আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ অৰ্থানুবাদ - আল-মুখতাচাৰ ফী তাফছীৰিল কোৰআনিল কাৰীমৰ পাৰ্চী অনুবাদ
পৃষ্ঠা নং:
18
:
5
وَقَالَتِ الْیَهُوْدُ وَالنَّصٰرٰی نَحْنُ اَبْنٰٓؤُا اللّٰهِ وَاَحِبَّآؤُهٗ ؕ— قُلْ فَلِمَ یُعَذِّبُكُمْ بِذُنُوْبِكُمْ ؕ— بَلْ اَنْتُمْ بَشَرٌ مِّمَّنْ خَلَقَ ؕ— یَغْفِرُ لِمَنْ یَّشَآءُ وَیُعَذِّبُ مَنْ یَّشَآءُ ؕ— وَلِلّٰهِ مُلْكُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا ؗ— وَاِلَیْهِ الْمَصِیْرُ ۟
هر یک از یهود و نصاری ادعا کردند که پسران و دوستان الله هستند، - ای رسول- در پاسخ به آنها بگو: چرا الله شما را بهسبب گناهانی که مرتکب میشوید عذاب میکند؟! اگر چنانکه ادعا میکنید دوستان او بودید، شما را با قتل و مسخ در دنیا و با آتش در آخرت عذاب نمیکرد؛ زیرا او تعالی کسی را که دوست دارد عذاب نمیکند، بلکه شما مانند سایر انسانها، انسان هستید، که الله به هرکس از آنها که نیکی کند بهشت را جزا میدهد، و هرکس را که بدی کند با آتش مجازات میکند، پس الله هرکس را بخواهد به فضل خویش میبخشد، و هرکس را بخواهد به عدالت خویش عذاب میکند، و آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است، فقط از آنِ الله است، و بازگشتگاه فقط بهسوی اوست.
التفاسير:
19
:
5
یٰۤاَهْلَ الْكِتٰبِ قَدْ جَآءَكُمْ رَسُوْلُنَا یُبَیِّنُ لَكُمْ عَلٰی فَتْرَةٍ مِّنَ الرُّسُلِ اَنْ تَقُوْلُوْا مَا جَآءَنَا مِنْ بَشِیْرٍ وَّلَا نَذِیْرٍ ؗ— فَقَدْ جَآءَكُمْ بَشِیْرٌ وَّنَذِیْرٌ ؕ— وَاللّٰهُ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ قَدِیْرٌ ۟۠
ای اهل کتاب، چه یهود و چه نصاری، رسول ما محمد صلی الله علیه وسلم پس از انقطاع رسولان و نیاز شدید به ارسال او نزدتان آمده است؛ تا اینگونه عذر نیاورید: رسولی نزد ما نیامد تا ما را به پاداش الله بشارت دهد، و از عذاب او بترساند، در حقیقت محمد صلی الله علیه وسلم بشارتدهنده به ثواب الله و ترساننده از مجازات او تعالی نزدتان آمده است، و الله بر هر چیزی تواناست، هیچچیز نمیتواند از زیر قدرت او خارج شود، و از جمله مظاهر قدرت او، فرستادن رسولان و خاتمهبخشیدن آنها با محمد صلی الله علیه وسلم است.
التفاسير:
20
:
5
وَاِذْ قَالَ مُوْسٰی لِقَوْمِهٖ یٰقَوْمِ اذْكُرُوْا نِعْمَةَ اللّٰهِ عَلَیْكُمْ اِذْ جَعَلَ فِیْكُمْ اَنْۢبِیَآءَ وَجَعَلَكُمْ مُّلُوْكًا ۗ— وَّاٰتٰىكُمْ مَّا لَمْ یُؤْتِ اَحَدًا مِّنَ الْعٰلَمِیْنَ ۟
و – ای رسول- به یاد آور آنگاه که موسی به قومش بنیاسرائیل گفت: ای قوم من، با دل و زبان، نعمت الله بر خودتان را یاد کنید که پیامبرانی در میان شما قرار داد که شما را به هدایت فرامیخوانند، و پس از آنکه مملوکانی بودید که به بردگی گرفته شده بودید شما را پادشاهانی قرار داد که مالک امر خود هستید، و از نعمتهایش چیزهایی به شما بخشید که به هیچیک از جهانیان در زمان شما نداده بود.
التفاسير:
21
:
5
یٰقَوْمِ ادْخُلُوا الْاَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِیْ كَتَبَ اللّٰهُ لَكُمْ وَلَا تَرْتَدُّوْا عَلٰۤی اَدْبَارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوْا خٰسِرِیْنَ ۟
موسی گفت: ای قوم من، به این سرزمین پاک (بیت المقدس و پیرامون آن) که الله ورود به آنها و پیکار با کافرانی که در آن هستند را به شما وعده داده بود درآیید، و از مقابل ستمکاران نگریزید، که در این صورت سرانجام شما، زیان در دنیا و آخرت خواهد بود.
التفاسير:
22
:
5
قَالُوْا یٰمُوْسٰۤی اِنَّ فِیْهَا قَوْمًا جَبَّارِیْنَ ۖۗ— وَاِنَّا لَنْ نَّدْخُلَهَا حَتّٰی یَخْرُجُوْا مِنْهَا ۚ— فَاِنْ یَّخْرُجُوْا مِنْهَا فَاِنَّا دٰخِلُوْنَ ۟
قوم موسی به او گفتند: ای موسی، در این سرزمین مقدس، گروهی نیرومند و قوی هستند، و این امر مانع از ورود ما به آن میشود، پس تا زمانیکه آنها در آنجا هستند وارد آن نمیشویم، زیرا نیرو و قدرتی برای پیکار با آنها نداریم؛ اما اگر آنها از آن خارج شدند، ما در آن وارد میشویم.
التفاسير:
23
:
5
قَالَ رَجُلٰنِ مِنَ الَّذِیْنَ یَخَافُوْنَ اَنْعَمَ اللّٰهُ عَلَیْهِمَا ادْخُلُوْا عَلَیْهِمُ الْبَابَ ۚ— فَاِذَا دَخَلْتُمُوْهُ فَاِنَّكُمْ غٰلِبُوْنَ ۚ۬— وَعَلَی اللّٰهِ فَتَوَكَّلُوْۤا اِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنِیْنَ ۟
دو مرد از اصحاب موسی علیه السلام که خشیت الهی داشتند و از عذابش میترسیدند، و الله توفیق طاعت خویش را به آنها بخشیده بود، اینگونه قومشان را بر اجرای فرمان موسی علیه السلام تشویق کردند -: از دروازه شهر بر گردنکَشان وارد شوید، که اگر از این دروازه هجوم برید و وارد شهر شوید – به اذن الله- با اعتماد به سنت الله مبنی بر مترتبساختن پیروزی بر بهکارگیری اسباب ایمان به الله و آمادهساختن وسائل مادی، بر آنها پیروز خواهید شد و اگر واقعاً مؤمن هستید فقط به الله اعتماد و تکیه کنید؛ زیرا ایمان، مستلزم توکل بر او سبحانه است.
التفاسير:
এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:
• تعذيب الله تعالى لكفرة بني إسرائيل بالمسخ وغيره يوجب إبطال دعواهم في كونهم أبناء الله وأحباءه.
عذاب دادن کافران بنیاسرائیل با مسخ و سایر عذابها توسط الله، ابطال ادعای آنها را بر اینکه پسران و دوستانِ صمیمیِ الله هستند میرساند.
• التوكل على الله تعالى والثقة به سبب لاستنزال النصر.
توکل و اعتماد بر الله متعال، سبب فرودآمدن پیروزی است.
• جاءت الآيات لتحذر من الأخلاق الرديئة التي كانت عند بني إسرائيل.
این آیات از اخلاق پستی که بنیاسرائیل بر آن بودند برحذر میدارد.
• الخوف من الله سبب لنزول النعم على العبد، ومن أعظمها نعمة طاعته سبحانه.
ترس از الله، سبب نزول نعمتها بر بنده میشود، که از بزرگترین آنها، نعمت فرمانبرداری از الله متعال است.
