ترجمهٔ معانی قرآن کریم - ترجمه‌ى فارسى كتاب مختصر در تفسير قرآن كريم
شماره صفحه:
23
:
43
وَكَذٰلِكَ مَاۤ اَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ فِیْ قَرْیَةٍ مِّنْ نَّذِیْرٍ اِلَّا قَالَ مُتْرَفُوْهَاۤ ۙ— اِنَّا وَجَدْنَاۤ اٰبَآءَنَا عَلٰۤی اُمَّةٍ وَّاِنَّا عَلٰۤی اٰثٰرِهِمْ مُّقْتَدُوْنَ ۟
و همان‌گونه که اینها به تکذیب پردختند، و به تقلید خویش از پدران‌شان استناد کردند، - ای رسول- پیش از تو در هیچ شهری فرستاده‌ای برای انذار قومش نفرستادیم مگر اینکه بزرگان و سران ثروتمندشان گفتند: ما پدرانمان را بر دین و آیینی یافته‌ایم، و اثر آنها را دنبال می‌کنیم. پس قوم تو اولین کسانی نیستند که این کار را انجام می‌دهند.
التفاسير:
24
:
43
قٰلَ اَوَلَوْ جِئْتُكُمْ بِاَهْدٰی مِمَّا وَجَدْتُّمْ عَلَیْهِ اٰبَآءَكُمْ ؕ— قَالُوْۤا اِنَّا بِمَاۤ اُرْسِلْتُمْ بِهٖ كٰفِرُوْنَ ۟
رسول‌شان به آنها گفت: آیا از پدران‌تان پیروی می‌کنید حتی اگر آنچه من برای‌تان آورده‌ام از آیینی که پدران‌تان بر آن بودند بهتر باشد؟ گفتند: به آنچه تو و رسولان پیش از تو به آن فرستاده شده‌اید کافر هستیم.
التفاسير:
25
:
43
فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَانْظُرْ كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِیْنَ ۟۠
از امت‌هایی که پیش از تو رسولان را تکذیب کردند انتقام گرفتیم و آنها را نابود کردیم، پس بیندیش کسانی‌که رسولان‌شان را تکذیب کردند چه سرانجامی داشته‌اند، به تحقیق که سرانجام دردناکی داشته‌اند.
التفاسير:
26
:
43
وَاِذْ قَالَ اِبْرٰهِیْمُ لِاَبِیْهِ وَقَوْمِهٖۤ اِنَّنِیْ بَرَآءٌ مِّمَّا تَعْبُدُوْنَ ۟ۙ
و -ای رسول- به یاد آور آن‌گاه که ابراهیم علیه السلام به پدر و قومش گفت: قطعاً من از بت‌هایی که به جای الله عبادت می‌کنید بیزار هستم.
التفاسير:
27
:
43
اِلَّا الَّذِیْ فَطَرَنِیْ فَاِنَّهٗ سَیَهْدِیْنِ ۟
جز الله که مرا آفرید که به تحقیق او مرا به پیروی دین استوار خویش که نفع من در آن است، راهنمایی خواهد کرد.
التفاسير:
28
:
43
وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِیَةً فِیْ عَقِبِهٖ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُوْنَ ۟
و ابراهیم علیه السلام کلمۀ توحید (لا إله إلا الله) را پس از خود در میان نسلش جاویدان کرد، و پیوسته در میان آنها کسی هست که الله را یگانه بداند و هیچ‌چیز را با او شریک نگرداند؛ تا با توبه از شرک و گناهان به‌سوی الله بازگردند.
التفاسير:
29
:
43
بَلْ مَتَّعْتُ هٰۤؤُلَآءِ وَاٰبَآءَهُمْ حَتّٰی جَآءَهُمُ الْحَقُّ وَرَسُوْلٌ مُّبِیْنٌ ۟
در نابودی این مشرکان تکذیب کننده شتاب نکرده‌ام، بلکه با باقی گذاشتن در دنیا آنها را بهره‌مند ساختم، و پیش از آنها پدران‌شان را برخوردار ساختم تا اینکه قرآن، و فرستاده‌ای روشنگر یعنی محمد صلی الله علیه وسلم نزدشان آمد.
التفاسير:
30
:
43
وَلَمَّا جَآءَهُمُ الْحَقُّ قَالُوْا هٰذَا سِحْرٌ وَّاِنَّا بِهٖ كٰفِرُوْنَ ۟
و چون این قرآن که حقیقتی بدون تردید است نزدشان آمد گفتند: این سحری است که محمد ما را با آن سحر می‌کند، و قطعاً ما به او کافریم و هرگز به او ایمان نخواهیم آورد.
التفاسير:
31
:
43
وَقَالُوْا لَوْلَا نُزِّلَ هٰذَا الْقُرْاٰنُ عَلٰی رَجُلٍ مِّنَ الْقَرْیَتَیْنِ عَظِیْمٍ ۟
و این مشرکان تکذیب کننده گفتند: چرا الله این قرآن را به جای محمد که فقیر و یتیم است، بر یکی از دو مرد بزرگوار مکه یا طائف نازل نکرده است.
التفاسير:
32
:
43
اَهُمْ یَقْسِمُوْنَ رَحْمَتَ رَبِّكَ ؕ— نَحْنُ قَسَمْنَا بَیْنَهُمْ مَّعِیْشَتَهُمْ فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجٰتٍ لِّیَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِیًّا ؕ— وَرَحْمَتُ رَبِّكَ خَیْرٌ مِّمَّا یَجْمَعُوْنَ ۟
- ای رسول- آیا آنها رحمت پروردگارت را تقسیم می‌کنند و آن را به هرکس بخواهند می‌دهند و از هرکس بخواهند باز می‌دارند یا الله؟ ما هستیم که روزی‌های‌شان را در دنیا میان آنها تقسیم کرده‌ایم، و برخی از آنها را ثروتمند و برخی دیگر را فقیر قرار داده‌ایم؛ تا برخی از آنها در خدمت برخی دیگر باشند، و رحمت پروردگارت برای بندگانش در آخرت بهتر است از بهره فانی دنیا که اینها جمع می‌کنند.
التفاسير:
33
:
43
وَلَوْلَاۤ اَنْ یَّكُوْنَ النَّاسُ اُمَّةً وَّاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَنْ یَّكْفُرُ بِالرَّحْمٰنِ لِبُیُوْتِهِمْ سُقُفًا مِّنْ فِضَّةٍ وَّمَعَارِجَ عَلَیْهَا یَظْهَرُوْنَ ۟ۙ
و اگر چنین نبود که مردم در کفر، امتی واحد گردند به‌طور قطع برای خانه‌های کسانی‌که به الله کفر می‌ورزند سقف‌هایی نقره‌ای، و نردبان‌هایی که بر آن بالا روند قرار می‌دادیم.
التفاسير:
از فواید آیات این صفحه:
• التقليد من أسباب ضلال الأمم السابقة.
تقلید یکی از اسباب گمراهی امت‌های پیشین بوده است.
• البراءة من الكفر والكافرين لازمة.
بیزاری جستن از کفر و کافران لازم است.
• تقسيم الأرزاق خاضع لحكمة الله.
تقسیم روزی‌ها تابع حکمت الله است.
• حقارة الدنيا عند الله، فلو كانت تزن عنده جناح بعوضة ما سقى منها كافرًا شربة ماء.
پستی دنیا نزد الله؛ زیرا اگر دنیا به اندازۀ بال یک پشه نزد او تعالی می‌ارزید، جُرعه آبی از آن به هیچ کافری نمی‌نوشانید.
