[8] Гајб (ар.) – невидливо, непоимливо. Се однесува на сето тоа за што нè известиле Бог и Неговиот Пратеник Мухамед, Божјиот мир нека биде над него, а што е недостапно за нашиот вид и во што без сомнеж веруваме дека е вистина. Пример за тоа е верувањето во ангелите, демоните, во Судниот ден, задгробниот живот, рајот, пеколот итн.
[9] Намаз (перс.), салах (ар.) – дневна, редовна и облигативна молитва кај муслиманите. Се состои од рекати. Еден рекат е основен дел од молитвата и се состои од едно стоење – наречено кијам, едно поклонување наречено руку и две спуштања ничкум наречени сеџда. Во понатамошниот текст по секое спомнување на намазот, во загради ќе стои молитва за да се направи разлика помеѓу молитвата и која било друга молба упатена до Бог која кај муслиманите се нарекува дова (ар.).
[10] Ние – се однесува на Единиот Бог. Тоа е вообичаена особеност на арапскиот говор, користен за истакнување на важноста на говорникот, односно, се работи за еден вид самоперсирање кое во западната литература е познато кај личното обраќање на кралевите и кралиците.