ការបកប្រែអត្ថន័យគួរអាន - ការអធិប្បាយសង្ខេបអំពីគម្ពីគួរអានជាភាសាពែរ្ស
91
:
12
قَالُوْا تَاللّٰهِ لَقَدْ اٰثَرَكَ اللّٰهُ عَلَیْنَا وَاِنْ كُنَّا لَخٰطِـِٕیْنَ ۟
برادرانش با پوزش خواهی از کاری که با او انجام داده بودند به او گفتند: به الله سوگند که الله با صفات کمال که به تو عطا کرده تو را بر ما برتری بخشیده است، و بهراستیکه در کاری که با تو انجام دادیم خطاکار و ستمکار بودهایم.
التفاسير:
ក្នុងចំណោមអត្ថប្រយោជន៍នៃអាយ៉ាត់ទាំងនេះក្នុងទំព័រនេះ:
• عظم معرفة يعقوب عليه السلام بالله حيث لم يتغير حسن ظنه رغم توالي المصائب ومرور السنين.
بزرگی شناخت یعقوب علیه السلام از الله، چون با وجود مصیبتهای پیاپی و گذشت سالها، گمان نیکش تغییر نکرد.
• من خلق المعتذر الصادق أن يطلب التوبة من الله، ويعترف على نفسه ويطلب الصفح ممن تضرر منه.
از اخلاق و صفات پوزش خواه راستین این است که از الله بخشش میطلبد، و علیه خودش اعتراف میکند و از کسیکه از او زیان دیده است درخواست گذشت دارد.
• بالتقوى والصبر تنال أعظم الدرجات في الدنيا وفي الآخرة.
با تقوا و شکیبایی، بالاترین درجات در دنیا و آخرت به دست میآید.
• قبول اعتذار المسيء وترك الانتقام، خاصة عند التمكن منه، وترك تأنيبه على ما سلف منه.
قبول پوزش خواهی خطاکار و ترک انتقام، بهخصوص در صورت توان بر انتقام، و سرزنش نکردن او بر خطایی که از او سر زده است.
