ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐߦߌߘߊ ߛߊ߲ߤߊߟߌ߫ ߘߟߊߡߌߘߊ ߘߐ߫
14
:
2
وَاِذَا لَقُوا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا قَالُوْۤا اٰمَنَّا ۖۚ— وَاِذَا خَلَوْا اِلٰی شَیٰطِیْنِهِمْ ۙ— قَالُوْۤا اِنَّا مَعَكُمْ ۙ— اِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِءُوْنَ ۟
ඔවුන් දේව විශ්වාසවන්තයින් මුණ ගැසුණු විට ‘නුඹලා කවරු කරුණක් විශ්වාස කරන්නේද එය සැබෑවකි’ යැයි ඔවුහු පවසති. එසේ ඔවුන් පවසා සිටිනුයේ දේව විශ්වාසවන්තයින්ට බියෙනි. දේව විශ්වාසවන්තියින්ගෙන් වෙන්ව ඔවුන්ගේ ප්රධානීන් සමඟ තනි වූ විටක ‘ඇත්තෙන්ම අපි නුඹලා සමග නුඹලාගේ මාර්ගයේම වෙමු. දෙවියන් විශ්වාස කරන්නන්හට මතුපිටින් අප එකඟ වූයේ ඔවුනට අවමන් කිරීමක් හා සමච්චල් කිරීමක් ලෙසිනි’ යැයි දන්වා තම ස්ථාවරය ඔවුන් සමඟ යැයි තහවුරු කරමින් පවසති.
التفاسير:
ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:
• أن من طبع الله على قلوبهم بسبب عنادهم وتكذيبهم لا تنفع معهم الآيات وإن عظمت.
•අහංකාරකම හා බොරුව හේතුවෙන් දෙවියන් ප්රතික්ෂේප කරන්නන්ගේ හදවත් මත අල්ලාහ් මුද්රා තබනු ඇත. එබැවින් මෙම පාඨ කොතරම් වැදගත් වුවද ඔවුනට ප්රයෝජනවත් වන්නේ නැත.
• أن إمهال الله تعالى للظالمين المكذبين لم يكن عن غفلة أو عجز عنهم، بل ليزدادوا إثمًا، فتكون عقوبتهم أعظم.
•බොරුකාර අපරාධකරුවන් අල්ලාහ් එසේ අතහැර දමා ඇත්තේ ඔවුන් ගැන නොසැලකිලිමත්කම හෝ ඔවුනට දඬුවම් දීමට නොහැකිකම නිසා නොවේ. එය ඔවුන්ගේ පාපකම් ඔවුන් වැඩිකර ගනු පිණිසය. ඔවුනට හිමිවන දඬුවම ඉතා බිහිසුණුය.
