ترجمهٔ معانی قرآن کریم - ترجمهى ملیباری ـ عبدالحمید حیدر و کنهی محمد
60
:
2
وَاِذِ اسْتَسْقٰی مُوْسٰی لِقَوْمِهٖ فَقُلْنَا اضْرِبْ بِّعَصَاكَ الْحَجَرَ ؕ— فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَیْنًا ؕ— قَدْ عَلِمَ كُلُّ اُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ ؕ— كُلُوْا وَاشْرَبُوْا مِنْ رِّزْقِ اللّٰهِ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْاَرْضِ مُفْسِدِیْنَ ۟
മൂസാ നബി തൻ്റെ ജനതയ്ക്കുവേണ്ടി വെള്ളത്തിനപേക്ഷിച്ച സന്ദര്ഭവും (ശ്രദ്ധിക്കുക.) അപ്പോള് നാം പറഞ്ഞു: 'നിൻ്റെ വടികൊണ്ട് പാറമേല് അടിക്കുക. അങ്ങനെ അതില് നിന്ന് പന്ത്രണ്ട് ഉറവുകള് പൊട്ടി ഒഴുകി. ജനങ്ങളില് ഓരോ വിഭാഗവും അവരവര്ക്ക് വെള്ളമെടുക്കാനുള്ള സ്ഥലങ്ങള് മനസ്സിലാക്കി.(15) 'അല്ലാഹുവിൻ്റെ ആഹാരത്തില് നിന്ന് നിങ്ങള് തിന്നുകയും കുടിക്കുകയും ചെയ്തുകൊള്ളൂ. ഭൂമിയില് കുഴപ്പമുണ്ടാക്കി നാശകാരികളായിത്തീരരുത്' (എന്ന് നാം അവരോട് നിര്ദേശിക്കുകയും ചെയ്തു).
15 ഇസ്റാഈല്യര് പന്ത്രണ്ട് ഉപഗോത്രങ്ങളായിരുന്നു.
التفاسير:
