ការបកប្រែអត្ថន័យគួរអាន - ការបកប្រែជាភាសាពែរ្ស - តាហ្វសៀរ អាស-សាក់ទី
លេខទំព័រ:
19
:
55
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیٰنِ ۟ۙ
منظور از دو دریا، دریای شیرین و دریای شور است. آنها به هم میپیوندند و دریای شیرین در دریای شور میریزد و درنتیجه آمیخته میشوند
التفاسير:
20
:
55
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیٰنِ ۟ۚ
امّا خداوند میانشان مانعی از زمین قرار داده است تا یکی به محدودۀ دیگری تجاوز نکند، و استفاده از هریک ممکن باشد.
از دریای شیرین مردم مینوشند و با آن درختان و کشتزارهایشان را آبیاری میکنند؛ و با دریای شور هوا پاکیزه میشود و ماهی تولید میگردد و مروارید و مرجان از آن به دست میآید، و قرارگاه کشتی و لنجها میشود.
التفاسير:
21
:
55
فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟
پس کدامین نعمت از نعمتهای دینی و دنیوی پروردگار را تکذیب میکنید
التفاسير:
22
:
55
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ۟ۚ
يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَٱلۡمَرۡجَانُ
التفاسير:
23
:
55
فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟
پس کدامین نعمت از نعمتهای دینی و دنیوی پروردگار را تکذیب میکنید
التفاسير:
24
:
55
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَاٰتُ فِی الْبَحْرِ كَالْاَعْلَامِ ۟ۚ
و خداوند کشتیها را -که دریا را میشکافند و به حکم خداوند در آن حرکت میکنند- برای بندگانش مسخّر گردانده است. این کشتیها را انسانها میسازند، و از بس که بزرگ هستند چون کوههای بزرگ میمانند و مردم بر آن سوار میشوند و کالاهایشان و انواع اموال تجاری خویش را بر آنها حمل مینمایند، و آنچه نیاز دارند بر کشتیها بار میزنند. خداوندی که نگهبان آسمانها و زمین است این کشتیها را محافظت مینماید، و این از نعمتهای بزرگ پروردگار است.
التفاسير:
25
:
55
فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟۠
بنابراین فرمود: ﴿فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾ پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را تکذیب میکنید؟
التفاسير:
26
:
55
كُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ۟ۚۖ
همۀ انسانها و جنها و جانورانی که روی زمین هستند، و همۀ مخلوقات فنا میشوند و از بین میروند
التفاسير:
27
:
55
وَّیَبْقٰی وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلٰلِ وَالْاِكْرَامِ ۟ۚ
و تنها خداوندِ زنده که هرگز نمیمیرد باقی میماند.
«ذوالجلال و الاکرام» یعنی خداوندی که دارای عظمت و بزرگی و شکوه است، و از این رو تعظیم و بزرگداشت میشود و دارای اکرام است. اکرام؛ یعنی گستردگی فضل و بخششی که خداوند با آن دوستان و بندگان برگزیدهاش را گرامی میدارد، و دوستانش او را دوست میدارند و رو به سوی او میآورند و او را بندگی و تعظیم میکنند.
التفاسير:
28
:
55
فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟
﴿فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾ پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را دروغ میانگارید؟
التفاسير:
29
:
55
یَسْـَٔلُهٗ مَنْ فِی السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ؕ— كُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِیْ شَاْنٍ ۟ۚ
او از همۀ مخلوقاتش بینیاز است و او دارای جود و لطف فراوان و گسترده میباشد. پس همۀ آفریدهها بدو نیازمندند و همه نیازهایشان را با زبان حال و زبان گفتار از او میخواهند، و به اندازۀ یک چشم به هم زدن و کمتر از آن نمیتوانند از خدا بینیاز باشند.
و او تعالی ﴿كُلَّ يَوۡمٍ هُوَ فِي شَأۡنٖ﴾ هر روزی در کاری است؛ فقیری را غنی میگرداند، و شکستِ شکستخوردهای را جبران مینماید، و به قومی میبخشد، و گروهی را محروم مینماید، زنده مینماید و میمیراند، و کسی را پائین میآورد و کسی را بالا میبرد، هیچ کاری او را از پرداختن به کاری دیگر باز نمیدارد، اشتباه نمیکند، و اصرارِ اصرارکنندگان و خواستۀ طولانی جویندگان او را از پای در نمیآورد. پس پاک و منزّه است خداوند بخشندۀ بزرگوار که بخششهایش ما و اهل زمین و آسمانها را پوشانده، و لطف او همۀ خلق را در همۀ لحظات فراگرفته است. پاک و برتر و والاست کسی که گناه گناهکاران او را از اینکه به آنها نعمت بدهد باز نمیدارد. و اظهار بینیازیِ فقیرانی که نسبت به او و لطفش آگاهی ندارند او را از جود و بخشش منع نمیکند. و اینکه خداوند خبر داده است هر روز در کاری است، بیان تقدیر و تدبیرهایی است که در ازل مقدّر نموده است و همواره آنها را در اوقاتی که حکمت او اقتضا نماید اجرا میکند. و این همان احکام دینی و امر و نهی و فرمانهای تقدیری او هستند که در این دنیا بر بندگانش اجرا میشوند.
امّا زمانی که جهان آفرینش پایان یابد و خداوند آن را نابود کند، آنچنان عدالت و فضل و احسان فراوان خویش را به آنها میدهد که بندگان به سبب آن او را میشناسند و میدانند که او یگانه و یکتاست. و آنجاست که مکلّفین را از سرای آزمایش به سرای زندگانی همیشگی منتقل مینماید.
التفاسير:
30
:
55
فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟
پس کدامین نعمت از نعمتهای دینی و دنیوی پروردگار را دروغ میانگارید؟
التفاسير:
31
:
55
سَنَفْرُغُ لَكُمْ اَیُّهَ الثَّقَلٰنِ ۟ۚ
اینک برای اجرای احکامی که زمان آن فرا رسیده فارغ میشویم. منظور از ﴿سَنَفۡرُغُ﴾ این است که به زودی طبق اعمالی که در دنیا انجام دادهاید به حساب و مجازات شما خواهیم پرداخت.
التفاسير:
32
:
55
فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟
اینک برای اجرای احکامی که زمان آن فرا رسیده فارغ میشویم. منظور از ﴿سَنَفۡرُغُ﴾ این است که به زودی طبق اعمالی که در دنیا انجام دادهاید به حساب و مجازات شما خواهیم پرداخت.
التفاسير:
33
:
55
یٰمَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْاِنْسِ اِنِ اسْتَطَعْتُمْ اَنْ تَنْفُذُوْا مِنْ اَقْطَارِ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ فَانْفُذُوْا ؕ— لَا تَنْفُذُوْنَ اِلَّا بِسُلْطٰنٍ ۟ۚ
خداوند آنها را در جایگاه قیامت جمع میکند، و آنان را به ناتوانی و ضعفشان و به کمال فرمانروایی و نفوذ مشیّت و قدرت خویش خبر میدهد. پس به آنها میفرماید: ﴿يَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِ إِنِ ٱسۡتَطَعۡتُمۡ أَن تَنفُذُواْ مِنۡ أَقۡطَارِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ فَٱنفُذُواْۚ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلۡطَٰنٖ﴾ ای گروه جن و انس! اگر میتوانید راه و روزنهای پیدا کنید که از حیطۀ فرمانروایی خداوند بیرون روید، این کار را بکنید! امّا نمیتوانید از فرمانروایی خداوند بیرون روید مگر اینکه قدرت کاملی داشته باشید. و آنها از کجا چنین قدرتی خواهند داشت در حالی که مالک کوچکترین سود و زیان و مرگ و زندگی برای خود نیستند؟!
پس در اینجا هیچ کس جز با اجازۀ خداوند سخن نمیگوید، و جز صدای آهسته نمیشنوی. و در روز قیامت، پادشاهان و بردگان و سران و زیردستان و ثروتمندان و فقیران همه برابر و یکسان هستند.
التفاسير:
34
:
55
فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟
پس کدام یک از نعمتهای دینی و دنیوی پروردگار را دروغ میانگارید؟
التفاسير:
35
:
55
یُرْسَلُ عَلَیْكُمَا شُوَاظٌ مِّنْ نَّارٍ ۙ۬— وَّنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرٰنِ ۟ۚ
سپس آنچه را که در آن روز برایشان آماده کرده است بیان کرد و فرمود: ﴿يُرۡسَلُ عَلَيۡكُمَا شُوَاظٞ مِّن نَّارٖ﴾ شعلۀ خالصی از آتش بر شما فرستاده میشود. و ﴿نُحَاسٞ﴾ به شعلهای از آتش گفته میشود که آمیخته با دود باشد؛ یعنی این دو چیز ناخوشایند بر شما فرستاده میشوند و همۀ شما را از هر طرف احاطه میکنند، و آنگاه نه خودتان میتوانید خود را یاری کنید و نه کسی غیر از خدا وجود دارد که شما را یاری نماید.
التفاسير:
36
:
55
فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟
و از آنجا که بیمدادن بندگان از سوی خداوند نعمتی است از جانب او، و آنها را به بالاترین مراتب میرساند و بهترین بخششها را نصیب آنها میگرداند، منّت خویش را در این باره بیان کرد و فرمود: ﴿فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾ پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را تکذیب میکنید؟
التفاسير:
37
:
55
فَاِذَا انْشَقَّتِ السَّمَآءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ ۟ۚ
﴿فَإِذَا ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ﴾ یعنی به سبب سختیها و وحشتهای روز قیامت آسمان میشکافد و خورشید و ماه تاریک میگردند و ستارگان آسمان پراکنده میشوند.﴿فَكَانَتۡ وَرۡدَةٗ كَٱلدِّهَانِ﴾ و آسمان از شدّت ترس و اضطراب مانند مِس گداخته شده میشود.
التفاسير:
38
:
55
فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟
پس کدام یک از نعمتهای دینی و دنیوی پروردگار را دروغ میانگارید؟
التفاسير:
39
:
55
فَیَوْمَىِٕذٍ لَّا یُسْـَٔلُ عَنْ ذَنْۢبِهٖۤ اِنْسٌ وَّلَا جَآنٌّ ۟ۚ
((فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُسَۡٔلُ عَن ذَنۢبِهِۦٓ إِنسٞ وَلَا جَآنّٞ﴾) و هیچ انس و جنّی از گناهش پرسیده نمیشود؛ یعنی از آنچه که اتّفاق افتاده است مورد سؤال استعلامی واقع نمیشود. چون خداوند متعال دانای پیدا و پنهان و گذشته و آینده است و میخواهد بندگان را طبق آگاهیای که از حالات آنها دارد جزا و سزا دهد. و برای نیکوکاران و بدکاران در روز قیامت نشانههایی قرار داده است که با آن شناخته میشوند. همانطور که خداوند متعال فرموده است: ﴿يَوۡمَ تَبۡيَضُّ وُجُوهٞ وَتَسۡوَدُّ﴾ روزی که چهرههایی سفید میشوند و چهرههایی سیاه میگردند.
التفاسير:
40
:
55
فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟
پس کدام یک از نعمتهای دینی و دنیوی پروردگار را دروغ میانگارید؟
التفاسير:
41
:
55
یُعْرَفُ الْمُجْرِمُوْنَ بِسِیْمٰهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِیْ وَالْاَقْدَامِ ۟ۚ
در اینجا فرمود: ﴿يُعۡرَفُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ ... تُكَذِّبَانِ﴾ یعنی پیشانیها و پاهای گناهکاران گرفته میشود و آنگاه در دوزخ انداخته میشوند و به سوی جهنّم کشانده میشوند و خداوند با سرزنش و توبیخ از آنها میپرسد. در حالی که اوضاع و احوال آنها را بهتر میداند، امّا خداوند متعال میخواهد حجّت رسا و حکمت شکوهمند خویش را برای خلق اظهار دارد.
التفاسير:
