আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ অৰ্থানুবাদ - মালয়ালাম অনুবাদ- আব্দুল হামীদ হাইদৰ আৰু কানহী মুহাম্মদ
পৃষ্ঠা নং: 136:128 
74
:
6
وَاِذْ قَالَ اِبْرٰهِیْمُ لِاَبِیْهِ اٰزَرَ اَتَتَّخِذُ اَصْنَامًا اٰلِهَةً ۚ— اِنِّیْۤ اَرٰىكَ وَقَوْمَكَ فِیْ ضَلٰلٍ مُّبِیْنٍ ۟
ഇബ്രാഹീം തന്റെ പിതാവായ ആസറിനോട് പറഞ്ഞ സന്ദര്ഭം(ഓര്ക്കുക.) ചില ബിംബങ്ങളെയാണോ താങ്കള് ആരാധ്യരായി സ്വീകരിക്കുന്നത്? തീര്ച്ചയായും താങ്കളും താങ്കളുടെ ജനതയും വ്യക്തമായ വഴികേടിലാണെന്ന് ഞാന് കാണുന്നു.
التفاسير:
75
:
6
وَكَذٰلِكَ نُرِیْۤ اِبْرٰهِیْمَ مَلَكُوْتَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَلِیَكُوْنَ مِنَ الْمُوْقِنِیْنَ ۟
അപ്രകാരം ഇബ്രാഹീമിന് നാം ആകാശങ്ങളുടെയും ഭൂമിയുടെയും ആധിപത്യരഹസ്യങ്ങള് കാണിച്ചുകൊടുക്കുന്നു. അദ്ദേഹം ദൃഢബോധ്യമുള്ളവരുടെ കൂട്ടത്തില് ആയിരിക്കാന് വേണ്ടിയും കൂടിയാണത്.
التفاسير:
76
:
6
فَلَمَّا جَنَّ عَلَیْهِ الَّیْلُ رَاٰ كَوْكَبًا ۚ— قَالَ هٰذَا رَبِّیْ ۚ— فَلَمَّاۤ اَفَلَ قَالَ لَاۤ اُحِبُّ الْاٰفِلِیْنَ ۟
അങ്ങനെ രാത്രി അദ്ദേഹത്തെ (ഇരുട്ട്കൊണ്ട്) മൂടിയപ്പോള് അദ്ദേഹം ഒരു നക്ഷത്രം കണ്ടു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ഇതാ, എന്റെ രക്ഷിതാവ്! എന്നിട്ട് അത് അസ്തമിച്ചപ്പോള് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: അസ്തമിച്ച് പോകുന്നവരെ ഞാന് ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല(16)
16) വിഗ്രഹങ്ങളോടൊപ്പം സൂര്യ-ചന്ദ്ര-നക്ഷത്രാദികളെയും ആരാധിക്കുന്നവരായിരുന്നു ഇബ്റാഹീം നബി(عليه السلام)യുടെ നാട്ടുകാര്. അല്ലാഹുവിൻ്റെ സൃഷ്ടികളായ ആകാശഗോളങ്ങള്ക്ക് ദിവ്യത്വം കല്പിച്ച് ആരാധിക്കുന്നത് എത്ര വലിയ മൗഢ്യമാണെന്ന് അവരെ ഉണര്ത്താനാണ് ഇതുവഴി ഇബ്റാഹീം നബി (عليه السلام) ശ്രമിച്ചത്.
التفاسير:
77
:
6
فَلَمَّا رَاَ الْقَمَرَ بَازِغًا قَالَ هٰذَا رَبِّیْ ۚ— فَلَمَّاۤ اَفَلَ قَالَ لَىِٕنْ لَّمْ یَهْدِنِیْ رَبِّیْ لَاَكُوْنَنَّ مِنَ الْقَوْمِ الضَّآلِّیْنَ ۟
അനന്തരം ചന്ദ്രന് ഉദിച്ചുയരുന്നത് കണ്ടപ്പോള് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ഇതാ എന്റെ രക്ഷിതാവ്! എന്നിട്ട് അതും അസ്തമിച്ചപ്പോള് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ രക്ഷിതാവ് എനിക്ക് നേര്വഴി കാണിച്ചുതന്നില്ലെങ്കില് തീര്ച്ചയായും ഞാന് വഴിപിഴച്ച ജനവിഭാഗത്തില് പെട്ടവനായിത്തീരും.
التفاسير:
78
:
6
فَلَمَّا رَاَ الشَّمْسَ بَازِغَةً قَالَ هٰذَا رَبِّیْ هٰذَاۤ اَكْبَرُ ۚ— فَلَمَّاۤ اَفَلَتْ قَالَ یٰقَوْمِ اِنِّیْ بَرِیْٓءٌ مِّمَّا تُشْرِكُوْنَ ۟
അനന്തരം സൂര്യന് ഉദിച്ചുയരുന്നതായി കണ്ടപ്പോള് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ഇതാ എന്റെ രക്ഷിതാവ്! ഇതാണ് ഏറ്റവും വലുത്!! അങ്ങനെ അതും അസ്തമിച്ചു പോയപ്പോള് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ സമുദായമേ, നിങ്ങള് (അല്ലാഹുവിനോട്) പങ്കുചേര്ക്കുന്നതില് നിന്നെല്ലാം തീര്ച്ചയായും ഞാന് ഒഴിവാകുന്നു.
التفاسير:
79
:
6
اِنِّیْ وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِیْ فَطَرَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ حَنِیْفًا وَّمَاۤ اَنَا مِنَ الْمُشْرِكِیْنَ ۟ۚ
തീര്ച്ചയായും ഞാന് നേര്മാര്ഗത്തില് ഉറച്ചുനിന്നു കൊണ്ട് എന്റെ മുഖം ആകാശങ്ങളും ഭൂമിയും സൃഷ്ടിച്ചവനിലേക്ക് തിരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഞാന് ബഹുദൈവവാദികളില് പെട്ടവനേ അല്ല.
التفاسير:
80
:
6
وَحَآجَّهٗ قَوْمُهٗ ؕ— قَالَ اَتُحَآجُّوْٓنِّیْ فِی اللّٰهِ وَقَدْ هَدٰىنِ ؕ— وَلَاۤ اَخَافُ مَا تُشْرِكُوْنَ بِهٖۤ اِلَّاۤ اَنْ یَّشَآءَ رَبِّیْ شَیْـًٔا ؕ— وَسِعَ رَبِّیْ كُلَّ شَیْءٍ عِلْمًا ؕ— اَفَلَا تَتَذَكَّرُوْنَ ۟
അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജനത അദ്ദേഹവുമായി തര്ക്കത്തില് ഏര്പെടുകയുണ്ടായി. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: അല്ലാഹുവിന്റെ കാര്യത്തില് നിങ്ങളെന്നോട് തര്ക്കിക്കുകയാണോ? അവനാകട്ടെ എന്നെ നേര്വഴിയിലാക്കിയിരിക്കുകയാണ്. നിങ്ങള് അവനോട് പങ്കുചേര്ക്കുന്ന യാതൊന്നിനെയും ഞാന് ഭയപ്പെടുന്നില്ല. എന്റെ രക്ഷിതാവ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെന്തോ അതല്ലാതെ (സംഭവിക്കുകയില്ല.) എന്റെ രക്ഷിതാവിന്റെ ജ്ഞാനം സര്വ്വകാര്യങ്ങളെയും ഉള്കൊള്ളാന് മാത്രം വിപുലമായിരിക്കുന്നു. നിങ്ങളെന്താണ് ആലോചിച്ച് നോക്കാത്തത്?
التفاسير:
81
:
6
وَكَیْفَ اَخَافُ مَاۤ اَشْرَكْتُمْ وَلَا تَخَافُوْنَ اَنَّكُمْ اَشْرَكْتُمْ بِاللّٰهِ مَا لَمْ یُنَزِّلْ بِهٖ عَلَیْكُمْ سُلْطٰنًا ؕ— فَاَیُّ الْفَرِیْقَیْنِ اَحَقُّ بِالْاَمْنِ ۚ— اِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ ۟ۘ
നിങ്ങള് അല്ലാഹുവിനോട് പങ്കുചേര്ത്തതിനെ ഞാന് എങ്ങനെ ഭയപ്പെടും? നിങ്ങളാകട്ടെ, അല്ലാഹു നിങ്ങള്ക്ക് യാതൊരു പ്രമാണവും നല്കിയിട്ടില്ലാത്ത വസ്തുക്കളെ അവനോട് പങ്ക് ചേര്ക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി ഭയപ്പെടുന്നുമില്ല. അപ്പോള് രണ്ടു കക്ഷികളില് ആരാണ് നിര്ഭയരായിരിക്കാന് കൂടുതല് അര്ഹതയുള്ളവര്?(17) (പറയൂ;) നിങ്ങള്ക്കറിയാമെങ്കില്.
17) അല്ലാഹുവിനെ ഭയപ്പെടുന്നവന് സൃഷ്ടികളില് ആരെയും ഭയപ്പെടുന്ന പ്രശ്നമില്ല. ബഹുദൈവവിശ്വാസികളാവട്ടെ അസംഖ്യം ദേവീദേവന്മാരെ ഭയപ്പെടേണ്ടി വരുന്നു. ശരിയായ അര്ത്ഥത്തിലുളള നിര്ഭയത്വത്തെപ്പറ്റി അവര്ക്ക് ചിന്തിക്കാന് പോലും കഴിയില്ല.
التفاسير:
