含义的翻译 章 呼德 - 波斯语版古兰经简明注释。 - 页码 234 - 《古兰经》合辑

109 : 11

فَلَا تَكُ فِیْ مِرْیَةٍ مِّمَّا یَعْبُدُ هٰۤؤُلَآءِ ؕ— مَا یَعْبُدُوْنَ اِلَّا كَمَا یَعْبُدُ اٰبَآؤُهُمْ مِّنْ قَبْلُ ؕ— وَاِنَّا لَمُوَفُّوْهُمْ نَصِیْبَهُمْ غَیْرَ مَنْقُوْصٍ ۟۠

پس - ای رسول- از فساد آنچه این مشرکان عبادت می‌کنند در تردید و شک نباش، زیرا نه برهانی عقلی بر صحت آن دارند و نه برهانی شرعی؛ و تنها مُشَوّق آنها برای عبادت غیر الله، تقلید آنها از پدران‌شان است، و همانا ما سهم آنها از عذاب را بدون کاستی، کامل می‌کنیم.

110 : 11

وَلَقَدْ اٰتَیْنَا مُوْسَی الْكِتٰبَ فَاخْتُلِفَ فِیْهِ ؕ— وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَّبِّكَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ ؕ— وَاِنَّهُمْ لَفِیْ شَكٍّ مِّنْهُ مُرِیْبٍ ۟

و تورات را به موسی علیه السلام دادیم، آن‌گاه مردم در آن اختلاف کردند. برخی از آنها به آن ایمان آوردند، و برخی دیگر کفر ورزیدند، و اگر حکمی از جانب الله نگذشته بود که عذاب را به تعجیل نیندازد، بلکه به حکمتی آن را تا روز قیامت به تأخیر اندازد، به‌طور قطع عذابی را که سزاوارش هستند در دنیا بر آنها نازل می‌شد، و همانا کافران، چه یهودیان و چه مشرکان، در شکی از قرآن هستند که به بدگمانی می‌اندازد.

111 : 11

وَاِنَّ كُلًّا لَّمَّا لَیُوَفِّیَنَّهُمْ رَبُّكَ اَعْمَالَهُمْ ؕ— اِنَّهٗ بِمَا یَعْمَلُوْنَ خَبِیْرٌ ۟

و -ای پیامبر- همانا پروردگارت جزای اعمال تمام اختلاف کنندگان مذکور را به طور کامل می دهد، اگر خیر باشد، پاداشش نیک و اگر بد باشد، سزایش بد می باشد، همانا الله متعال به جزئیات اعمالشان آگاه است، و چیزی از آن بر وى پوشیده نمی ماند.

112 : 11

فَاسْتَقِمْ كَمَاۤ اُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْا ؕ— اِنَّهٗ بِمَا تَعْمَلُوْنَ بَصِیْرٌ ۟

- ای رسول- بر پایبندی به راه راست آن‌گونه که الله به تو فرمان داده است مداومت کن؛ یعنی اوامرش را اجرا، و نواهی‌اش را ترک کن، و مؤمنانی که با تو توبه کرده‌اند باید ایستادگی کنند، و با ارتکاب گناهان از حد تجاوز نکنید، همانا او تعالی آنچه را که انجام می‌دهید می‌بیند، و ذره‌ای از اعمال شما بر او پوشیده نمی‌ماند، و به زودی شما را در قبال اعمال‌تان جزا خواهد داد.

113 : 11

وَلَا تَرْكَنُوْۤا اِلَی الَّذِیْنَ ظَلَمُوْا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ ۙ— وَمَا لَكُمْ مِّنْ دُوْنِ اللّٰهِ مِنْ اَوْلِیَآءَ ثُمَّ لَا تُنْصَرُوْنَ ۟

و با چاپلوسی یا مودت به‌سوی کفار ستمگر متمایل نشوید، که به‌سبب این تمایل، جهنمی می‌شوید، و دوستانی غیر از الله ندارید که شما را از آن نجات دهند، سپس کسی را نمی‌یابید که شما را یاری رساند.

114 : 11

وَاَقِمِ الصَّلٰوةَ طَرَفَیِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ الَّیْلِ ؕ— اِنَّ الْحَسَنٰتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّاٰتِ ؕ— ذٰلِكَ ذِكْرٰی لِلذّٰكِرِیْنَ ۟ۚ

و - ای رسول- نماز را به بهترین وجه در دو طرف روز یعنی اول و آخر روز برپادار، و در ساعاتی از شب آن را برپادار، همانا اعمال صالح گناهان صغیره را محو می‌کنند. این مورد پندی برای پندگیران، و عبرتی برای عبرت‌گیران است.

115 : 11

وَاصْبِرْ فَاِنَّ اللّٰهَ لَا یُضِیْعُ اَجْرَ الْمُحْسِنِیْنَ ۟

و بر انجام آنچه به آن فرمان یافته‌ای از استقامت و غیر آن و بر ترک آنچه از آن نهی شده‌ای از طغیان و تمایل به ستمگران شکیبایی کن، به‌راستی که الله پاداش نیکوکاران را تباه نمی‌سازد، بلکه بهترین کاری را که انجام داده‌اند از آنها می‌پذیرد، و پاداش آنها را برحسب نیکوترین کاری که انجام می‌دادند به آنها جزا می‌دهد.

116 : 11

فَلَوْلَا كَانَ مِنَ الْقُرُوْنِ مِنْ قَبْلِكُمْ اُولُوْا بَقِیَّةٍ یَّنْهَوْنَ عَنِ الْفَسَادِ فِی الْاَرْضِ اِلَّا قَلِیْلًا مِّمَّنْ اَنْجَیْنَا مِنْهُمْ ۚ— وَاتَّبَعَ الَّذِیْنَ ظَلَمُوْا مَاۤ اُتْرِفُوْا فِیْهِ وَكَانُوْا مُجْرِمِیْنَ ۟

پس چرا از میان امت‌های عذاب ‌شدۀ قبل از شما بازماندگانی از اهل فضل و صلاح نبودند که آن امت‌ها را از کفر و از فساد در روی زمین توسط ارتکاب گناهان نهی کنند، این بازماندگان در میان آنها نبودند، جز اندکی از آنها که از فساد نهی می‌کردند، پس هنگامی‌که قوم ستمکارشان را نابود کردیم آنها را نجات دادیم، و ستمکاران اقوام‌شان به دنبال نعمت‌هایی که در آن بودند رفتند، و با رفتن به دنبال این نعمت‌ها ستمکار بودند.

117 : 11

وَمَا كَانَ رَبُّكَ لِیُهْلِكَ الْقُرٰی بِظُلْمٍ وَّاَهْلُهَا مُصْلِحُوْنَ ۟

و -ای رسول- همانا پروردگارت نمی‌خواهد یکی از این شهرها را نابود کند آن‌گاه که ساکنانش در زمین اصلاحگر باشند، بلکه فقط در صورتی آن را نابود می‌کند که ساکنانش با کفر و ستم و گناهان فسادکار باشند.

这业中每段经文的优越:

• وجوب الاستقامة على دين الله تعالى.

وجوب پایداری بر دین الله تعالی.

• التحذير من الركون إلى الكفار الظالمين بمداهنة أو مودة.

ترساندن از تمایل به‌سوی کفار ستمکار با چاپلوسی یا مودت.

• بيان سُنَّة الله تعالى في أن الحسنة تمحو السيئة.

بیان سنت الله تعالی در اینکه نیکی بدی را محو می‌کند.

• الحث على إيجاد جماعة من أولي الفضل يأمرون بالمعروف، وينهون عن الفساد والشر، وأنهم عصمة من عذاب الله.

تشویق بر ایجاد گروهی از صاحبان فضل که به معروف فرمان دهند، و از فساد و شر نهی کنند، و اینکه آنها از عذاب الله محافظت می‌شوند.