કુરઆન મજીદના શબ્દોનું ભાષાંતર - ફારસી ભાષામાં અનુવાદ - તફસીર અસ્ સઅદી
حاقه
1
:
69
اَلْحَآقَّةُ ۟ۙ
﴿ٱلۡحَآقَّةُ﴾ یکی از نامهای قیامت است؛ چون قطعاً فرامیرسد و مردم را فرامیگیرد، و در آن حقائق امور و رازهای دلها آشکار میگردد. پس خداوند با تکرار کردن آن، قیامت را مهم خواند: ﴿ٱلۡحَآقَّةُ مَا ٱلۡحَآقَّةُ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ﴾ رخداد راستین. رخداد راستین چگونه رخدادی است؟ و تو چه میدانی رخداد راستین چیست؟ حاقه و رخداد راستین، بسیار مهم، عظیم و ترسناک است. [از جمله بزرگی و عظمت آن این است که خداوند امتهای تکذیب کننده را با آن گرفتار عذاب زودرس نمود و هلاک کرد]
التفاسير:
2
:
69
مَا الْحَآقَّةُ ۟ۚ
﴿ٱلۡحَآقَّةُ﴾ یکی از نامهای قیامت است؛ چون قطعاً فرامیرسد و مردم را فرامیگیرد، و در آن حقائق امور و رازهای دلها آشکار میگردد. پس خداوند با تکرار کردن آن، قیامت را مهم خواند: ﴿ٱلۡحَآقَّةُ مَا ٱلۡحَآقَّةُ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ﴾ رخداد راستین. رخداد راستین چگونه رخدادی است؟ و تو چه میدانی رخداد راستین چیست؟ حاقه و رخداد راستین، بسیار مهم، عظیم و ترسناک است. [از جمله بزرگی و عظمت آن این است که خداوند امتهای تکذیب کننده را با آن گرفتار عذاب زودرس نمود و هلاک کرد]
التفاسير:
3
:
69
وَمَاۤ اَدْرٰىكَ مَا الْحَآقَّةُ ۟ؕ
﴿ٱلۡحَآقَّةُ﴾ یکی از نامهای قیامت است؛ چون قطعاً فرامیرسد و مردم را فرامیگیرد، و در آن حقائق امور و رازهای دلها آشکار میگردد. پس خداوند با تکرار کردن آن، قیامت را مهم خواند: ﴿ٱلۡحَآقَّةُ مَا ٱلۡحَآقَّةُ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ﴾ رخداد راستین. رخداد راستین چگونه رخدادی است؟ و تو چه میدانی رخداد راستین چیست؟ حاقه و رخداد راستین، بسیار مهم، عظیم و ترسناک است. [از جمله بزرگی و عظمت آن این است که خداوند امتهای تکذیب کننده را با آن گرفتار عذاب زودرس نمود و هلاک کرد]
التفاسير:
4
:
69
كَذَّبَتْ ثَمُوْدُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ۟
سپس نمونهای از حالات موجود قیامت را که در دنیا مشاهده میشود بیان کرد، و آن عقوبتها و عذابهای خطرناکی است که خداوند امتهای سرکش را بدان گرفتار کرده است. پس فرمود: ﴿كَذَّبَتۡ ثَمُودُ﴾ ثمود قبیلۀ معروفی بود که در حجر سکونت داشتند، و خداوند پیامبرش صالح علیه السلام را به سوی آنها فرستاد. صالح آنان را از شرکی که بر آن بودند نهی کرد، و آنان را به یکتاپرستی فرا خواند، اما آنان دعوت او را نپذیرفتند و وی را تکذیب کردند؛ و وقتی که از آمدن قیامت خبر داد، او را تکذیب کردند، حال آنکه حوادث و احوال قیامت مردمان را فرامیگیرد و آنان را درهم میکوبد.
همچنین قبیلۀ عاد نخستین ـ که ساکنان حضرموت بودند ـ وقتی که خداوند پیامبرش هود علیه السلام را به سوی آنها فرستاد، و آنان را به عبادت خداوند یگانه فرا خواند، او را تکذیب کردند و رستاخیزی را که او از آن خبر میداد انکار کردند، آنگاه خداوند هردو گروه عاد و ثمود را در دنیا هلاک کرد.
التفاسير:
5
:
69
فَاَمَّا ثَمُوْدُ فَاُهْلِكُوْا بِالطَّاغِیَةِ ۟
﴿فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُواْ بِٱلطَّاغِيَةِ﴾ و اما قبیلۀ ثمود با صدای بزرگ و وحشتناکی که دلهایشان را پاره پاره کرد و روحشان را از تن به درآورد، هلاک شدند، و چیزی جز خانهها و اجسادشان از آنان باقی نماند.
التفاسير:
6
:
69
وَاَمَّا عَادٌ فَاُهْلِكُوْا بِرِیْحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ۟ۙ
﴿وَأَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِكُواْ بِرِيحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِيَةٖ﴾ و قبیلۀ عاد به وسیلۀ تندبادی شدید که صدای تندتری از رعد داشت هلاک شدند.
﴿عَاتِيَةٖ﴾ به گفتۀ بسیاری از مفسران عبارت از تندبادی است که بر نگهبانانش از حد معمول در گذرد و سرکشی کند. و صحیح آن است که به معنی بادی است که بیش از حد بر عاد تجاوز کرد.
التفاسير:
7
:
69
سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَّثَمٰنِیَةَ اَیَّامٍ ۙ— حُسُوْمًا فَتَرَی الْقَوْمَ فِیْهَا صَرْعٰی ۙ— كَاَنَّهُمْ اَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ۟ۚ
﴿سَخَّرَهَا عَلَيۡهِمۡ سَبۡعَ لَيَالٖ وَثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومٗا﴾ خداوند آن تندباد را هفت شب و روز بر آنها گمارد، و این روزهای شوم و بدی برای آنان بود، و تندباد آنها را هلاک و نابود کرد.
﴿فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِيهَا صَرۡعَىٰ﴾ پس مردمان را میدیدی که نابود شده و مرده بودند. ﴿كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِيَةٖ﴾ انگار آنها تنههای توخالی درختان خرما هستند که سرهایشان قطع شده و روی هم افتادهاند.
التفاسير:
8
:
69
فَهَلْ تَرٰی لَهُمْ مِّنْ بَاقِیَةٍ ۟
﴿فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٖ﴾ آیا میبینی که اثری از آنها باقی مانده باشد؟ این استفهام به معنی نفی مؤکد است؛ یعنی چیزی و کسی از آنها باقی نماند.
التفاسير:
