ការបកប្រែអត្ថន័យគួរអាន - ការបកប្រែជាភាសាពែរ្ស - មជ្ឈមណ្ឌលបកប្រែរ៉ូវ៉ាទ
លេខទំព័រ:
8
:
40
رَبَّنَا وَاَدْخِلْهُمْ جَنّٰتِ عَدْنِ ١لَّتِیْ وَعَدْتَّهُمْ وَمَنْ صَلَحَ مِنْ اٰبَآىِٕهِمْ وَاَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیّٰتِهِمْ ؕ— اِنَّكَ اَنْتَ الْعَزِیْزُ الْحَكِیْمُ ۟ۙ
پروردگارا، آنان و پدران [و مادران] و همسران و فرزندان صالحشان را در باغهای جاودان بهشت كه وعده دادهاى، داخل كن، كه بیتردید، تو شکستناپذیر و حکیمی.
التفاسير:
9
:
40
وَقِهِمُ السَّیِّاٰتِ ؕ— وَمَنْ تَقِ السَّیِّاٰتِ یَوْمَىِٕذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهٗ ؕ— وَذٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیْمُ ۟۠
[بار الها،] آنان را از [كیفرِ] بدیها حفظ كن؛ و قطعاً هر کس را که در آن روز از [كیفرِ] بدیها نگاه دارى، مشمول رحمتت قرار دادهاى. این، همان كامیابى بزرگ است».
التفاسير:
10
:
40
اِنَّ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا یُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللّٰهِ اَكْبَرُ مِنْ مَّقْتِكُمْ اَنْفُسَكُمْ اِذْ تُدْعَوْنَ اِلَی الْاِیْمَانِ فَتَكْفُرُوْنَ ۟
[در دوزخ] به کافران ندا مىدهند كه: «دشمنى و خشم الله، سختتر از دشمنى و خشم شما نسبت به خودتان است؛ چرا كه به ایمان دعوت مىشدید، ولى [با دشمنى نسبت به خود، عقیدۀ توحیدی را] انكار مىكردید».
التفاسير:
11
:
40
قَالُوْا رَبَّنَاۤ اَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ وَاَحْیَیْتَنَا اثْنَتَیْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوْبِنَا فَهَلْ اِلٰی خُرُوْجٍ مِّنْ سَبِیْلٍ ۟
آنان [در پاسخ] میگویند: «پروردگارا، ما را دوبار میراندی [وقتی نطفهای بیروح بودیم، و وقتی عمرمان در دنیا به پایان رسید] و دو بار زنده کردی [وقتی در دنیا متولد شدیم و وقتی در قیامت برانگیخته شدیم]؛ پس [اکنون که] به گناهان خود اعتراف کردیم، آیا راهی برای خروج [از دوزخ] وجود دارد؟»
التفاسير:
12
:
40
ذٰلِكُمْ بِاَنَّهٗۤ اِذَا دُعِیَ اللّٰهُ وَحْدَهٗ كَفَرْتُمْ ۚ— وَاِنْ یُّشْرَكْ بِهٖ تُؤْمِنُوْا ؕ— فَالْحُكْمُ لِلّٰهِ الْعَلِیِّ الْكَبِیْرِ ۟
[به آنان گفته میشود:] «این [عذاب] به سبب آن است که چون الله به یگانگی خوانده میشد، انکار میکردید؛ ولی اگر به او شرک آورده میشد ایمان میآوردید. [اکنون] داوری از آن الله بلندمرتبۀ بزرگ است».
التفاسير:
13
:
40
هُوَ الَّذِیْ یُرِیْكُمْ اٰیٰتِهٖ وَیُنَزِّلُ لَكُمْ مِّنَ السَّمَآءِ رِزْقًا ؕ— وَمَا یَتَذَكَّرُ اِلَّا مَنْ یُّنِیْبُ ۟
او همان ذاتی است که نشانههای [توان و تدبیر] خود را به شما ارائه میدهد و [با نزول باران] از آسمان روزى برایتان مىفرستد؛ ولى تنها كسانى پند مىگیرند كه [خالصانه به درگاه الهی] توبه کنند.
التفاسير:
14
:
40
فَادْعُوا اللّٰهَ مُخْلِصِیْنَ لَهُ الدِّیْنَ وَلَوْ كَرِهَ الْكٰفِرُوْنَ ۟
[ای مردم! تنها] الله را با خلوصِ اعتقاد بخوانید؛ هر چند کافران خوششان نیاید.
التفاسير:
15
:
40
رَفِیْعُ الدَّرَجٰتِ ذُو الْعَرْشِ ۚ— یُلْقِی الرُّوْحَ مِنْ اَمْرِهٖ عَلٰی مَنْ یَّشَآءُ مِنْ عِبَادِهٖ لِیُنْذِرَ یَوْمَ التَّلَاقِ ۟ۙ
او دارای درجات رفیع و صاحبِ عرش است؛ و به سوی هر یک از بندگانش كه بخواهد، به فرمان خویش وحى مىفرستد تا دربارۀ روز ملاقات [به آنان] هشدار دهد.
التفاسير:
16
:
40
یَوْمَ هُمْ بَارِزُوْنَ ۚ۬— لَا یَخْفٰی عَلَی اللّٰهِ مِنْهُمْ شَیْءٌ ؕ— لِمَنِ الْمُلْكُ الْیَوْمَ ؕ— لِلّٰهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ ۟
روزی كه مردم حاضر و نمایان میشوند و چیزی از آنان بر الله پوشیده نخواهد ماند، [الله میفرماید:] «امروز فرمانروایی از آنِ کیست؟» [آنگاه خود میفرماید:] «از آنِ الله یگانه پیروزمند».
التفاسير:
