કુરઆન મજીદના શબ્દોનું ભાષાંતર - ફારસી ભાષામાં અલ્ મુખ્તસર ફી તફસીરિલ્ કુરઆનિલ્ કરીમ કિતાબનું અનુવાદ
પેજ નંબર:
225
:
2
لَا یُؤَاخِذُكُمُ اللّٰهُ بِاللَّغْوِ فِیْۤ اَیْمَانِكُمْ وَلٰكِنْ یُّؤَاخِذُكُمْ بِمَا كَسَبَتْ قُلُوْبُكُمْ ؕ— وَاللّٰهُ غَفُوْرٌ حَلِیْمٌ ۟
الله شما را بهسبب سوگندهایی که بدون قصد بر زبانهایتان جاری میشود مورد محاسبه قرار نمیدهد؛ مانند اینکه یکی از شما میگوید: نه والله، بله والله، پس نه کفارهای بر اینگونه سوگندها مترتب میشود و نه مجازاتی، اما شما را به خاطر سوگندهایی که از روی قصد یاد میکنید مؤاخذه میکند، و الله نسبت به گناهان بندگانش آمرزنده و بردبار است بهگونهای که کیفرشان را به تعجیل نمیاندازد.
التفاسير:
226
:
2
لِلَّذِیْنَ یُؤْلُوْنَ مِنْ نِّسَآىِٕهِمْ تَرَبُّصُ اَرْبَعَةِ اَشْهُرٍ ۚ— فَاِنْ فَآءُوْ فَاِنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ رَّحِیْمٌ ۟
برای کسانیکه بر ترک آمیزش با زنانشان سوگند میخورند، از آغاز سوگندشان به مدتی که از چهار ماه تجاوز نمیکند انتظار است، که به نام ایلاء شناخته میشود، پس اگر بعد از سوگند بر ترک آمیزش، در مدت چهار ماه یا کمتر، به آمیزش زنانشان رجوع کردند؛ الله آمرزنده است و آنچه از آنها سرزده است را میبخشد، و نسبت به آنها مهربان است چون برای خروج از چنین سوگندی، کفاره برایشان تشریع کرده است.
التفاسير:
227
:
2
وَاِنْ عَزَمُوا الطَّلَاقَ فَاِنَّ اللّٰهَ سَمِیْعٌ عَلِیْمٌ ۟
و اگر با استمرار بر ترک آمیزش با زنانشان و عدم رجوع به آمیزش، طلاق را قصد کردند؛ همانا الله سخنانشان از جمله طلاق را میشنود و از احوال و اهدافشان آگاه است و آنها را بهخاطر آن جزا خواهد داد.
التفاسير:
228
:
2
وَالْمُطَلَّقٰتُ یَتَرَبَّصْنَ بِاَنْفُسِهِنَّ ثَلٰثَةَ قُرُوْٓءٍ ؕ— وَلَا یَحِلُّ لَهُنَّ اَنْ یَّكْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللّٰهُ فِیْۤ اَرْحَامِهِنَّ اِنْ كُنَّ یُؤْمِنَّ بِاللّٰهِ وَالْیَوْمِ الْاٰخِرِ ؕ— وَبُعُوْلَتُهُنَّ اَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِیْ ذٰلِكَ اِنْ اَرَادُوْۤا اِصْلَاحًا ؕ— وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِیْ عَلَیْهِنَّ بِالْمَعْرُوْفِ ۪— وَلِلرِّجَالِ عَلَیْهِنَّ دَرَجَةٌ ؕ— وَاللّٰهُ عَزِیْزٌ حَكِیْمٌ ۟۠
و زنان طلاق داده شده باید به مدت سه حیض انتظار بکشند و در این مدت ازدواج نکنند، و بر آنها جایز نیست حملی را که الله در رحمهایشان آفریده است پنهان کنند، اگر در ایمان به الله و روز آخرت صادق هستند، و شوهرانشان که آنها را طلاق دادهاند به بازگرداندن آنها در مدت عده از دیگران سزاوارترند، اگر قصد بازگشت با الفت و از بین بردن آنچه بهسبب طلاق واقع شده است را دارند، و برای همسران حقوق و وظایفی است همانگونه که برای شوهرانشان حقوقی بر عهدۀ آنها است، بر اساس آنچه که میان مردم رایج است، و مردان درجۀ برتری از سرپرستی و امر طلاق بر آنها دارند، و الله ذات شکستناپذیری است که هیچچیز او را مغلوب نمیسازد و در شرع و تدبیرش بسیار داناست.
التفاسير:
229
:
2
اَلطَّلَاقُ مَرَّتٰنِ ۪— فَاِمْسَاكٌ بِمَعْرُوْفٍ اَوْ تَسْرِیْحٌ بِاِحْسَانٍ ؕ— وَلَا یَحِلُّ لَكُمْ اَنْ تَاْخُذُوْا مِمَّاۤ اٰتَیْتُمُوْهُنَّ شَیْـًٔا اِلَّاۤ اَنْ یَّخَافَاۤ اَلَّا یُقِیْمَا حُدُوْدَ اللّٰهِ ؕ— فَاِنْ خِفْتُمْ اَلَّا یُقِیْمَا حُدُوْدَ اللّٰهِ ۙ— فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَا فِیْمَا افْتَدَتْ بِهٖ ؕ— تِلْكَ حُدُوْدُ اللّٰهِ فَلَا تَعْتَدُوْهَا ۚ— وَمَنْ یَّتَعَدَّ حُدُوْدَ اللّٰهِ فَاُولٰٓىِٕكَ هُمُ الظّٰلِمُوْنَ ۟
طلاقی که شوهر در آن حق رجوع دارد دو طلاق می باشد؛ به این نحو که طلاق دهد، سپس رجوع کند، سپس طلاق دهد، سپس رجوع کند، بعد از این دو طلاق یا باید زن را به طور شایسته نگه دارد، یا به نیکی و با پرداخت حقوقش او را برای بار سوم طلاق دهد. برای شما -ای مردان- جایز نیست که از مهریه هایی که به همسرانتان پرداخت کرده اید چیزی از آن را پس بگیرید، مگر این که زنی از شوهرش بخاطر اخلاق یا سیمایش نفرت داشته باشد و زوجین به سبب این نفرت، گمانشان بر این باشد که نمی توانند به حقوق همدیگر وفا بکنند، در این صورت باید مشکلشان را با یکی از خویشاوندانشان و یا فرد نزدیکی مطرح کنند، پس از آن اگر اولیا ترسیدند که آن دو، حقوق زناشویی بین یکدیگر را ادا نمی کنند، گناهی بر آن دو نیست که زن، خودش را با پرداخت مبلغی به شوهرش در مقابل طلاقش، خُلع کند. این احکام شرعی، مرز میان حلال و حرام می باشد، پس از آن ها تجاوز نکنید. کسانی که از حدود و مرزهای الهی در حلال و حرام تجاوز کنند، بی گمان به خودشان ستم کرده اند؛ چرا که خود را در معرض نابودی و خشم و مجازات الهی قرار داده اند.
التفاسير:
230
:
2
فَاِنْ طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهٗ مِنْ بَعْدُ حَتّٰی تَنْكِحَ زَوْجًا غَیْرَهٗ ؕ— فَاِنْ طَلَّقَهَا فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَاۤ اَنْ یَّتَرَاجَعَاۤ اِنْ ظَنَّاۤ اَنْ یُّقِیْمَا حُدُوْدَ اللّٰهِ ؕ— وَتِلْكَ حُدُوْدُ اللّٰهِ یُبَیِّنُهَا لِقَوْمٍ یَّعْلَمُوْنَ ۟
و اگر شوهر زن، او را برای بار سوم طلاق داد، بر شوهر حلال نیست که به نکاح جدید، او را به ازدواج خویش درآورد مگر اینکه مردی غیر از شوهر به صورت ازدواج صحیح و از روی رغبت، نه به قصد تحلیل با او ازدواج و در این نکاح با او آمیزش کند؛ پس اگر شوهر دوم او را طلاق داد یا در عقد او فوت کرد، گناهی بر زن و شوهر اوّلش نیست که به عقد و مهر جدید به یکدیگر بازگردند، اگر ظن غالب دارند بر اینکه احکام شرعی را که به آن ملزم هستند به پا میدارند، و الله این احکام شرعی را برای مردمی که احکام و حدودش را میدانند بیان میکند؛ چون آنها هستند که از آن بهره میبرند.
التفاسير:
આયતોના ફાયદાઓ માંથી:
• بيَّن الله تعالى أحكام النكاح والطلاق بيانًا شاملًا حتى يعرف الناس حدود الحلال والحرام فلا يتجاوزونها.
الله متعال، احکام نکاح و طلاق را بهصورت کامل بیان فرمود تا مردم حدود حلال و حرام را بشناسند و از آن تجاوز نکنند.
• عظَّم الله شأن النكاح وحرم التلاعب فيه بالألفاظ فجعلها ملزمة، وألغى التلاعب بكثرة الطلاق والرجعة فجعل لها حدًّا بطلقتين رجعيتين ثم تحرم عليه إلا أن تنكح زوجا غيره ثم يطلقها، أو يموت عنها.
الله متعال، ازدواج را بزرگ داشته و به بازی گرفتن آن را با کلمات تحریم کرده است، بنابراین طلاق با این کلمات واقع می شود. همچنین برای ممانعت از به بازی گرفتن آن به وسیله ی طلاق و رجوع بیش از حد، با دو طلاق رجعی، حدی برای آن قرار داده است. (اگر بعد از دو طلاق و رجوع باز هم او را طلاق داد) از آن به بعد زن بر او حرام خواهد بود، مگر این که با شخصی دیگر ازدواج (واقعى) انجام دهد، سپس او را طلاق دهد یا فوت کند (در این صورت می تواند دوباره با شوهر اولش ازدواج کند).
• المعاشرة الزوجية تكون بالمعروف، فإن تعذر ذلك فلا بأس من الطلاق، ولا حرج على أحد الزوجين أن يطلبه.
معاشرت زناشویی به نیکویی است، پس اگر این امر ممکن نبود ایرادی در طلاق نیست و هر یک از زوجین می توانند درخواست طلاق دهند.
