ការបកប្រែអត្ថន័យគួរអាន - ការបកប្រែជាភាសាពែរ្ស - តាហ្វសៀរ អាស-សាក់ទី
លេខទំព័រ:
27
:
67
فَلَمَّا رَاَوْهُ زُلْفَةً سِیْٓـَٔتْ وُجُوْهُ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا وَقِیْلَ هٰذَا الَّذِیْ كُنْتُمْ بِهٖ تَدَّعُوْنَ ۟
کافران در دنیا فرارسیدن قیامت را تکذیب میکنند، اما در روز قیامت که عذاب را از نزدیک مشاهده میکنند، اندوهگین و پریشان خواهند شد. پس چهرههایشان تغییر میکند، و به خاطر تکذیب و دروغ انگاشتنشان مورد سرزنش و توبیخ قرار میگیرند، و گفته میشود: ﴿هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَدَّعُونَ﴾ این همان چیزی است که خود میخواستید. پس امروز آن را به طور آشکار مشاهده میکنید، و قضیه برایتان روشن گردیده و بیچاره گشتهاید، و چیزی جز گرفتار شدن به عذاب برایتان نیست.
التفاسير:
28
:
67
قُلْ اَرَءَیْتُمْ اِنْ اَهْلَكَنِیَ اللّٰهُ وَمَنْ مَّعِیَ اَوْ رَحِمَنَا ۙ— فَمَنْ یُّجِیْرُ الْكٰفِرِیْنَ مِنْ عَذَابٍ اَلِیْمٍ ۟
از آنجا که تکذیبکنندگان پیامبر صلی الله علیه وسلم که دعوت او را رد کردند منتظر نابود و هلاک شدن پیامبر بودند، خداوند به پیامبر فرمان داد تا به آنها بگوید: اگر شما به آرزوی خودتان برسید و خداوند من و همراهانم را هلاک سازد، این به شما فایدهای نخواهد رساند؛ چون شما به آیات خدا کفر ورزیدهاید و سزاوار عذاب گشتهاید. پس چه کسی شما را از عذاب دردناکی که بر شما قطعی گردیده است نجات خواهد داد؟
بنابراین آزمند بودن شما برای نابودی من، فایدهای برایتان ندارد.
التفاسير:
29
:
67
قُلْ هُوَ الرَّحْمٰنُ اٰمَنَّا بِهٖ وَعَلَیْهِ تَوَكَّلْنَا ۚ— فَسَتَعْلَمُوْنَ مَنْ هُوَ فِیْ ضَلٰلٍ مُّبِیْنٍ ۟
و از جمله ادّعاهای کافران این بود که میگفتند آنها بر هدایت هستند، و پیامبر بر گمراهی میباشد. آنها این سخن را تکرار میکردند، و بر این امر مجادله مینمودند.
پس خداوند پیامبرش را دستور داد تا از حالت خود و حالت پیروانش خبر دهد تا برای هریک هدایت و پرهیزگاریاش روشن گردد، و آن این است که بگویند: ﴿هُوَ ٱلرَّحۡمَٰنُ ءَامَنَّا بِهِۦ وَعَلَيۡهِ تَوَكَّلۡنَا﴾ او خداوند مهربان است؛ به او ایمان آوردهایم، و بر او توکل کردهایم. و ایمان شامل تصدیق باطن و اعمال باطنی و ظاهری میشود. و از آنجا که وجود اعمال و کمال آن بستگی به توکل دارد، خداوند از میان سایر اعمال، توکل را به طور ویژه بیان کرد، وگرنه توکل در ایمان داخل است، و از جملۀ لوازم ایمان است. همانطور که خداوند متعال میفرماید: ﴿وَعَلَى ٱللَّهِ فَتَوَكَّلُوٓاْ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ﴾ و بر خداوند توکل کنید، اگر شما مؤمن هستید.
پس وقتی حالت پیامبر و پیروانش چنین است، و این حالت راه رستگاری است و سعادت اخروی به آن بستگی دارد؛ حالت دشمنان پیامبر برخلاف این میباشد. آنها ایمان و توکل ندارند، و با این مشخص میشود که چه کسی بر هدایت است و چه کسی در گمراهی آشکاری به سر میبرد.
التفاسير:
30
:
67
قُلْ اَرَءَیْتُمْ اِنْ اَصْبَحَ مَآؤُكُمْ غَوْرًا فَمَنْ یَّاْتِیْكُمْ بِمَآءٍ مَّعِیْنٍ ۟۠
سپس خبر داد که نعمتها را او به تنهایی داده است، بهخصوص آبی که خداوند هر چیز زندهای را از آن آفریده است. پس فرمود:
﴿قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَصۡبَحَ مَآؤُكُمۡ غَوۡرٗا﴾ بگو: به من خبر دهید اگر آبتان فرو بنشیند، ﴿فَمَن يَأۡتِيكُم بِمَآءٖ مَّعِينِۢ﴾ چه کسی برایتان آبی روان میآورد که از آن بنوشید و چهارپایانتان و درختان و کشتزارهایتان را از آن آب دهید؟ این استفهام به معنی نفی است؛ یعنی هیچ کسی جز خداوند توانایی چنین کاری را ندارد.
التفاسير:
