ការបកប្រែអត្ថន័យគួរអាន - ការបកប្រែជាភាសាពែរ្ស - តាហ្វសៀរ អាស-សាក់ទី
عادیات
1
:
100
وَالْعٰدِیٰتِ ضَبْحًا ۟ۙ
خداوند به اسب سوگند میخورد؛ چون در آن نشانههای آشکار و نعمتهای ظاهری است که برای مردم معلوم و مشخص است. و خداوند به حالتی از اسب سوگند خورده که دیگر حیوانات آن حالت را ندارند، پس فرمود: ﴿وَٱلۡعَٰدِيَٰتِ ضَبۡحٗا﴾ سوگند به اسبان تازندهای که به سرعت و نفسزنان میتازند و پیش میروند.
التفاسير:
2
:
100
فَالْمُوْرِیٰتِ قَدْحًا ۟ۙ
﴿فَٱلۡمُورِيَٰتِ قَدۡحٗا﴾ و سوگند به اسبانی که بر اثر برخورد نعل آنها با سنگ، جرقه میافروزند؛ یعنی از صلابت و قدرتشان به هنگام دویدن، و از برخورد نعلشان با سنگ، جرقه میافروزند.
التفاسير:
3
:
100
فَالْمُغِیْرٰتِ صُبْحًا ۟ۙ
﴿فَٱلۡمُغِيرَٰتِ صُبۡحٗا﴾ سوگند به اسبانی که به هنگام صبح بر دشمنان یورش میبرند. و این بر اساس اغلبیت میباشد؛ یعنی غالباً هجوم در صبحگاهان صورت میگیرد.
التفاسير:
4
:
100
فَاَثَرْنَ بِهٖ نَقْعًا ۟ۙ
﴿فَأَثَرۡنَ بِهِۦ نَقۡعٗا﴾ و به سبب تاختن و یورش بردنشان غباری برمیانگیزند.
التفاسير:
5
:
100
فَوَسَطْنَ بِهٖ جَمْعًا ۟ۙ
﴿فَوَسَطۡنَ بِهِۦ جَمۡعًا﴾ و همراه با اسب، سوار وارد جمع دشمنانی میشوند که بر آنها هجوم بردهاند.
التفاسير:
