ការបកប្រែអត្ថន័យគួរអាន - ការអធិប្បាយសង្ខេបអំពីគម្ពីគួរអានជាភាសាអ៊ូបេគីស្ថាន
លេខទំព័រ:
44
:
7
وَنَادَىٰٓ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ أَن قَدۡ وَجَدۡنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقّٗا فَهَلۡ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّكُمۡ حَقّٗاۖ قَالُواْ نَعَمۡۚ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنُۢ بَيۡنَهُمۡ أَن لَّعۡنَةُ ٱللَّهِ عَلَى ٱلظَّٰلِمِينَ
Жаннат аҳли жаннатга кириб, дўзах аҳли эса дўзахга тушиб, ҳаммалари ўз жойларини эгаллаб бўлганларидан кейин жаннатда абадий қолаётганлар дўзахда абадий қолаётганларга хитоб қилиб: "Биз Парвардигоримиз бизга ваъда қилган жаннатга чиндан эришдик, эй кофирлар, сизлар ҳам Парвардигорингиз огоҳлантирган дўзахга чиндан йўлиқдингларми?" дея нидо қиладилар. Кофирлар: "Бизни огоҳлантирилган дўзахга чиндан йўлиқдик", деб жавоб берадилар. Шунда бир жарчи жар солиб, Аллоҳга дуо қилиб, шундай дейди: "Золимлар Аллоҳнинг раҳматидан қувилсинлар. Уларга дунё ҳаётида раҳмат эшиклари очилганди, улар эса юз ўгириб кетгандилар".
التفاسير:
45
:
7
ٱلَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ وَيَبۡغُونَهَا عِوَجٗا وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ كَٰفِرُونَ
Ўша золимлар ўзлари ҳам Аллоҳнинг йўлидан юз ўгиргандилар, бошқаларни ҳам ундан юз ўгиришга мажбур қилардилар. Улар ҳақ йўлнинг жуда оғир, машаққатли бўлишини, одамлар у йўлни тутмасликларини истардилар. Айни пайтда улар охиратга ҳам куфр келтириб, унга тайёргарлик қилмас эдилар.
التفاسير:
46
:
7
وَبَيۡنَهُمَا حِجَابٞۚ وَعَلَى ٱلۡأَعۡرَافِ رِجَالٞ يَعۡرِفُونَ كُلَّۢا بِسِيمَىٰهُمۡۚ وَنَادَوۡاْ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ أَن سَلَٰمٌ عَلَيۡكُمۡۚ لَمۡ يَدۡخُلُوهَا وَهُمۡ يَطۡمَعُونَ
Бу, икки гуруҳ - жаннатийлар ва дўзахийлар орасида бир баланд тўсиқ бўлиб, унинг номи аърофдир. Яхши амаллари билан ёмон амаллари тенг келиб қолган одамлар шу тўсиқ устида турадилар. Улар жаннатийларни оқ юзли бўлиши каби белгиларидан, дўзахийларни ҳам қора юзли бўлиши каби белгиларидан танийдилар ва жаннатийларга эҳтиром кўрсатиб: "Сизларга тинчлик-саломатлик бўлсин", дейдилар. Бу пайтда аърофдагилар ҳали жаннатга кирмаган бўладилар. Улар Аллоҳнинг раҳмати ила жаннатга киришдан умидвор бўлиб турадилар.
التفاسير:
47
:
7
۞ وَإِذَا صُرِفَتۡ أَبۡصَٰرُهُمۡ تِلۡقَآءَ أَصۡحَٰبِ ٱلنَّارِ قَالُواْ رَبَّنَا لَا تَجۡعَلۡنَا مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِينَ
Аърофдагиларнинг кўзлари дўзахийларга тушиб, уларнинг азоб чекаётганини кўрсалар, Аллоҳга дуо қилиб: "Парвардигоро, бизни куфр ва ширк келтирган золим қавм сафида қилиб қўймагин", дейдилар.
التفاسير:
48
:
7
وَنَادَىٰٓ أَصۡحَٰبُ ٱلۡأَعۡرَافِ رِجَالٗا يَعۡرِفُونَهُم بِسِيمَىٰهُمۡ قَالُواْ مَآ أَغۡنَىٰ عَنكُمۡ جَمۡعُكُمۡ وَمَا كُنتُمۡ تَسۡتَكۡبِرُونَ
Аърофдагилар дўзахий кофирларни юзи қоралиги ва кўзлари кўкариб кетганидан таниб, уларга нидо қилиб шундай дейдилар: "Мол-давлат ва одам сонининг кўплиги сизларга асқотмабди-ку. Ўзингизни катта олиб, мутакаббирлик қилиб ҳақдан юз ўгирганингиз сизларга ёрдам бермабди-ку".
التفاسير:
49
:
7
أَهَٰٓؤُلَآءِ ٱلَّذِينَ أَقۡسَمۡتُمۡ لَا يَنَالُهُمُ ٱللَّهُ بِرَحۡمَةٍۚ ٱدۡخُلُواْ ٱلۡجَنَّةَ لَا خَوۡفٌ عَلَيۡكُمۡ وَلَآ أَنتُمۡ تَحۡزَنُونَ
Аллоҳ кофирларни койиб, уларга мўминларни кўрсатиб, шундай дейди: "Уларга Аллоҳнинг раҳмати етмайди, деган одамларингиз мана шуларми?!" Кейин мўминларга қарата: "Эй мўминлар, жаннатга киринглар, энди келгусида сизларга ҳеч қандай хавф-хатар йўқдир, бу ердаги неъматларни кўриб, дунё ҳаётида эришолмай қолган насибаларингизга хафа ҳам бўлмайсизлар", дейди.
التفاسير:
50
:
7
وَنَادَىٰٓ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ أَنۡ أَفِيضُواْ عَلَيۡنَا مِنَ ٱلۡمَآءِ أَوۡ مِمَّا رَزَقَكُمُ ٱللَّهُۚ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ
Дўзахийлар жаннатийларга илтимос билан нидо қилиб: "Эй жаннатийлар, сув ва Аллоҳ сизларга ризқ қилиб берган таомдан бизга ҳам оқизиб қўйинглар", дейдилар. Шунда жаннатийлар: "Аллоҳ сув ва таомни сизларга куфр келтирганингиз туфайли ҳаром қилди, биз сизларга Аллоҳ ҳаром қилган нарса билан ҳеч қачон ёрдам бермаймиз", деб жавоб берадилар.
التفاسير:
51
:
7
ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ دِينَهُمۡ لَهۡوٗا وَلَعِبٗا وَغَرَّتۡهُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَاۚ فَٱلۡيَوۡمَ نَنسَىٰهُمۡ كَمَا نَسُواْ لِقَآءَ يَوۡمِهِمۡ هَٰذَا وَمَا كَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَجۡحَدُونَ
Ўша кофирлар динини ҳазил-мазах қилиб олгандилар, дунё ҳаёти ва унинг зебу зийнатларига алдангандилар. Улар охиратни ўйламаганлари, ёдга олмаганлари, унга тайёргарлик қилмаганлари, Аллоҳнинг ҳужжатларини ҳақ эканини била туриб инкор қилганлари учун мана энди Қиёмат куни Аллоҳ ҳам уларни эсламайди.
التفاسير:
ក្នុងចំណោមអត្ថប្រយោជន៍នៃអាយ៉ាត់ទាំងនេះក្នុងទំព័រនេះ:
• عدم الإيمان بالبعث سبب مباشر للإقبال على الشهوات.
Қайта тирилишга ишонмаслик шаҳватларга муккадан кетишга олиб боради.
• يتيقن الناس يوم القيامة تحقق وعد الله لأهل طاعته، وتحقق وعيده للكافرين.
Қиёмат куни одамлар Аллоҳнинг тоат аҳлига берган ваъдаси - хушхабари ҳам, кофирларга берган ваиди - огоҳлантириши ҳам ҳақ эканини ўз кўзлари билан кўрадилар.
• الناس يوم القيامة فريقان: فريق في الجنة وفريق في النار، وبينهما فريق في مكان وسط لتساوي حسناتهم وسيئاتهم، ومصيرهم إلى الجنة.
Қиёмат куни одамлар икки гуруҳга ажраладилар. Бир гуруҳ жаннатда, иккинчи гуруҳ дўзахда бўлади. Ўртада яхшиликлари билан ёмонликлари тенг келиб қолган яна бир гуруҳ бўлиб, улар ҳам кейинроқ жаннатга кирадилар.
• على الذين يملكون المال والجاه وكثرة الأتباع أن يعلموا أن هذا كله لن يغني عنهم من الله شيئًا، ولن ينجيهم من عذاب الله.
Мол-давлати, обрўси ва тобелари кўп одамлар билиб қўйсинларки, бу нарсалар унга заррача асқотмайди, уни Аллоҳдан, Аллоҳнинг азобидан қутқара олмайди.
