
62
:
19
لَا یَسْمَعُوْنَ فِیْهَا لَغْوًا اِلَّا سَلٰمًا ؕ— وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیْهَا بُكْرَةً وَّعَشِیًّا ۟
نه به اوري دوی په دې جنتونو کې بې فایدې خبرې، او نه غلطې خبرې، بلکې د یو بل سلامونه به اوري، او په دوی باندې د ملاېکو سلامونه به اوري، او دوی ته به راځي د خوراک څخه هغه چې دوی ئې غواړي سبا او بېګا.
التفاسير:
63
:
19
تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِیْ نُوْرِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ كَانَ تَقِیًّا ۟
دا جنت چې دغه صفتونه لري دا هغه جنت دی چې مونږ ئې ورکوو له خپلو بندګانو هغه چا ته چې عملي کوونکی وي (زمونږ) حکمونو لره، ځان ساتونکی وي له منهیاتو.
التفاسير:
64
:
19
وَمَا نَتَنَزَّلُ اِلَّا بِاَمْرِ رَبِّكَ ۚ— لَهٗ مَا بَیْنَ اَیْدِیْنَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَیْنَ ذٰلِكَ ۚ— وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِیًّا ۟ۚ
او ووایه -ای جبریل- محمد -صلی الله علیه وسلم- ته: یقینا ملاېکې په خپله خوښه نه راښکته کیږي، بلکې د الله تعالی په امر راښکته کیږي، خاص الله تعالی لره دی اختیار د هغه کار چې مونږ به ورسره په اخرت کې مخامخ کیږو، او اختیار د هغه چې مونږ وروستو پریښې د دنیا د کار نه، او اختیار د هغو کارونو چې د دې دواړو ترمنځ دي، او نه دی ستا رب -ای پېغمبره- هیروونکی هیڅ څیز لره.
التفاسير:
ಈ ಪುಟದಲ್ಲಿರುವ ಶ್ಲೋಕಗಳ ಉಪಯೋಗಗಳು:
• حاجة الداعية دومًا إلى أنصار يساعدونه في دعوته.
دعوت کوونکی همېشه داسې ملګرو ته ضرورت لري چې د دې سره په دعوت کې مرسته وکړي.
• إثبات صفة الكلام لله تعالى.
د الله تعالی لپاره د خبرو کولو د صفت ثبوت.
• صدق الوعد محمود، وهو من خلق النبيين والمرسلين، وضده وهو الخُلْف مذموم.
ریښتوني وعده ستایلی شوی صفت دی، او دا د انبیاو او رسولانو له صفاتو دي، او د دې برعکس وعده خلافي ده او د دې بدي ویل شوې.
• إن الملائكة رسل الله بالوحي لا تنزل على أحد من الأنبياء والرسل من البشر إلا بأمر الله.
یقینا ملاېکې د وحې راوړلو لپاره د الله تعالی استازي دي د انسانانو څخه په هیڅ یو نبي او رسول نه رانازليږي مګر د الله تعالی په امر.
