ការបកប្រែអត្ថន័យគួរអាន - ការបកប្រែជាភាសាពែរ្ស - តាហ្វសៀរ អាស-សាក់ទី
លេខទំព័រ:
31
:
7
یٰبَنِیْۤ اٰدَمَ خُذُوْا زِیْنَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَّكُلُوْا وَاشْرَبُوْا وَلَا تُسْرِفُوْا ؕۚ— اِنَّهٗ لَا یُحِبُّ الْمُسْرِفِیْنَ ۟۠
خداوند متعال بعد از اینکه برای بنیآدم لباسی آفرید که عورتشان را میپوشاند و آن را برایشان بیاراست، فرمود: ﴿يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ خُذُواْ زِينَتَكُمۡ عِندَ كُلِّ مَسۡجِدٖ﴾ ای بنیآدم! عورت خود را به هنگام نماز -فرض باشد یا نفل- بپوشانید؛ زیرا پوشاندن عورت، زینتی برای بدن است همانگونه که ظاهر شدن عورت، بدن انسان را زشت و بدریخت میکند. و احتمال دارد که منظور از «زینت» در اینجا فراتر از این بوده و به معنی لباس پاکیزه و خوب باشد. پس در اینجا دستور داده شده است که در نماز عورت پوشانده شود، و از لباس زیبا استفاده شده و عورت از آلودگیها و پلیدیها پاک گردد.
سپس فرمود: ﴿وَكُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ﴾ و از روزیهای پاکیزهای که خدا به شما داده است، بخورید و بیاشامید، ﴿وَلَا تُسۡرِفُوٓاْ﴾ و در آن اسراف نکنید. واسراف با استفادۀ بیش از اندازه از نعمت صورت میگیرد، یا با علاقۀ شدید به خوردنیهایی که به بدن زیان وارد میکند، یا با زیاده روی در خوشگذرانی و سفره آرایی و شیک پوشی، انجام میشود، و یا با تجاوز از حلال به سوی حرام صورت میگیرد، ﴿إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُسۡرِفِينَ﴾ قطعاً خداوند اسرافکنندگان را دوست نمیدارد؛ زیرا خداوند از زیاده روی متنفر است و آن را نمیپسندد. و اسراف، به بدن انسان و زندگیاش زیان وارد میکند تا جایی که از پرداختن مخارجی که بر عهده اوست، ناتوان میماند. پس در این آیۀ کریمه به خوردن و نوشیدن دستور داده شده است، و از ترک خوردن و نوشیدن و اسراف در آن نهی شده است.
التفاسير:
32
:
7
قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِیْنَةَ اللّٰهِ الَّتِیْۤ اَخْرَجَ لِعِبَادِهٖ وَالطَّیِّبٰتِ مِنَ الرِّزْقِ ؕ— قُلْ هِیَ لِلَّذِیْنَ اٰمَنُوْا فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا خَالِصَةً یَّوْمَ الْقِیٰمَةِ ؕ— كَذٰلِكَ نُفَصِّلُ الْاٰیٰتِ لِقَوْمٍ یَّعْلَمُوْنَ ۟
خداوند متعال بر کسی که سختگیری کرده و چیزهای پاکی را که خدا حلال کرده است حرام میکند، اعتراض نموده و میفرماید: ﴿قُلۡ مَنۡ حَرَّمَ زِينَةَ ٱللَّهِ ٱلَّتِيٓ أَخۡرَجَ لِعِبَادِهِۦ﴾ بگو: چه کسی زینت خدا را از قبیل: لباسهای گوناگون، و روزیهای پاک از قبیل: خوردنیها و نوشیدنیها که برای بندگانش آفریده، حرام کرده است؟! یعنی چه کسی بر حرام کردن نعمتهایی که خداوند به بندگانش ارزانی نموده است، اقدام میکند؟ و چه کسی آنچه را که خداوند برای آنان گسترده نموده است، تنگ میکند؟!
و اینکه خداوند چیزهای پاکیزه را برای بندگانش به صورت گسترده و بدون محدودیت آفریده، بدان خاطر است که بندگان در مسیر عبادت خدا از آن کمک بگیرند. پس این چیزها را خداوند جز برای بندگان مؤمنش مباح و جایز قرار نداده است. بنابراین فرمود: ﴿قُلۡ هِيَ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا خَالِصَةٗ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ﴾ بگو: این، در زندگی دنیا برای کسانی است که ایمان آوردهاند، و در قیامت تنها برای مؤمنان است؛ یعنی در روز قیامت، این نعمتها منحصراً برای مؤمنان است و آنان آزادند هرگونه که بخواهند، از آنها استفاده کنند و بر استفادۀ از آنها هیچ محاسبهای ندارند. و مفهوم آیه این است که هرکس به خدا ایمان نیاورد، و از نعمتهای خدا در راستای نافرمانی او استفاده کند، این نعمتها برای او نیستند، و برای او مباح نمیباشند، بلکه او بر این نعمتها و استفاده از آنها مجازات شده، و در روز قیامت در رابطه با آنها بازخواست میشود.
﴿كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلۡأٓيَٰتِ﴾ اینگونه آیات را توضیح میدهیم، ﴿لِقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ﴾ برای قومی که میدانند؛ زیرا آنان از آنچه که خداوند از آیات خویش توضیح و تفصیل داده است، بهرهمند میشوند. و میدانند که از جانب خدا هستند، پس آیات خدا را فهم میکنند و آن را درک مینمایند.
التفاسير:
33
:
7
قُلْ اِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّیَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْاِثْمَ وَالْبَغْیَ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَاَنْ تُشْرِكُوْا بِاللّٰهِ مَا لَمْ یُنَزِّلْ بِهٖ سُلْطٰنًا وَّاَنْ تَقُوْلُوْا عَلَی اللّٰهِ مَا لَا تَعْلَمُوْنَ ۟
سپس خداوند چیزهای حرامی را که در تمام شریعتها حرام نموده است، بیان کرد و فرمود: ﴿قُلۡ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ ٱلۡفَوَٰحِشَ﴾ بگو: همانا پروردگارم گناهان بزرگ را که زشت شمرده میشوند، حرام کرده است، مانند زنا و لواط و غیره. ﴿مَا ظَهَرَ مِنۡهَا وَمَا بَطَنَ﴾ آنچه آشکارا انجام شود و آنچه که به صورت پنهان صورت گیرد؛ یعنی زشتیهایی که به ظاهر و بدن، و کارهای زشتی که به باطن و قلب مربوط است، مانند تکبر و خودپسندی و ریا و نفاق و امثال آن.
﴿وَٱلۡإِثۡمَ وَٱلۡبَغۡيَ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ﴾ و گناه و ستم ناحق؛ یعنی گناهانی که منجر به پایمال کردن حقوق خدا شده و عقوبت وی را در پی دارد، و تجاوز بر خون و مال و آبروی مردم است. و این شامل گناهانی است که مربوط به حقوق خدایند، نیز گناهانی که به حقوق انسانها مربوط میشوند. ﴿وَأَن تُشۡرِكُواْ بِٱللَّهِ مَا لَمۡ يُنَزِّلۡ بِهِۦ سُلۡطَٰنٗا﴾ و اینکه چیزی را شریک خدا سازید که بر صحت آن دلیل و حجتی نازل نکرده است، بلکه خداوند دلیل و برهان را بر توحید فرستاده است.
و شرک؛ یعنی اینکه یکی از مخلوقات و آفریدگان در عبادت با خداوند شریک قرار داده شود. و شرک اصغر مانند ریا و سوگند خوردن به غیر خدا و امثال آن در این داخل هستند. ﴿وَأَن تَقُولُواْ عَلَى ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ﴾ و اینکه در مورد اسما و صفات و کارها و شریعت خدا چیزی به وی نسبت دهید که نمیدانید.
پس خداوند همۀ اینها را حرام کرده، و بندگان را از ارتکاب آنها بازداشته است. چون در این کارها مفاسد خاص و عامی وجود دارد، و انجام این کارها، ستم و جرأت کردن بر خدا و دست درازی بر بندگان خدا و تغییر دادن شریعت وی محسوب میشود.
التفاسير:
34
:
7
وَلِكُلِّ اُمَّةٍ اَجَلٌ ۚ— فَاِذَا جَآءَ اَجَلُهُمْ لَا یَسْتَاْخِرُوْنَ سَاعَةً وَّلَا یَسْتَقْدِمُوْنَ ۟
خداوند بنیآدم را به سوی زمین پایین آورد و آنها را در آن ساکن گردانید، و برایشان مدتی مشخص قرار داد که هیچ ملت و گروهی ـ نه جوامع و نه افراد ـ نمیتواند از مدت معیّن شده، پیشی جسته و یا از آن تأخیر بورزد.
التفاسير:
35
:
7
یٰبَنِیْۤ اٰدَمَ اِمَّا یَاْتِیَنَّكُمْ رُسُلٌ مِّنْكُمْ یَقُصُّوْنَ عَلَیْكُمْ اٰیٰتِیْ ۙ— فَمَنِ اتَّقٰی وَاَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُوْنَ ۟
وقتی خداوند بنیآدم را از بهشت بیرون کرد، آنان را با فرستادن پیامبران و نازل کردن کتابها مورد آزمایش قرار داد، و پیامبران، آیات خدا را بر آنها خواندند و احکام خدا را برایشان بیان نمودند. سپس خداوند فضیلت کسانی را که پیامبران را اجابت میکنند و زیان کسانی را که دعوت پیامبران را اجابت نمیکنند، بیان داشت و فرمود: ﴿فَمَنِ ٱتَّقَىٰ﴾ پس هرکس از آنچه خدا حرام نموده، از قبیل: شرک، گناهان کبیره و صغیره پرهیز کند، ﴿وَأَصۡلَحَ﴾ و اعمال ظاهری و باطنیاش را اصلاح نماید، ﴿فَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ﴾ پس آنان از شری که دیگران از آن میترسند، نمیهراسند، ﴿وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ﴾ و آنان بر آنچه از دست دادهاند، غمگین نمیگردند. و وقتی که ترس و اندوه منتفی شد، امنیت کامل و سعادت و رستگاری همیشگی به دست میآید.
التفاسير:
36
:
7
وَالَّذِیْنَ كَذَّبُوْا بِاٰیٰتِنَا وَاسْتَكْبَرُوْا عَنْهَاۤ اُولٰٓىِٕكَ اَصْحٰبُ النَّارِ ۚ— هُمْ فِیْهَا خٰلِدُوْنَ ۟
﴿وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بَِٔايَٰتِنَا وَٱسۡتَكۡبَرُواْ﴾ و کسانی که آیات ما را تکذیب کردند و تکبر ورزیدند؛ یعنی نه دلهایشان به آیات ما باور و ایمان آورد و نه اعضایشان تسلیم آن شد. ﴿أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ﴾ ایشان اهل دوزخاند و برای همیشه در آن میمانند. و همانگونه که به آیات خدا توهین کردند و همواره آن را تکذیب نمودند، با عذاب همیشگی مورد اهانت قرار میگیرند.
التفاسير:
37
:
7
فَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرٰی عَلَی اللّٰهِ كَذِبًا اَوْ كَذَّبَ بِاٰیٰتِهٖ ؕ— اُولٰٓىِٕكَ یَنَالُهُمْ نَصِیْبُهُمْ مِّنَ الْكِتٰبِ ؕ— حَتّٰۤی اِذَا جَآءَتْهُمْ رُسُلُنَا یَتَوَفَّوْنَهُمْ ۙ— قَالُوْۤا اَیْنَ مَا كُنْتُمْ تَدْعُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ ؕ— قَالُوْا ضَلُّوْا عَنَّا وَشَهِدُوْا عَلٰۤی اَنْفُسِهِمْ اَنَّهُمْ كَانُوْا كٰفِرِیْنَ ۟
یعنی هیچ کس ستمگرتر از کسی نیست که، ﴿مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا﴾ با قرار دادن شریک برای خدا و یا نسبت دادن نقص به او، بر وی دروغ ببندد، و یا چیزی را به او نسبت دهد که نگفته است.
﴿أَوۡ كَذَّبَ بَِٔايَٰتِهِۦٓ﴾ یا آیات واضح و روشن کنندۀ حق، و هدایت کنندۀ به راه راست را تکذیب کند. پس ایشان گرچه از دنیا بهرهمند شوند و بهرهای که برایشان در «لوح محفوظ» نوشته شده است بدانان برسد، اما سودی به آنها نمیرساند؛ چرا که مدت اندکی بهرهمند شده، سپس مدتی طولانی عذاب داده میشوند.
﴿حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَتۡهُمۡ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوۡنَهُمۡ﴾ تا اینکه فرشتگانی که موظف به گرفتن جان و قبض ارواحشان میباشند، پیش آنها میآیند، ﴿قَالُوٓاْ﴾ فرشتگان در این حالت از روی سرزنش به آنها میگویند: ﴿أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ﴾ کجا هستند بتهایی که به فریاد میخواندید؟ اکنون وقت نیاز است، اگر آنها میتوانند به شما فایدهای برسانند یا ضرری را دور کنند، دست به کار شوند.
﴿قَالُواْ ضَلُّواْ عَنَّا﴾ میگویند: از ما ناپدید شدند، و از بین رفتند و مضمحل گشتند و نمیتوانند چیزی از عذاب خدا را از ما دور کنند، ﴿وَشَهِدُواْ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ أَنَّهُمۡ كَانُواْ كَٰفِرِينَ﴾ و بر خود گواهی میدهند که آنها کافر بودهاند، و سزاوار عذاب خوارکننده و همیشگی هستند.
التفاسير:
