ការបកប្រែអត្ថន័យគួរអាន - ការអធិប្បាយសង្ខេបអំពីគម្ពីគួរអានជាភាសាពែរ្ស
129
:
9
فَاِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِیَ اللّٰهُ ۖؗ— لَاۤ اِلٰهَ اِلَّا هُوَ ؕ— عَلَیْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیْمِ ۟۠
پس اگر از تو روی گرداندند، و به آنچه آوردهای ایمان نیاورند، - ای رسول- به آنها بگو: الله برایم کافی است همان ذاتی که معبود برحقی جز او نیست، فقط بر او اعتماد کردهام، و او سبحانه پروردگار عرش بزرگ است.
التفاسير:
ក្នុងចំណោមអត្ថប្រយោជន៍នៃអាយ៉ាត់ទាំងនេះក្នុងទំព័រនេះ:
• وجوب ابتداء القتال بالأقرب من الكفار إذا اتسعت رقعة الإسلام، ودعت إليه حاجة.
وجوب آغاز قتال با کافران نزدیکتر آنگاه که ریشۀ اسلام جا بگیرد، و نیاز به این کار احساس شود.
• بيان حال المنافقين حين نزول القرآن عليهم وهي الترقُّب والاضطراب.
بیان حالت انتظار و اضطراب منافقان هنگام نزول قرآن بر آنها.
• بيان رحمة النبي صلى الله عليه وسلم بالمؤمنين وحرصه عليهم.
بیان مهربانی پیامبر صلی الله علیه وسلم به مؤمنان و تقلّای شدید برای (رستگاری) آنها.
• في الآيات دليل على أن الإيمان يزيد وينقص، وأنه ينبغي للمؤمن أن يتفقد إيمانه ويتعاهده فيجدده وينميه؛ ليكون دائمًا في صعود.
آیات فوق دلالت دارند بر اینکه ایمان زیاد و کم میشود، و اینکه مؤمن باید بر ایمان خودش سرکشی و مواظبت نماید تا آن را تجدید کند و رشد دهد، تا همیشه در حال صعود باشد.
