വിശുദ്ധ ഖുർആൻ പരിഭാഷ - അൽ മുഖ്തസ്വർ ഫീ തഫ്സീറിൽ ഖുർആനിൽ കരീം (പേർഷ്യൻ വിവർത്തനം).
പേജ് നമ്പർ:
17
:
40
اَلْیَوْمَ تُجْزٰی كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ ؕ— لَا ظُلْمَ الْیَوْمَ ؕ— اِنَّ اللّٰهَ سَرِیْعُ الْحِسَابِ ۟
امروز هرکسی در قبال عملی که انجام داده است جزا داده میشود، اگر عملش خیر باشد جزای خیر، و اگر عملش شر باشد جزای شر به او داده میشود، و هیچ ستمی در این روز روا نمیرود؛ زیرا حاکم، همان اللهِ عادل است. بهراستیکه الله برای بندگانش محاسبه کنندهای سریع است؛ چون علم او تعالی بر آنها احاطه دارد.
التفاسير:
18
:
40
وَاَنْذِرْهُمْ یَوْمَ الْاٰزِفَةِ اِذِ الْقُلُوْبُ لَدَی الْحَنَاجِرِ كٰظِمِیْنَ ؕ۬— مَا لِلظّٰلِمِیْنَ مِنْ حَمِیْمٍ وَّلَا شَفِیْعٍ یُّطَاعُ ۟ؕ
و - ای رسول- آنها را از روز قیامت بترسان، همین قیامت که نزدیک شده، و آمدنی است، و هر آنچه که آمدنی باشد نزدیک است. در آن روز دلها از ترس زیاد بالا میآیند تا اینکه به حلقومهای صاحبانشان میرسند، همان کسانیکه خاموش میشوند و هیچیک از آنها سخن نمیگوید مگر کسیکه الله رحمان به او اجازه دهد، و کسانیکه با شرک و گناهان به خودشان ستم کردهاند نه هیچ دوست و خویشاوندی دارند، و نه هیچ شفاعتگرِ اطاعت شدهای دارند که اگر به فرض به او اجازۀ شفاعت داده شود اطاعت شود.
التفاسير:
19
:
40
یَعْلَمُ خَآىِٕنَةَ الْاَعْیُنِ وَمَا تُخْفِی الصُّدُوْرُ ۟
الله از آنچه که چشمان بینندگان، پنهانی میربایند، و از آنچه که سینهها پنهان میدارند آگاه است، و ذرهای از این موارد بر او پوشیده نمیماند.
التفاسير:
20
:
40
وَاللّٰهُ یَقْضِیْ بِالْحَقِّ ؕ— وَالَّذِیْنَ یَدْعُوْنَ مِنْ دُوْنِهٖ لَا یَقْضُوْنَ بِشَیْءٍ ؕ— اِنَّ اللّٰهَ هُوَ السَّمِیْعُ الْبَصِیْرُ ۟۠
و الله به عدالت حکم میکند، و بر هیچکس نه با کاستن از نیکیهایش، و نه با افزودن بر بدیهایش ستم نمیکند، و کسانیکه مشرکان آنها را به جای الله عبادت میکنند به هیچچیز حکم نمیکنند؛ زیرا مالک چیزی نیستند. بهراستیکه الله سخنان بندگانش را میشنود، و نیات و اعمالشان را میبیند، و بهزودی آنها را در قبال آن جزا خواهد داد.
التفاسير:
21
:
40
اَوَلَمْ یَسِیْرُوْا فِی الْاَرْضِ فَیَنْظُرُوْا كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِیْنَ كَانُوْا مِنْ قَبْلِهِمْ ؕ— كَانُوْا هُمْ اَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَّاٰثَارًا فِی الْاَرْضِ فَاَخَذَهُمُ اللّٰهُ بِذُنُوْبِهِمْ ؕ— وَمَا كَانَ لَهُمْ مِّنَ اللّٰهِ مِنْ وَّاقٍ ۟
آیا این مشرکان در زمین نگشتهاند، تا بیندیشند سرانجام امتهای تکذیب کنندۀ پیش از آنها چگونه بوده است. به تحقیق که سرانجام بدی داشتهاند، آن امتها از اینها نیرومندتر بودند، و از طریق ساخت و ساز، آثاری در زمین بر جای گذاشتند که اینها چنین آثاری از خویش بر روی زمین به جا نگذاشتهاند. با این وجود، الله آنها را بهسبب گناهانشان نابود کرد، و هیچ محافظی نداشتند که در برابر عذاب الله از آنها محافظت کند.
التفاسير:
22
:
40
ذٰلِكَ بِاَنَّهُمْ كَانَتْ تَّاْتِیْهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنٰتِ فَكَفَرُوْا فَاَخَذَهُمُ اللّٰهُ ؕ— اِنَّهٗ قَوِیٌّ شَدِیْدُ الْعِقَابِ ۟
تنها سبب رسیدن این عذاب به آنها این بود که رسولانشان از جانب الله دلایل روشن و حجتهای آشکار برایشان میآوردند، اما به الله کفر میورزیدند و رسولانش را تکذیب میکردند، و با وجود نیرویی که داشتند الله آنها را فرو گرفت و نابود کرد. بهراستیکه او سبحانه ذاتی توانا و سختکیفر است برای کسیکه به او کفر ورزد، و رسولانش را تکذیب کند.
التفاسير:
23
:
40
وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا مُوْسٰی بِاٰیٰتِنَا وَسُلْطٰنٍ مُّبِیْنٍ ۟ۙ
و به تحقیق که موسی را با آیات آشکار، و برهانی قاطع فرستادیم.
التفاسير:
24
:
40
اِلٰی فِرْعَوْنَ وَهَامٰنَ وَقَارُوْنَ فَقَالُوْا سٰحِرٌ كَذَّابٌ ۟
بهسوی فرعون و وزیرش هامان و بهسوی قارون، اما گفتند: موسی در ادعای رسالت، ساحر و دروغگو است.
التفاسير:
25
:
40
فَلَمَّا جَآءَهُمْ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا اقْتُلُوْۤا اَبْنَآءَ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا مَعَهٗ وَاسْتَحْیُوْا نِسَآءَهُمْ ؕ— وَمَا كَیْدُ الْكٰفِرِیْنَ اِلَّا فِیْ ضَلٰلٍ ۟
پس وقتی موسی علیه السلام برهان دلالت کننده بر راستگویی خویش را آورد فرعون گفت: پسران کسانی را که همراه او ایمان آوردهاند بکشید، و برای تحقیر آنها زنانشان را زنده نگه دارید، و نیرنگ کافران برای کم کردن شمار مؤمنان چیزی جز نیرنگی نابود شدنی و از بین رفتنی نیست، که هیچ اثری ندارد.
التفاسير:
ഈ പേജിലെ ആയത്തുകളിൽ നിന്നുള്ള പാഠങ്ങൾ:
• التذكير بيوم القيامة من أعظم الروادع عن المعاصي.
یادآوری روز قیامت یکی از بزرگترین عوامل بازدارنده از گناهان است.
• إحاطة علم الله بأعمال عباده؛ خَفِيَّة كانت أم ظاهرة.
احاطۀ علم الله به اعمال نهان و آشکار بندگانش.
• الأمر بالسير في الأرض للاتعاظ بحال المشركين الذين أهلكوا.
امر به مسافرت در روی زمین برای پندگیری از حال مشرکانی که نابود شدهاند.
