ترجمهٔ معانی قرآن کریم - ترجمهى تاجیکی - خواجه میروف خواجه میر
168
:
3
ٱلَّذِينَ قَالُواْ لِإِخۡوَٰنِهِمۡ وَقَعَدُواْ لَوۡ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُواْۗ قُلۡ فَٱدۡرَءُواْ عَنۡ أَنفُسِكُمُ ٱلۡمَوۡتَ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
168. Мунофиқоне, ки аз ҷанг кардан бозистоданд ва дар бораи он бародаронашон, ки бо ҳамроҳии мусалмонон дар ҷанги Уҳуд ба мусибат гирифтор шуданд, мегуфтанд; агар ба сухани мо гўш медоданд, кушта намешуданд, бигў эй Муҳаммад (саллаллоҳу алайҳи ва саллам): «Агар ростгўй ҳастед дар даъвоятон, маргро аз худатон дур кунед»[294]
[294]Тафсири Табарӣ 7/382
التفاسير:
