ការបកប្រែអត្ថន័យគួរអាន - ការអធិប្បាយសង្ខេបអំពីគម្ពីគួរអានជាភាសាខ្មែរ
18
:
13
لِلَّذِينَ ٱسۡتَجَابُواْ لِرَبِّهِمُ ٱلۡحُسۡنَىٰۚ وَٱلَّذِينَ لَمۡ يَسۡتَجِيبُواْ لَهُۥ لَوۡ أَنَّ لَهُم مَّا فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا وَمِثۡلَهُۥ مَعَهُۥ لَٱفۡتَدَوۡاْ بِهِۦٓۚ أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ سُوٓءُ ٱلۡحِسَابِ وَمَأۡوَىٰهُمۡ جَهَنَّمُۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمِهَادُ
សម្រាប់បណ្តាអ្នកមានជំនឿដែលបានឆ្លើយតបចំពោះម្ចាស់របស់ពួកគេនៅពេលដែលទ្រង់បានអំពាវនាវពួកគេទៅកាន់ការមានជំនឿចំពោះទ្រង់តែមួយគត់និងកាគោរពប្រតិបត្តិចំពោះទ្រង់នោះ គឺពួកគេនឹងទទួលបានកន្លែងដ៏ល្អប្រពៃ នោះគឺ ឋានសួគ៌។ ចំណែកឯពួកគ្មានជំនឿដែលមិនឆ្លើយតបនឹងការអំពាវនាវរបស់ទ្រង់ដែលបានអំពាវនាវពួកគេទៅកាន់ការមានជំនឿចំពោះទ្រង់តែមួយគត់និងការគោរពប្រតិបត្តិចំពោះទ្រង់វិញនោះ ប្រសិនបើពួកគេមានទ្រព្យសម្បត្តិនៅក្នុងផែនដីនេះទាំងអស់ ហើយថែមទាំងមានទ្វេដងលើសពីនេះទៀតនោះ ពួកគេនឹងយកវាទៅដោះដូរឬលោះខ្លួនពួកគេពីទណ្ឌកម្មជាមិនខាន ។ ពួកដែលមិនបានឆ្លើយតបនឹងការអំពាវនាវរបស់អល់ឡោះនោះ នឹងត្រូវគេជុំនំជម្រះកាត់សេចក្តីចំពោះអំពើអាក្រក់ទាំងអស់របស់ពួកគេ។ ហើយលំនៅឋានរបស់ពួកគេដែលពួកគេនឹងត្រូវរស់នៅក្នុងវានោះ គឺឋាននរកជើហាន់ណាំ ។ ហើយកន្លែងរស់នៅដ៏អាក្រក់បំផុតរបស់ពួកគេនោះ គឺឋាននរកនោះឯង។
التفاسير:
ក្នុងចំណោមអត្ថប្រយោជន៍នៃអាយ៉ាត់ទាំងនេះក្នុងទំព័រនេះ:
• بيان ضلال المشركين في دعوتهم واستغاثتهم بغير الله تعالى، وتشبيه حالهم بحال من يريد الشرب فيبسط يده للماء بلا تناول له، وليس بشارب مع هذه الحالة؛ لكونه لم يتخذ وسيلة صحيحة لذلك.
• បញ្ជាក់ពីភាពវង្វេងរបស់ពួកមុស្ហរីគីនចំពោះការបួងសួង និងការសុំឲ្យជួយរបស់ពួកគេពីអ្នកដទៃក្រៅពីអល់ឡោះ ដែលស្ថានភាពរបស់ពួកគេប្រៀបបាននឹងអ្នកដែលចង់ផឹកទឹក ហើយគេក៏លាដៃទាំងពីររបស់គេទៅរកទឹក ដោយពួកគេមិនបានទទួលទឹកនោះមកបរិភោគនោះឡើយ ហើយពួកគេក៏មិនអាចផឹកទឹកនោះដែរ ដោយសារតែគេបានជ្រើសយកវិធីសាស្រ្ត ឬមធ្យោបាយដែលមិនត្រឹមត្រូវដើម្បីបានទឹកផឹក។
• أن من وسائل الإيضاح في القرآن: ضرب الأمثال وهي تقرب المعقول من المحسوس، وتعطي صورة ذهنية تعين على فهم المراد.
• ពិតណាស់ ក្នុងចំណោមវិធីសាស្ត្រនៃការពន្យល់បកស្រាយនៅក្នុងគម្ពីរគួរអាននោះ គឺការលើកជាឧទាហរណ៍មកបញ្ជាក់ ព្រោះការធ្វើដូចនេះ ងាយនឹងឲ្យអារម្មណ៍គេអាចទទួលយកបាន និងផ្តល់នូវរូបភាពច្បាស់មួយដែលជួយឲ្យគេយល់ពីគោលបំណងនោះបាន។
• إثبات سجود جميع الكائنات لله تعالى طوعًا، أو كرهًا بما تمليه الفطرة من الخضوع له سبحانه.
• ទទួលស្គាល់ពីការឱនស៊ូជោតរបស់គ្រប់ភាវៈទាំងអស់ចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់ដោយស្ម័គ្រចិត្ត ឬមិនស្ម័គ្រចិត្ត ដោយសារតែលក្ខណៈដែលមានពីធម្មជាតិរបស់គេ គឺទោរទន់ទៅកាន់ការឱនលំទនចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់។
