Firo maanaaji Simoore Simoore neemoraaɗi - Eggo e haala Joorjiya - nde woni ko e golleede. - Tonngoode hello ngoo 146 - Mawsuuwa al-quraan tedduɗo oo

138 : 6

وَقَالُواْ هَٰذِهِۦٓ أَنۡعَٰمٞ وَحَرۡثٌ حِجۡرٞ لَّا يَطۡعَمُهَآ إِلَّا مَن نَّشَآءُ بِزَعۡمِهِمۡ وَأَنۡعَٰمٌ حُرِّمَتۡ ظُهُورُهَا وَأَنۡعَٰمٞ لَّا يَذۡكُرُونَ ٱسۡمَ ٱللَّهِ عَلَيۡهَا ٱفۡتِرَآءً عَلَيۡهِۚ سَيَجۡزِيهِم بِمَا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ

და თქვეს: ხელშეუხებელია ესა და ეს საქონელი და მოსავალი, მას ვერავინ მიირთმევს, გარდა იმისა, ვისაც ვინებებთო; ასევე თქვეს პირუტყვზე, რომელთა ზურგებსაც ნაკრძალად თვლიდნენ, და საქონელზე, რომლებზეც (დაკვლისას) არ ახსენებდნენ ალლაჰის სახელს^[1] . – ცილს სწამებდნენ და (ალლაჰი) დასჯის იმის გამო, რასაც ცილისმწამებლობდნენ.

[1] თავიანთი გემოვნებით შეთხზული წესების თანახმად კერპებისთვის შესაწირად განკუთვნილი მოსავლის ან პირუტყვის ხორცის ჭამა მხოლოდ გარკვეულ ჯგუფს შეეძლო; ასევე, შეწირული პირუტყვის ზურგზე ამხედრება ან მისით ტვირთის ტარება აკრძალული ჰქონდათ და შეწირული საქონლის დაკვლისას ალლაჰის სახელის ნაცვლად კერპების სახელებს ახსენებდნენ. იხ. თაფსირუ ბეღავი.

139 : 6

وَقَالُواْ مَا فِي بُطُونِ هَٰذِهِ ٱلۡأَنۡعَٰمِ خَالِصَةٞ لِّذُكُورِنَا وَمُحَرَّمٌ عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِنَاۖ وَإِن يَكُن مَّيۡتَةٗ فَهُمۡ فِيهِ شُرَكَآءُۚ سَيَجۡزِيهِمۡ وَصۡفَهُمۡۚ إِنَّهُۥ حَكِيمٌ عَلِيمٞ

და თქვეს: რაცაა ამ საქონელთა მუცლებში, ის განკუთვნილია მხოლოდ ჩვენი კაცებისთვის და აკრძალული - ჩვენი ქალებისთვის, ხოლო თუკი მკვდარი აღმოჩნდება, მაშინ ყველანი მოზიარენი იქნებიან მასში.^[1] ამგვარი შეფასებისა და ცილისმწამებლობის გამო დასჯის მათ (ალლაჰი); ჭეშმარიტად, იგი ბრძენია, ყოვლისმცოდნე.

[1] თუკი კერპებისთვის შეწირული საქონელი დამაკდებოდა, მისი ნაშიერის ხორცს მხოლოდ მამაკაცები მიირთმევდნენ და ქალებს ეკრძალებოდათ, ხოლო თუ მკვდარი დაიბადებოდა, მაშინ ქალებიც და კაცებიც თანაბრად მიირთმევდნენ. იხ.თაფსირუ ტაბერი.

140 : 6

قَدۡ خَسِرَ ٱلَّذِينَ قَتَلُوٓاْ أَوۡلَٰدَهُمۡ سَفَهَۢا بِغَيۡرِ عِلۡمٖ وَحَرَّمُواْ مَا رَزَقَهُمُ ٱللَّهُ ٱفۡتِرَآءً عَلَى ٱللَّهِۚ قَدۡ ضَلُّواْ وَمَا كَانُواْ مُهۡتَدِينَ

მართლაც წარწყმედილან ისინი, რომელთაც დახოცეს თავიანთი შვილები^[1] უგუნურობითა და უცოდინრობით, და ალლაჰზე ცილისწამებით აკრძალეს ის, რაც ალლაჰმა უწყალობათ საზრდოდ; მართლაც გადავიდნენ სწორი გზიდან და არც იყვნენ ჭეშმარიტ გზაზე მდგომნი.

[1] წარმართული წესების თანახმად, ქალიშვილის გაჩენა სირცხვილად ითვლებოდა, ამიტომ ახალშობილებს ცოცხლად მარხავდნენ.

141 : 6

۞ وَهُوَ ٱلَّذِيٓ أَنشَأَ جَنَّٰتٖ مَّعۡرُوشَٰتٖ وَغَيۡرَ مَعۡرُوشَٰتٖ وَٱلنَّخۡلَ وَٱلزَّرۡعَ مُخۡتَلِفًا أُكُلُهُۥ وَٱلزَّيۡتُونَ وَٱلرُّمَّانَ مُتَشَٰبِهٗا وَغَيۡرَ مُتَشَٰبِهٖۚ كُلُواْ مِن ثَمَرِهِۦٓ إِذَآ أَثۡمَرَ وَءَاتُواْ حَقَّهُۥ يَوۡمَ حَصَادِهِۦۖ وَلَا تُسۡرِفُوٓاْۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُسۡرِفِينَ

და იგია, ვინც შექმნა ბაღნარი - ძირს გართხმული და განურთხმელი, ფინიკი და ყანები - სხვადასხვაგვარი ნაყოფის მქონე, ზეთისხილი და ბროწეული - ერთმანეთის მსგავსი და განსხვავებული. მიირთვით მისი ნაყოფი, როცა მოისხამს, და გაიღეთ მისი წილი მოსავლის აღების დღეს^[1] , და არც ფუჭად ხარჯოთ, ჭეშმარიტად, მას არ უყვარს ფუჭად მხარჯველნი.

[1] მცენარეული მოსავლის ზექათი, რომელიც განსაზღვრულია 1/10-ის ოდენობით და ცნობილია ოშურის სახელწოდებით. ოშურის ოდენობას ალლაჰის შუამავლის ﷺ შემდეგი ჰადისები განსაზღვრავს: „რასაც რწყავს ზეცა ან წყაროები, ან კიდევ, მხოლოდ ფესვებით საზრდოობს, მასში მეათედი, ხოლო რაც გარკვეული ამაგით ირწყვება მასში მეათედის ნახევარი უნდა გაიღოთ.“ (ბუხარი, ზექათ 55/1483). „ხუთ ვესყზე ნაკლებ მცენარეულ მოსავალზე ზექათი არ არის.“ (ბუხარი, ზექათ 32/1447.). ვესყ (وسق), ასე მოიხსენებდნენ ერთი აქლემის საზიდ ტვირთს. ეს მედინას მკვიდრთა საზომი ერთეულია, რაც 60 საა’ (الصاع)-ს შეადგენს. (საა’, იმ დროს გავრცელებული მცენარეული მოსავლის საწყაო ჭურჭელი.) ჰიჯაზისა და ერაყის რეგიონებში გამოყენებადი საა’-ის მოცულობა ერთმანეთისგან განსხვავდებოდა. აქედან გამომდინარე, მეზჰების სწავლულთა შეფასებების მიხედვით გარკვეული სხვაობები შეინიშნება საწყაოს მოცულობასა თუ წონაში. ჰანეფი მეზჰების სწავლლთა შეფასებით, 1 ვეესყი არის 60 საა’, ხოლო 60 საა’ არის 185,7 კგ; შაფი’ი და ჰანბელი მეზჰების მიხედვით, 1 ვეესყი არის 60 საა’, ხოლო 60 საა’ არის 122,4 კგ; ხოლო მალიქი მეზჰების მიხედვით, 1 ვეესყი არის 60 საა’, ხოლო 60 საა’ არის 122 კგ. იხ:თურქეთის დიანეთის ისლამის ენციკლოპედია, ნისაბ,ტ.33.139;ოშურ, ტ. 34,გვ.98;ვესყ, ტ. 43,გვ.70.

142 : 6

وَمِنَ ٱلۡأَنۡعَٰمِ حَمُولَةٗ وَفَرۡشٗاۚ كُلُواْ مِمَّا رَزَقَكُمُ ٱللَّهُ وَلَا تَتَّبِعُواْ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيۡطَٰنِۚ إِنَّهُۥ لَكُمۡ عَدُوّٞ مُّبِينٞ

ასევე (გააჩინა) პირუტყვები - ტვირთმზიდად და საქვეშაგებოდ.^[1] მიირთვით იქედან, რაც ალლაჰმა გიწყალობათ საზრდოდ, და არ გაუყვეთ სატანის ნაკვალევს! ჭეშმარიტად, ცხადი მტერია ის თქვენი.

[1] ტვირთმზიდი ანუ შესაჯდომად, და ტვირთის საზიდად გამოსადეგი პირუტყვი, როგორიცაა აქლემი, ცხენი, ვირი, ჯორი, ხარი და ა.შ. ხოლო ქვეშაგებში იგულისხმება დაბალი აღნაგობის შინაური ცხოველები: თხა, ცხვარი, ძროხა და მათი ნაშიერი, რომლებიც გამოსადეგია მატყლის, ტყავის და ხორცის მოსაპოვებლად. იხ. თაფსირუ ტაბერი.