ترجمهٔ معانی قرآن کریم - ترجمهى ملیباری ـ عبدالحمید حیدر و کنهی محمد
94
:
6
وَلَقَدْ جِئْتُمُوْنَا فُرَادٰی كَمَا خَلَقْنٰكُمْ اَوَّلَ مَرَّةٍ وَّتَرَكْتُمْ مَّا خَوَّلْنٰكُمْ وَرَآءَ ظُهُوْرِكُمْ ۚ— وَمَا نَرٰی مَعَكُمْ شُفَعَآءَكُمُ الَّذِیْنَ زَعَمْتُمْ اَنَّهُمْ فِیْكُمْ شُرَكٰٓؤُا ؕ— لَقَدْ تَّقَطَّعَ بَیْنَكُمْ وَضَلَّ عَنْكُمْ مَّا كُنْتُمْ تَزْعُمُوْنَ ۟۠
(അവരോട് അല്ലാഹു പറയും:) നിങ്ങളെ നാം ആദ്യഘട്ടത്തില് സൃഷ്ടിച്ചത് പോലെത്തന്നെ നിങ്ങളിതാ നമ്മുടെ അടുക്കല് ഒറ്റപ്പെട്ടവരായി വന്നെത്തിയിരിക്കുന്നു. നിങ്ങള്ക്ക് നാം അധീനപ്പെടുത്തിതന്നതെല്ലാം നിങ്ങളുടെ പിന്നില് നിങ്ങള് വിട്ടേച്ച് പോന്നിരിക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ കാര്യത്തില് (അല്ലാഹുവിന്റെ) പങ്കുകാരാണെന്ന് നിങ്ങള് ജല്പിച്ചിരുന്ന നിങ്ങളുടെ ആ ശുപാര്ശക്കാരെ നിങ്ങളോടൊപ്പം നാം കാണുന്നില്ല. നിങ്ങള് തമ്മിലുള്ള ബന്ധം അറ്റുപോകുകയും നിങ്ങള് ജല്പിച്ചിരുന്നതെല്ലാം നിങ്ങളെ വിട്ടുപോകുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു(21)
21) പുണ്യാത്മാക്കളോടു പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്നവരുടെ പ്രധാന പ്രതീക്ഷ അല്ലാഹുവിൻ്റെയടുക്കല് അവര് തങ്ങള്ക്കുവേണ്ടി ശുപാര്ശ നടത്തുമെന്നാണ്. എന്നാല് അല്ലാഹു നിര്ദേശിച്ചിട്ടില്ലാത്ത, പ്രവാചകന്മാര് മാതൃക കാണിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഈ 'ശുപാര്ശാബന്ധം' പരലോകത്തു വെച്ച് അറ്റു പോകുമെന്ന് അല്ലാഹു നമ്മെ ഓര്മ്മിപ്പിക്കുന്നു.
التفاسير:
