ការបកប្រែអត្ថន័យគួរអាន - ការអធិប្បាយសង្ខេបអំពីគម្ពីគួរអានជាភាសាពែរ្ស
លេខទំព័រ:
105
:
17
وَبِالْحَقِّ اَنْزَلْنٰهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ ؕ— وَمَاۤ اَرْسَلْنٰكَ اِلَّا مُبَشِّرًا وَّنَذِیْرًا ۟ۘ
و این قرآن را به حق بر محمد صلی الله علیه وسلم نازل کردیم، و به حق و بدون تبدیل و بدون تحریف بر او نازل شد، و - ای رسول- تو را جز بشارتدهندهای به بهشت برای پرهیزکاران، و بیمدهندهای از جهنم برای کافران و گناهکاران نفرستادیم.
التفاسير:
106
:
17
وَقُرْاٰنًا فَرَقْنٰهُ لِتَقْرَاَهٗ عَلَی النَّاسِ عَلٰی مُكْثٍ وَّنَزَّلْنٰهُ تَنْزِیْلًا ۟
و آن را قرآنی همراه با تفصیل و توضیح فرو فرستادیم تا آن را بهطور واضح و با تأنی بر مردم بخوانی؛ زیرا این کار برای فهمیدن و اندیشیدن بهتر است، و آن را بر اساس حوادث و احوال به تدریج و بخشبخش نازل کردیم.
التفاسير:
107
:
17
قُلْ اٰمِنُوْا بِهٖۤ اَوْ لَا تُؤْمِنُوْا ؕ— اِنَّ الَّذِیْنَ اُوْتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهٖۤ اِذَا یُتْلٰی عَلَیْهِمْ یَخِرُّوْنَ لِلْاَذْقَانِ سُجَّدًا ۟ۙ
- ای رسول- بگو: اگر به قرآن ایمان بیاورید، ایمان شما ذرهای بر آن نمیافزاید، یا اگر به آن ایمان نیاورید، کفر شما ذرهای از آن نمیکاهد، همانا کسانیکه کتابهای آسمانی پیشین را خواندهاند، و وحی و نبوت را شناختهاند وقتی قرآن بر آنها خوانده شود از روی شکر در برابر الله بر روی چهره به سجده میافتند.
التفاسير:
108
:
17
وَّیَقُوْلُوْنَ سُبْحٰنَ رَبِّنَاۤ اِنْ كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُوْلًا ۟
و در سجدههایشان میگویند: پروردگار ما، از خُلفِ وعده منزه است، پس بعثت محمد صلی الله علیه وسلم را که وعده داده است واقع شد، بهراستیکه وعدۀ پروردگار ما بر این امر و سایر موارد بدون تردید واقعشدنی است.
التفاسير:
109
:
17
وَیَخِرُّوْنَ لِلْاَذْقَانِ یَبْكُوْنَ وَیَزِیْدُهُمْ خُشُوْعًا ۟
و بر صورتهایشان در برابر الله به سجده میافتند درحالیکه از ترس او میگریند، و شنیدن قرآن و تدبر در معانی آن بر فروتنی آنها در برابر الله و ترسیدن آنها از او میافزاید.
التفاسير:
110
:
17
قُلِ ادْعُوا اللّٰهَ اَوِ ادْعُوا الرَّحْمٰنَ ؕ— اَیًّا مَّا تَدْعُوْا فَلَهُ الْاَسْمَآءُ الْحُسْنٰی ۚ— وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَیْنَ ذٰلِكَ سَبِیْلًا ۟
- ای رسول- به هرکس که بر این دعای تو که میگویی: (یا الله، یا رحمن) اعتراض میکند بگو: الله و رحمن، دو نام از نامهای نیکوی او سبحانه هستند پس با هر یک از این دو یا سایر نامهای نیکویش او را بخوانید، زیرا او - سبحانه- اسمهای نیکی دارد، و این دو از جمله آنهاست، پس با این دو نام یا سایر اسمهای نیکویش او را بخوانید، و قرائت در نمازت را با صدای بلند نخوان تا مشرکان آن را بشنوند، و آن را پنهانی نیز نخوان تا مؤمنان آن را نشنوند، و راهی میانه، بین این دو بجوی.
التفاسير:
111
:
17
وَقُلِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِیْ لَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا وَّلَمْ یَكُنْ لَّهٗ شَرِیْكٌ فِی الْمُلْكِ وَلَمْ یَكُنْ لَّهٗ وَلِیٌّ مِّنَ الذُّلِّ وَكَبِّرْهُ تَكْبِیْرًا ۟۠
و - ای رسول- بگو: ستایش مخصوص الله است که سزاوار تمام ستایشهاست، از فرزند، و از شریک منزه است، پس هیچ شریکی در فرمانروایی خویش ندارد، و هیچ خواری و ذلتی به او نمیرسد، پس به کسی نیازی ندارد که او را یاری رساند و تقویت کند، و او را بسیار بزرگ شمار، یعنی نه فرزندی و نه شریکی در فرمانروایی و نه یاوری مددرسان به او نسبت نده.
التفاسير:
ក្នុងចំណោមអត្ថប្រយោជន៍នៃអាយ៉ាត់ទាំងនេះក្នុងទំព័រនេះ:
• أنزل الله القرآن متضمنًا الحق والعدل والشريعة والحكم الأمثل .
الله قرآن را دربردارندۀ حق و عدالت و شریعت و حکم برتر فرو فرستاده است.
• جواز البكاء في الصلاة من خوف الله تعالى.
جواز گریه از ترس الله تعالی در نماز.
• الدعاء أو القراءة في الصلاة يكون بطريقة متوسطة بين الجهر والإسرار.
دعا یا قرائت در نماز باید متوسط، و میان جهر و خفیه انجام شود.
• القرآن الكريم قد اشتمل على كل عمل صالح موصل لما تستبشر به النفوس وتفرح به الأرواح.
قرآن کریم هر عمل صالحی را که منجر به شادی نفس و شادابی روح میشود، دربردارد.
