আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ অৰ্থানুবাদ - দাৰী অনুবাদ- মহম্মদ আনোৱাৰ বদখশানী
فصلت
1
:
41
حمٓ
حم. (مفهوم این حروف به الله معلوم است).
التفاسير:
2
:
41
تَنزِيلٞ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
فرود آوردن این کتاب از جانب الله بخشندۀ مهربان است.
التفاسير:
3
:
41
كِتَٰبٞ فُصِّلَتۡ ءَايَٰتُهُۥ قُرۡءَانًا عَرَبِيّٗا لِّقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ
کتابی که آیاتش واضح و روشن بیان شده است، قرآن عربی است، برای قومی که میدانند.
التفاسير:
4
:
41
بَشِيرٗا وَنَذِيرٗا فَأَعۡرَضَ أَكۡثَرُهُمۡ فَهُمۡ لَا يَسۡمَعُونَ
در حالیکه (کتاب) مژده دهنده و بیم دهنده است، (لیکن) بیشترشان روی گردانند و آنان (ندای آن را) نمیشنوند.
التفاسير:
5
:
41
وَقَالُواْ قُلُوبُنَا فِيٓ أَكِنَّةٖ مِّمَّا تَدۡعُونَآ إِلَيۡهِ وَفِيٓ ءَاذَانِنَا وَقۡرٞ وَمِنۢ بَيۡنِنَا وَبَيۡنِكَ حِجَابٞ فَٱعۡمَلۡ إِنَّنَا عَٰمِلُونَ
و گفتند: دلهای ما از آنچه ما را بهسوی آن دعوت میدهی در پرده است و در گوشهای ما سنگینی است. و میان ما و تو حجاب است، پس تو عمل کن (و) البته ما نیز عمل میکنیم.
التفاسير:
6
:
41
قُلۡ إِنَّمَآ أَنَا۠ بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡ يُوحَىٰٓ إِلَيَّ أَنَّمَآ إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞ فَٱسۡتَقِيمُوٓاْ إِلَيۡهِ وَٱسۡتَغۡفِرُوهُۗ وَوَيۡلٞ لِّلۡمُشۡرِكِينَ
بگو: (ای پیغمبر) جز این نیست که من بشری هستم مانند شما، به من وحی میشود که البته معبودتان معبود یگانه است، پس راست (و بدون انحراف) بهسوی او روی بیاورید و از او آمرزش بخواهید، و وای به حال مشركان.
التفاسير:
7
:
41
ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ هُمۡ كَٰفِرُونَ
آنان که زکات نمیدهند و آنها همان کسانی هستند که به آخرت کافراند.
التفاسير:
8
:
41
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ لَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونٖ
البته آنان که ایمان آوردند و کارهای نیک انجام دادند، برای آنها ثواب بیپایان (و بیمنت) است.
التفاسير:
9
:
41
۞ قُلۡ أَئِنَّكُمۡ لَتَكۡفُرُونَ بِٱلَّذِي خَلَقَ ٱلۡأَرۡضَ فِي يَوۡمَيۡنِ وَتَجۡعَلُونَ لَهُۥٓ أَندَادٗاۚ ذَٰلِكَ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
بگو: آیا شما به کسی کفر میورزید که زمین را در دو روز آفریده است و برای او همتایان قرار میدهید؟ حال آنکه او پروردگار جهانیان است.
التفاسير:
10
:
41
وَجَعَلَ فِيهَا رَوَٰسِيَ مِن فَوۡقِهَا وَبَٰرَكَ فِيهَا وَقَدَّرَ فِيهَآ أَقۡوَٰتَهَا فِيٓ أَرۡبَعَةِ أَيَّامٖ سَوَآءٗ لِّلسَّآئِلِينَ
و در زمین کوههای استوار را قرار داد و در آن خیر و برکت نهاد و روزی (اهل) آن را در چهار روز به اندازۀ معین مقدر کرد، (بنابراین) برای سؤال کنندگان (واضح و) روشن گردید.
التفاسير:
11
:
41
ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰٓ إِلَى ٱلسَّمَآءِ وَهِيَ دُخَانٞ فَقَالَ لَهَا وَلِلۡأَرۡضِ ٱئۡتِيَا طَوۡعًا أَوۡ كَرۡهٗا قَالَتَآ أَتَيۡنَا طَآئِعِينَ
باز قصد آفرینش آسمان را کرد، در حالیکه دود بود و به آسمان و زمین فرمود: با رغبت یا کراهت (شکل گرفته) بیایید. گفتند: فرمانبردار آمدیم.
التفاسير:
