আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ অৰ্থানুবাদ - আল-মুখতাচাৰ ফী তাফছীৰিল কোৰআনিল কাৰীমৰ পাৰ্চী অনুবাদ
পৃষ্ঠা নং:
131
:
6
ذٰلِكَ اَنْ لَّمْ یَكُنْ رَّبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرٰی بِظُلْمٍ وَّاَهْلُهَا غٰفِلُوْنَ ۟
این اتمام حجت با فرستادن رسولان بهسوی انسانها و جنها برای این است که هیچکس بهسبب جنایتی که مرتکب میشود، قبل از اینکه رسولی بهسوی او فرستاده شود و دعوتی به او رسیده باشد مجازات نشود، زیرا هیچیک از امتها را عذاب نکردهایم مگر پس از اینکه رسولان را بهسوی آنها فرستادیم.
التفاسير:
132
:
6
وَلِكُلٍّ دَرَجٰتٌ مِّمَّا عَمِلُوْا ؕ— وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا یَعْمَلُوْنَ ۟
و هر یک از آنها به حسب اعمالشان درجاتی دارند، پس کسیکه شر زیادی انجام میدهد با کسیکه شر کمی انجام میدهد، و همچنین تابع با متبوع یکسان نیستند، چنانکه پاداش تمام کسانیکه اعمال صالح انجام میدهند با هم یکسان نیست، و پروردگارت از آنچه که آنها انجام میدادند غافل نیست، بلکه از آن آگاه است، و ذرهای از آن بر او تعالی پوشیده نمیماند، و بهزودی آنها را در قبال اعمالشان جزا خواهد داد.
التفاسير:
133
:
6
وَرَبُّكَ الْغَنِیُّ ذُو الرَّحْمَةِ ؕ— اِنْ یَّشَاْ یُذْهِبْكُمْ وَیَسْتَخْلِفْ مِنْ بَعْدِكُمْ مَّا یَشَآءُ كَمَاۤ اَنْشَاَكُمْ مِّنْ ذُرِّیَّةِ قَوْمٍ اٰخَرِیْنَ ۟ؕ
و –ای رسول- پروردگارت همان ذات بینیاز از بندگانش است، که نه به آنها نیاز دارد، و نه به عبادتشان؛ و کفر آنها به او زیانی نمیرساند، و با وجود اینکه از آنها بینیاز است نسبت به آنها مهربان است.- ای بندگان نافرمان- اگر نابودی شما را بخواهد به عذابی از جانب خودش شما را از بین میبرد، و پس از نابودی شما، هر یک از کسانی را که به او ایمان میآورند و از او فرمانبرداری میکنند و بخواهد به وجود میآورد، همانگونه که شما را از نسل مردم دیگری که قبل از شما بودند آفرید.
التفاسير:
134
:
6
اِنَّ مَا تُوْعَدُوْنَ لَاٰتٍ ۙ— وَّمَاۤ اَنْتُمْ بِمُعْجِزِیْنَ ۟
- ای کافران- بهطور قطع، برانگیختن و زندهشدن مردگان و حسابرسی و عذاب که به آن وعده داده میشوید آمدنی است، نمیتوانید از چنگ پروردگارتان بگریزید، زیرا او موی جلوی سر شما را میگیرد و به عذابش گرفتار میسازد.
التفاسير:
135
:
6
قُلْ یٰقَوْمِ اعْمَلُوْا عَلٰی مَكَانَتِكُمْ اِنِّیْ عَامِلٌ ۚ— فَسَوْفَ تَعْلَمُوْنَ ۙ— مَنْ تَكُوْنُ لَهٗ عَاقِبَةُ الدَّارِ ؕ— اِنَّهٗ لَا یُفْلِحُ الظّٰلِمُوْنَ ۟
- ای رسول- بگو: ای قوم من، بر راهتان و کفر و گمراهیای که بر آن هستید استوار باشید؛ زیرا با ابلاغ آشکار، حجت را بر شما عرضه و تمام کردم، پس به کفر و گمراهی شما اهمیتی نمیدهم، بلکه بر حقی که هستم پایداری خواهم کرد، پس بهزودی خواهید دانست که پیروزی در دنیا برای چه کسی است، و چه کسی زمین را به ارث میبرد، و سرای آخرت برای چه کسی است، همانا مشرکان نه در دنیا رستگار میشوند و نه در آخرت، بلکه سرانجام آنها زیان است، هر چند به نعمتهای دنیا بهرهمند گردند.
التفاسير:
136
:
6
وَجَعَلُوْا لِلّٰهِ مِمَّا ذَرَاَ مِنَ الْحَرْثِ وَالْاَنْعَامِ نَصِیْبًا فَقَالُوْا هٰذَا لِلّٰهِ بِزَعْمِهِمْ وَهٰذَا لِشُرَكَآىِٕنَا ۚ— فَمَا كَانَ لِشُرَكَآىِٕهِمْ فَلَا یَصِلُ اِلَی اللّٰهِ ۚ— وَمَا كَانَ لِلّٰهِ فَهُوَ یَصِلُ اِلٰی شُرَكَآىِٕهِمْ ؕ— سَآءَ مَا یَحْكُمُوْنَ ۟
و مشرکان امر تازهای برای الله ساختند به این نحو که سهمی از کشتها و دامهایی که او تعالی آفریده است برای الله قرار دادند، و ادعا کردند که برای الله است، و سهمی دیگر را برای بتها و تمثالهایشان قرار دادند، با این وجود، سهمی که برای شریکانشان اختصاص دادند به مصارفی که الله به هزینه در آنها حکم داده است مانند فقرا و مساکین نمیرسد، و سهمی را که برای الله اختصاص دادند به شریکان آنها، یعنی بتها میرسد و در مصالح آنها هزینه میشود؛ چه بد است حکم و تقسیم آنها.
التفاسير:
137
:
6
وَكَذٰلِكَ زَیَّنَ لِكَثِیْرٍ مِّنَ الْمُشْرِكِیْنَ قَتْلَ اَوْلَادِهِمْ شُرَكَآؤُهُمْ لِیُرْدُوْهُمْ وَلِیَلْبِسُوْا عَلَیْهِمْ دِیْنَهُمْ ؕ— وَلَوْ شَآءَ اللّٰهُ مَا فَعَلُوْهُ فَذَرْهُمْ وَمَا یَفْتَرُوْنَ ۟
و شیطان همانگونه که این حکم ستمکارانه را برایشان آراست، برای بسیاری از مشرکان، شریکان شیاطینِ آنها برایشان آراستند که فرزندانشان را از ترس فقر بکشند؛ تا آنها را با انداختن در قتل نفس که الله قتل آن را جز به حق حرام کرده است نابود کنند، و دینشان را بر آنها مشتبه سازند تا ندانند چه چیزی مشروع و چه چیزی نامشروع است، و اگر الله میخواست آنها این کار را انجام ندهند چنین نمیکردند، اما این کار را از روی حکمتی فراگیر خواسته است. پس –ای رسول- این مشرکان را با افترای دروغشان که به الله بستند واگذار؛ زیرا این کار زیانی به تو نمیرساند، و کارشان را به الله واگذار.
التفاسير:
এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:
• تفاوت مراتب الخلق في أعمال المعاصي والطاعات يوجب تفاوت مراتبهم في درجات العقاب والثواب.
تفاوت مراتب مردم در عمل به گناهان و طاعات، موجب تفاوت مراتب آنها در درجات عذاب و ثواب میشود.
• اتباع الشيطان موجب لانحراف الفطرة حتى تصل لاستحسان القبيح مثل قتل الأولاد ومساواة أصنامهم بالله سبحانه وتعالى.
پیروی از شیطان، موجب انحراف فطرت میشود تا آنجا که به نیکو شمردن کار زشت مانند کشتن فرزندان و برابر دانستن بتهایشان با الله تعالی منجر میشود.
