ការបកប្រែអត្ថន័យគួរអាន - ការអធិប្បាយសង្ខេបអំពីគម្ពីគួរអានជាភាសាពែរ្ស
4
:
39
لَوْ اَرَادَ اللّٰهُ اَنْ یَّتَّخِذَ وَلَدًا لَّاصْطَفٰی مِمَّا یَخْلُقُ مَا یَشَآءُ ۙ— سُبْحٰنَهٗ ؕ— هُوَ اللّٰهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ ۟
اگر الله بخواهد فرزندی بگیرد بهطور قطع از میان مخلوقاتش آنچه که بخواهد برمیگزیند، و آن را به منزلۀ فرزند قرار میدهد، او تعالی از آنچه این مشرکان میگویند پاک و منزه است، و در ذات و صفات و افعال خویش یگانه است، و هیچ شریکی در این موارد ندارد، و بر تمام مخلوقاتش قهّار (مسلّط) است.
التفاسير:
ក្នុងចំណោមអត្ថប្រយោជន៍នៃអាយ៉ាត់ទាំងនេះក្នុងទំព័រនេះ:
• الداعي إلى الله يحتسب الأجر من عنده، لا يريد من الناس أجرًا على ما يدعوهم إليه من الحق.
دعوتگر بهسوی الله فقط به پاداش او تعالی امید دارد، و در برابر حقیقتی که مردم را بهسوی آن فرا میخواند مزدی از آنها نمیطلبد.
• التكلّف ليس من الدِّين.
تکلّف و خود را به رنج انداختن، دینداری محسوب نمیشود.
• التوسل إلى الله يكون بأسمائه وصفاته وبالإيمان وبالعمل الصالح لا غير.
توسل به الله فقط با اسمها و صفات الله و با ایمان و عمل صالح مشروع است.
