আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ অৰ্থানুবাদ - আল-মুখতাচাৰ ফী তাফছীৰিল কোৰআনিল কাৰীমৰ উজবেক অনুবাদ
পৃষ্ঠা নং:
105
:
23
أَلَمۡ تَكُنۡ ءَايَٰتِي تُتۡلَىٰ عَلَيۡكُمۡ فَكُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ
Уларга шундай дейилади: "У дунёда Қуръон оятлари сизларга ўқиб берилмаганмиди ва сизлар уларни ёлғонга чиқармаганмидингиз?"
التفاسير:
106
:
23
قَالُواْ رَبَّنَا غَلَبَتۡ عَلَيۡنَا شِقۡوَتُنَا وَكُنَّا قَوۡمٗا ضَآلِّينَ
Дедилар: "Парвардигоро, бизга Ўзингга маълум бўлган бадбахтлигимиз ғолиб келиб, ҳақ йўлдан озган, адашган қавм бўлиб қолган эканмиз".
التفاسير:
107
:
23
رَبَّنَآ أَخۡرِجۡنَا مِنۡهَا فَإِنۡ عُدۡنَا فَإِنَّا ظَٰلِمُونَ
Парвардигоро, бизни дўзахдан чиқар, халос айла. Агар яна ўша куфр ва залолатга қайтадиган бўлсак, у ҳолда аниқ ўзимизга ўзимиз зулм қилган бўламиз. Ҳеч қандай узримиз қолмайди.
التفاسير:
108
:
23
قَالَ ٱخۡسَـُٔواْ فِيهَا وَلَا تُكَلِّمُونِ
Деди: "Дўзахда хор бўлиб яшанглар ва Менга гапирманглар".
التفاسير:
109
:
23
إِنَّهُۥ كَانَ فَرِيقٞ مِّنۡ عِبَادِي يَقُولُونَ رَبَّنَآ ءَامَنَّا فَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلرَّٰحِمِينَ
Бандаларимдан Менга иймон келтирган бир гуруҳи дер эдилар: "Парвардигоро, Сенга иймон келтирдик. Гуноҳларимизни кечир. Ўз раҳматинг ила бизга раҳм қил. Сен раҳм қилгувчиларнинг энг яхшиси эрурсан".
التفاسير:
110
:
23
فَٱتَّخَذۡتُمُوهُمۡ سِخۡرِيًّا حَتَّىٰٓ أَنسَوۡكُمۡ ذِكۡرِي وَكُنتُم مِّنۡهُمۡ تَضۡحَكُونَ
Аллоҳга даъват қилган мўминларни масхара қилдингиз. Шу иш билан банд бўлиб, Аллоҳни эслашни унутдингиз. Уларнинг устидан кулар эдингиз.
التفاسير:
111
:
23
إِنِّي جَزَيۡتُهُمُ ٱلۡيَوۡمَ بِمَا صَبَرُوٓاْ أَنَّهُمۡ هُمُ ٱلۡفَآئِزُونَ
Мен Қиёмат куни мўминларни Аллоҳга итоат қилиш йўлида сизлардан йўлиққан озорларга сабр қилганлари туфайли жаннат билан мукофотлайман.
التفاسير:
112
:
23
قَٰلَ كَمۡ لَبِثۡتُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ عَدَدَ سِنِينَ
Деди: "Ер юзида қанча йил турдингизлар? Қанча вақтни зое қилдингизлар?"
التفاسير:
113
:
23
قَالُواْ لَبِثۡنَا يَوۡمًا أَوۡ بَعۡضَ يَوۡمٖ فَسۡـَٔلِ ٱلۡعَآدِّينَ
Улар шундай жавоб берадилар: "Бир кун ёки бир куннинг бир қисмича турдик. Кунлар ва ойларни ҳисоблаб турадиган фаришталардан сўра".
التفاسير:
114
:
23
قَٰلَ إِن لَّبِثۡتُمۡ إِلَّا قَلِيلٗاۖ لَّوۡ أَنَّكُمۡ كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
Деди: "Жуда-жуда оз турганингизни билганингизда эди. Шу қадар озки, унда Аллоҳга итоат қилиш йўлида сабр қилиш жуда енгил эди".
التفاسير:
115
:
23
أَفَحَسِبۡتُمۡ أَنَّمَا خَلَقۡنَٰكُمۡ عَبَثٗا وَأَنَّكُمۡ إِلَيۡنَا لَا تُرۡجَعُونَ
Эй одамлар, сизларни ҳеч бир ҳикматсиз, сабабсиз, худди ҳайвонлардек савоб ва жазосиз беҳудага яратганмиз-у, сизлар Қиёмат куни ҳисоб-китоб учун Бизга қайтарилмайсизлар, деб ўйлаганмидингиз?
التفاسير:
116
:
23
فَتَعَٰلَى ٱللَّهُ ٱلۡمَلِكُ ٱلۡحَقُّۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ ٱلۡعَرۡشِ ٱلۡكَرِيمِ
Ўз махлуқотларини Ўзи истаганича бошқариб турган подшоҳ Аллоҳ ҳар қандай нуқсондан Покдир. Унинг Ўзи ҳақ, ваъдаси ҳақ, сўзи ҳақ. Ундан ўзга чин маъбуд йўқ. У энг буюк махлуқот бўлмиш Аршнинг Эгасидир. Энг улкан махлуқотнинг эгаси ҳамма махлуқотларнинг Эгасидир.
التفاسير:
117
:
23
وَمَن يَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ لَا بُرۡهَٰنَ لَهُۥ بِهِۦ فَإِنَّمَا حِسَابُهُۥ عِندَ رَبِّهِۦٓۚ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلۡكَٰفِرُونَ
Ким Аллоҳ билан бирга бошқа бир маъбудга унинг маъбуд эканига бирон ҳужжати бўлмаса ҳам дуо қилса, бу ёмон қилмишининг жазоси Парвардигори ҳузуридадир. Унга жазони Аллоҳнинг Ўзи беради. Ҳақиқат шуки, кофирлар нажот топмайдилар. Мурод-мақсадларига ҳам етмайдилар, хавфу хатардан омонда ҳам бўлмайдилар.
التفاسير:
118
:
23
وَقُل رَّبِّ ٱغۡفِرۡ وَٱرۡحَمۡ وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلرَّٰحِمِينَ
Эй Пайғамбар, айтинг: "Парвардигорим, гуноҳларимни кечир, менга Ўз раҳматинг ила раҳм қил. Сен гуноҳкорга раҳм қилиш, унинг тавбасини қабул қилиш бобида энг яхши Зот эрурсан".
التفاسير:
এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:
• الكافر حقير مهان عند الله.
Кофир Аллоҳнинг наздида хордир, ҳақирдир.
• الاستهزاء بالصالحين ذنب عظيم يستحق صاحبه العذاب.
Яхши одамларни масхара қилиш катта гуноҳ. Бу ишни қилган азобга лойиқ.
• تضييع العمر لازم من لوازم الكفر.
Куфр умрни зое қилишга олиб боради.
• الثناء على الله مظهر من مظاهر الأدب في الدعاء.
Дуо ичида Аллоҳга сано айтиш дуо қилиш одобларидандир.
• لما افتتح الله سبحانه السورة بذكر صفات فلاح المؤمنين ناسب أن تختم السورة بذكر خسارة الكافرين وعدم فلاحهم.
Аллоҳ сурани мўминларнинг нажот топиши ҳақидаги оят билан бошлаган бўлса, шунга муносиб тарзда кофирларнинг шарманда бўлиши, зарар кўриши ҳақидаги оят билан якунлади.
