ការបកប្រែអត្ថន័យគួរអាន - ការអធិប្បាយសង្ខេបអំពីគម្ពីគួរអានជាភាសាពែរ្ស
11
:
17
وَیَدْعُ الْاِنْسَانُ بِالشَّرِّ دُعَآءَهٗ بِالْخَیْرِ ؕ— وَكَانَ الْاِنْسَانُ عَجُوْلًا ۟
و انسان همانگونه که خیر را برای خودش فرامیخواند، از روی جهلی که دارد هنگام خشم، بدیها را برای خود و فرزند و مالش فرا میخواند، پس اگر دعایش به بدی را اجابت کنیم بهطور قطع خودش، و مالش و فرزندش نابود خواهند شد، و انسان بر عجله آفریده شده است؛ از این رو، گاهی در آنچه به ضررش است شتاب میکند.
التفاسير:
ក្នុងចំណោមអត្ថប្រយោជន៍នៃអាយ៉ាត់ទាំងនេះក្នុងទំព័រនេះ:
• من اهتدى بهدي القرآن كان أكمل الناس وأقومهم وأهداهم في جميع أموره.
هرکس به هدایت قرآن راه یابد، در تمام امورش کاملترین و استوارترین و هدایتیافتهترین مردم است.
• التحذير من الدعوة على النفس والأولاد بالشر.
ترساندن از دعای بد بر خویشتن و فرزندان.
• اختلاف الليل والنهار بالزيادة والنقص وتعاقبهما، وضوء النهار وظلمة الليل، كل ذلك دليل على وحدانية الله ووجوده وكمال علمه وقدرته.
اختلاف شب و روز با افزایش و کاهش و از پی یکدیگر آمدن این دو، و روشنایی روز و تاریکی شب، تمام این موارد بر یگانگی و وجود و کمال علم و قدرت الله دلالت دارند.
• تقرر الآيات مبدأ المسؤولية الشخصية، عدلًا من الله ورحمة بعباده.
آیات فوق، مبدأ مسؤولیت شخصی را بر اساس عدالت و رحمت الله به بندگانش بیان میکند.
